Hopa 40
1 Korero mai ano a Ihowa ki a Hopa, i mea,
A tak odpowiedział Pan Ijobowi, i rzekł:
2 E tohe ana ranei ki te Kaha Rawa te tangata whakatohutohu? Ma te tangata e whakatupehupehu ana ki te Atua, mana e korero mai.
Izali ten, co wiedzie spór z Wszechmogącym, uczyć go będzie? a kto chce strofować Boga, niech na to odpowie.
3 Ano ra ko Hopa ki a Ihowa; i mea ia,
Zatem odpowiedział Ijob Panu, i rzekł:
4 Nana, ehara noa iho ahau. Ko te aha taku e whakahoki atu ai ki a koe? Ka kopania toku ringa ki toku mangai.
Otom ja lichy, cóż ci mam odpowiedzieć? Rękę moję włożę na usta moje.
5 Kua kotahi taku koreotanga, a e kore ahau e whakahoki kupu atu; a tuarua rawa, otira kahore atu aku.
Mówiłem raz i drugi, ale więcej nie odpowiem, i nic więcej nie przydam.
6 Katahi ka whakahokia mai e Ihowa ki a Hopa i roto i te tukauati, ka mea,
Nadto odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
7 Tena ra, whakatane, whitikiria tou hope, a ka ui atu ahau ki a koe, mau ano e whakaatu mai ki ahau.
Przepasz teraz jako mąż biodra swe: będę cię pytał, a ty mi daj sprawę;
8 Me whakakahore ano ranei e koe taku whakawa? Me whakahe ki ahau kia whakatikaia ai tau?
Izali wniwecz obrócisz sąd mój? a obwinisz mię, abyś się sam usprawiedliwił?
9 He ringa pera ranei tou i to te Atua? He reo whatitiri ranei tou, he pera i tona?
Izali masz ramię jako Bóg? a głosem zagrzmisz jako on?
10 Tena ra, rakai i a koe inaianei ki te rangatiratanga, ki te kororia; tatai i a koe ki te honore, ki te mana.
Ozdóbże się teraz zacnością i dostojnością, a w chwałę i w ochędóstwo oblecz się.
11 Ringihia atu te puhaketanga o tou riri; tirohia atu nga mea whakakake katoa, whakaititia iho.
Rozpostrzyj popędliwość gniewu twego, a patrz na każdego pysznego, i poniż go.
12 Titiro atu ki nga mea whakakake katoa, whakapikoa iho; takahia iho ano hoki te hunga kino i te wahi e tu na ratou.
Spojrzyjże na każdego hardego a skróć go, a zetrzyj niepobożnych na miejscu ich.
13 Huihuia atu ratou, huna ki te puehu, herea o ratou mata ki te wahi ngaro.
Zakryj ich pospołu w prochu, a oblicza ich zawiąż w skrytości.
14 Na ko reira ahau whakaae ai ki a koe, ma tou ringa matau ano koe e whakaora.
Tedyć i Ja przyznam, że cię może zachować prawica twoja.
15 Na whakaaroa a Pehemoto, he mea hanga ngatahi korua naku; e kai ra i te tarutaru, ano he kau.
Oto teraz słoń, któregom uczynił jako i ciebie, trawę je jako wół.
16 Nana, ko tona kaha kei tona hope, ko tona pakaritanga kei nga uaua o tona kopu.
Oto teraz moc jego jest w biodrach jego, a siła jego w pępku brzucha jego.
17 Ko tona hiawero, ano he hita e tawhiria ana e ia: powhiwhiwhi tonu nga uaua o tona huha.
Rusza ogonem swoim, jako chce, choć jest jako drzewo cedrowe; żyły łona jego są powikłane jako latorośli.
18 Ko ona wheua, ano he korere parahi; ko ona rara, he poro rino.
Kości jego jako trąby miedziane; gnaty jego jako drąg żelazny.
19 Ko ia te tino mea nui o nga ara o te Atua: ko tona kaihanga anake hei whakapa i tana hoari ki a ia.
On jest przedniejszym z uczynków Bożych; który go uczynił, sam nań natrzeć może mieczem swoim.
20 He pono ko nga maunga hei homai kai mana; kei reira ano e takaro ana nga kirehe katoa o te parae.
Jemuć pastwę góry przynoszą, a wszystek zwierz polny tam igra.
21 Ko tona takotoranga ko raro i nga rakau kouru nui, i te rake kakaho, i te repo.
Pod cienistem drzewem lega w skrytościach trzciny i błota.
22 Hei taupoki mona te whakamarumaru o nga rakau kouru nui, kei tetahi taha ona, kei tetahi taha, nga wirou o te awa.
Okrywają go drzewa cieniste cieniem swoim, a ogarniają go wierzby nad potokami.
23 Nana, ki te aki mai te waipuke, e kore ia e tuiri; u tonu tona whakaaro, ahakoa kokiri noa mai a Horano ki tona mangai.
Oto zatrzymuje strumień, że się nie spieszy; tuszy sobie, iż Jordan wypije gębą swoją.
24 E hopukia ranei ia e tetahi i a ia e mataara ana, e poka ranei i tona ihu ki te rore, puta noa?
Azali go kto przed oczyma jego ułapi? albo powrozy przeciągnie przez nozdrze jego?
