Hopa 38

1 Katahi a Ihowa ka whakahoki kupu ki a Hopa i roto i te tukauati, a ka mea,

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

2 Ko wai tenei e whakapouri nei i nga whakaaro ki nga kupu kahore ona matauranga?

Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?

3 Tena ra, whitikiria tou hope, whakatane; ka ui hoki ahau ki a koe, a mau e whakaatu mai ki ahau.

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

4 I hea koia koe i ahau e whakatakoto ana i te turanga o te whenua? Whakaaturia mai, ki te mea e mohio ana koe ki te whakaaro.

Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.

5 Na wai i whakarite ona ruri? ki te mea e mohio ana koe: na wai hoki i whakamaro te aho ki runga?

Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

6 I whakaukia ona turanga ki runga ki te aha? Na wai hoki i whakatakoto tona kohatu kokonga;

Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?

7 I te mea i waiata ngatahi nga whetu o te ata, a i hamama nga tama katoa a te Atua i te koa?

Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.

8 Na wai hoki i tutaki te moana ki te tatau, i a ia e puta mai ana, me te mea e whanau mai ana i roto i te kopu?

Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

9 I ahau ra i mea ai i te kapua hei kakahu mona, i te pouri kerekere hei takai mona.

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

10 A whakapuakina ana e ahau taku tikanga mona, mea rawa ki nga tutaki, ki nga tatau,

Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

11 Me taku ki atu ano, Ka taea mai e koe a konei, kati; hei konei ou ngaru whakakake mau ai?

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

12 Ko koe koia, i ou ra nei, te kaiwhakahau i te ata; nau ranei te puaotanga i mohio ai ki tona wahi;

Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

13 Kia rurukutia e ia nga pito o te whenua, a ruperupea ake nga tangata kikino i roto?

Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

14 Kua whiti ke, kua pera ano me te paru i te hiri: tu ake ana nga mea katoa ano he kakahu:

Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

15 A e kaiponuhia ana to ratou marama ki te hunga kino, whati iho te ringa whakakake.

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

16 Kua tae atu ranei koe ki nga matapuna o te moana? Kua whakatakina haeretia ranei e koe te rire?

Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?

17 Kua whakapuaretia ranei ki a koe nga kuwaha o te mata? Kua kite ranei koe i nga kuwaha o te atarangi o te mate?

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

18 Kua oti ranei te whakaaro e koe te whanuitanga o te whenua? Korero mai, ki te mea e mohiotia katoatia ana e koe.

Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?

19 Kei hea te ara ki te nohoanga o te marama? Te pouri hoki, kei hea tona wahi?

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

20 Kia kawea atu ai e koe ki tona rohe, a mohio iho koe ki nga huarahi ki tona whare?

Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.

21 I mohio pea koe no te mea i whanau koe i taua wa, a he maha ou ra!

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

22 Kua tomo ranei koe ki nga takotoranga o te hukarere, kua kite ranei koe i nga takotoranga o te whatu,

Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

23 I aku i rongoa ai mo te wa o te he, mo te ra o te tatauranga, o te pakanga?

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.

24 Tena koa, te ara i marara atu ai te marama, i pakaru atu ai te marangai ki runga ki te whenua?

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

25 Na wai i wehe he awa mo te waipuke, he ara mo te uira o te whatitiri;

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

26 Kia ua ai ki te whenua, ki te wahi kahore nei he tangata; ki te koraha, kahore nei o reira tangata;

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

27 Hei whakamakona i te tuhea, i te ururua; hei mea kia pariri te tupu o te otaota hou?

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

28 He matua tane ano ranei to te ua? I whanau ranei i a wai nga pata o te tomairangi?

Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?

29 I puta mai i roto i to wai kopu te huka tio? Ko te huka o te rangi, he whanau tena na wai?

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

30 Me te mea he kohatu e huna ana i te wai; a whakatotoka ana te mata o te rire.

Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.

31 E taea ranei e koe te here te huihui o Matariki, e wewete ranei nga here o Tautoru?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

32 E taea ranei e koe te arahi mai te Mataroto i tona wa, te taki mai ranei a Aketura ratou ko tana ropu?

Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

33 E mohio ana ranei koe ki nga tikanga o te rangi? Mau ranei e whai mana ai ki runga ki te whenua?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

34 E ara ranei i a koe tou reo ki nga kapua, kia nui ai nga wai hei taupoki i a koe?

Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?

35 E taea ranei e koe nga uira te unga atu, e haere ai ratou, me ta ratou ki ano ki a koe, Tenei matou?

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

36 Na wai i whakanoho nga whakaaro nunui ki nga wahi o roto? Na wai i homai nga mahara ki te ngakau?

Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?

37 Ko wai te mea whakaaro nui hei tatau i nga kapua? Ko wai hei tahoro i nga ipu o te rangi?

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

38 Ina ka papatupu te puehu ano he mea whakarewa, a ka piri nga pokuru ki a ratou ano?

Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?

39 Mau ranei e hopu he kai ma te raiona? Mau e nui ai he oranga mo nga kuao raiona,

Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

40 Ina tapapa iho ratou i o ratou nohoanga, ina noho i te piringa whanga ai?

Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?

41 Na wai i rite ai tana kai ma te raweni, ina tangi ana pi ki te Atua, ina kopikopiko ratou i te kore kai?

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?