Hopa 36

1 I korero ano a Erihu, i mea,

Og videre sagde Elihu:

2 Tukua ahau, kia iti nei, a ka whakaatu ahau ki a koe; he kupu ano hoki aku mo ta te Atua.

Bi nu lidt, jeg har noget at sige dig, thi end har jeg Ord til Forsvar for Gud.

3 Ka tikina atu e ahau toku mohio i tawhiti, ka whakatikaia e ahau ta toku Kaihanga.

Jeg vil hente min Viden langvejsfra og skaffe min Skaber Ret;

4 E kore rawa hoki aku kupu e teka: tenei kei a koe te tangata kua tino nui tona matauranga.

thi for vist, mine Ord er ikke Opspind, en Mand med fuldkommen Indsigt har du for dig.

5 Nana, he pakari te Atua, e kore ano ia e whakahawea: pakari tonu te kaha o tona matauranga.

Se, Gud forkaster det stive Sind,

6 E kore te tangata kino e whakaorangia e ia; mana te hunga mate e whiwhi ai ki nga mea e tika ana ma ratou.

den gudløse holder han ikke i Live; de arme lader han få deres Ret,

7 E kore e mutu tana titiro ki te tangata tika; engari ka whakanohoia ngatahitia ratou e ia me nga kingi ki runga ki te torona ake ake, a ka whakanekehia ake hoki ratou.

fra retfærdige vender han ikke sit Blik, men giver dem Plads for stedse hos Konger på Tronen i Højhed.

8 Ki te mea kua herea ratou ki te mekameka, mau pu i te rahiri, ara i nga mate,

Og hvis de bindes i Lænker, fanges i Nødens Bånd,

9 Na ka whakakitea e ia ki a ratou ta ratou mahi, me o ratou he, i mea ai ratou i nga mea whakapehapeha.

så viser han dem deres Gerning, deres Synder, at de hovmodede sig,

10 Ka whakapuaretia ano e ia o ratou taringa ki te ako, a ka ki kia hoki i te kino.

åbner deres Øre for Tugt og byder dem vende sig bort fra det onde.

11 Ki te rongo ratou, a ka mahi ki a ia, ka pau o ratou ra i runga i te pai, o ratou tau i runga i nga ahuareka.

Hvis de så hører og bøjer sig, da ender de deres Dage i Lykke, i liflig Fryd deres År.

12 Otira ki te kore ratou e rongo, ka ngaro ratou i te hoari, hemo iho ratou, kahore hoki he matauranga.

Men hører de ikke, falder de for Sværd og opgiver Ånden i Uforstand.

13 Ko te hunga whakaponokore o ratou ngakau, puranga rawa i a ratou te riri; kahore a ratou karanga awhina ina herea ratou e ia.

Men vanhellige Hjerter forbitres; når han binder dem, råber de ikke om Hjælp;

14 Ka mate ratou i te taitamarikitanga, a ka ngaro to ratou ora i roto i te hunga poke.

i Ungdommen dør deres Sjæl, deres Liv får Mandsskøgers Lod.

15 Ko tana he whakaora i te rawakore ina mate, e whakapuaretia ana e ia o ratou taringa ina tukinotia.

Den elendige frelser han ved hans Elende og åbner hans Øre ved Trængsel.

16 Ae ra, me koe ano, tera koe e riro i a ia i roto i te kuititanga ki te wahi whanui; a ki tonu i te ngako te mea e whakatakotoria ki runga ki tau tepu.

Men dig har Medgangen lokket, du var i Fred for Ulykkens Gab; ingen Trængsel indjog dig Skræk, fuldt var dit Bord af fede Retter.

17 Otiia ki tonu koe i te tikanga a te tangata kino; a mau pu koe i nga tikanga, i te whakarite whakawa.

Den gudløses som kom til fulde over dig, hans retfærdige Dom greb dig fat.

18 Na i te mea he riri tenei, kia tupato kei riro koe i te nui o au rawa; aua hoki koe e whakapeautia e te nui o te utu.

Lad dig ikke lokke af Vrede til Spot eller Bødens Storhed lede dig vild!

19 E ranea ranei ou rawa, e kore ai koe e taka he? nga uaua katoa ranei o tou kaha?

Kan vel dit Skrig gøre Ende på Nøden, eller det at du opbyder al din Kraft?

20 Kaua e hiahiatia te po, te wa e riro ai nga tangata i runga i to ratou whai.

Ej må du længes efter Natten, som. opskræmmer Folkeslag der, hvor de er;

21 Kia tupato, kaua e tahuri ki te kino; ki tau hoki he pai ake tenei i nga mate.

var dig og vend dig ikke til Uret, så du foretrækker ondt for at lide.

22 Nana, ko te Atua, ko tona kaha hei whakanui, ko wai te kaiwhakaako hei rite mona?

Se, ophøjet er Gud i sin Vælde, hvo er en Lærer som han?

23 Ko wai te kaitohutohu i te ara mona? Ko wai hei mea, Kua he tau mahi?

Hvo foreskrev ham hans Vej, og hvo turde sige: "Du gjorde Uret!"

24 Kia mahara kia whakanuia e koe tana mahi, e waiatatia nei e te tangata.

Se til at ophøje hans Værk, som Mennesker priser i Sang!

25 Kua tirohia nei e nga tangata katoa e matakitakina mai nei e te tangata i tawhiti.

Alle Mennesker ser det med Fryd, skønt dødelige skuer det kun fra det fjerne.

26 Nana, he nui te Atua, e kore ano e mohiotia e tatou; e kore ano hoki te maha o ona tau e taea te rapu atu.

Se, Gud er ophøjet, kan ikke ransages, Tal på hans År kan ikke fides.

27 Ko ia nei hei ngongo ake i nga pata wai, ka tauia i tona kohu hei awha:

Thi Dråber drager han ud af Havet, i hans Tåge siver de ned som Regn,

28 Ka ringihia iho nei e nga kapua, a ka maturuturu nui ki runga ki te tangata.

og Skyerne lader den strømme og dryppe på mange Folk.

29 Ae ra, e mohiotia ana ranei e tetahi nga horahanga o nga kapua, te ngangau o tona tapenakara?

Hvo fatter mon Skyernes Vidder eller hans Boligs Bulder?

30 Nana, e horahia ana e ia tona marama a tawhio noa i a ia; e hipokina ana hoki e ia te takere o te moana.

Se, han breder sin Tåge om sig og skjuler Havets Rødder;

31 Ko ana mea hoki ena hei whakawa mo nga iwi, nui tonu te kai e homai ana e ia.

Thi dermed nærer han Folkene, giver dem Brød i Overflod;

32 E hipokina ana e ia ona ringa ki te uira, a whakahaua iho e ia te wahi e pa atu ai.

han hyller sine Hænder i Lys og sender det ud imod Målet;

33 Hei kaiwhakaatu i a ia tona haruru, e waitohu ana hoki ki nga kararehe i te tupuhi meake puta mai.

hans Torden melder hans Komme, selv Kvæget melder hans Optræk.