Hopa 34

1 I korero ano hoki a Erihu, i mea,

Og Elihu tok til ords og sagde:

2 Whakarongo ki aku kupu, e te hunga whakaaro nui; kia whai taringa ki ahau, e te hunga mohio.

«Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!

3 E whakamatau ana hoki te taringa i te kupu, e pera ana me ta te mangai ki te reka o te kai.

For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.

4 Ko ta tatou e whiriwhiri ai ma tatou ko te mea tika: kia mohiotia hoki e tatou, e tenei, e tenei, ko te aha te mea pai.

So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!

5 Kua mea nei hoki a Hopa, He tika taku, a kua whakapeaua ketia e te Atua te whakawa moku:

For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;

6 Ahakoa kei ahau te tika ka kiia ahau he tangata teka; e kore e mahu toku werohanga, ahakoa kahore oku he.

tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»

7 Ko wai te tangata e rite ki a Hopa, me te mea he wai te tawai e inumia ana e ia?

Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,

8 Kua uru nei ki te tira o nga kaimahi i te he, a e haere tahi ana me nga tangata kikino.

som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?

9 Kua mea hoki ia, Kahore he painga ki te tangata ki te ahuareka atu ia ki te Atua.

For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»

10 No reira whakarongo mai ki ahau, e nga tangata ngakau mohio: e kore rawa te Atua e mahi i te kino; e kore rawa hoki te Kaha Rawa e mahi i te he.

Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.

11 Ka utua hoki e ia te tangata mo tana mahi, ka rite hoki ki to te tangata ara nga mea e whakawhiwhia e ia ki a ia.

Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.

12 Tika rawa, e kore te Atua e kino, e kore ano hoki te Kaha Rawa e whakaputa ke i te whakawa.

Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.

13 Na wai ia i mea hei kaitirotiro mo te whenua? Na wai hoki i whakatakoto nga tikanga mo te ao katoa?

Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?

14 Ki te anga mai tona ngakau ki te tangata, ki te kohia atu e ia ki a ia tona wairua me tona manawa;

Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,

15 Ka hemo ngatahi nga kikokiko katoa, a ka hoki ano te tangata ki te puehu.

då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.

16 Na ki te mea he ngakau mohio tou, whakarongo ki tenei; kia whai taringa mai ki te reo o aku kupu.

Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!

17 E whai kingitanga ranei tetahi kotahi e kino ana ki te tika? E whakakino ranei koe ki te tangata tika, kaha hoki?

Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?

18 E tau ana ranei te mea atu ki te kingi, He weriweri koe? ki nga rangatira ranei, He kino koutou?

Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»

19 Kia iti rawa iho ki a ia e kore nei e whakapai ki te kanohi o nga rangatira, e kore nei e hira ake tona pai ki te hunga whai rawa i nga rawakore? No te mea he mahi ratou katoa na ona ringa.

Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?

20 Kihai i aha kua mate ratou, kua mate i waenganui po; ka wiri te iwi, ka pahemo atu, ka riro te hunga nunui, kahore hoki he ringa.

Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.

21 Kei runga hoki i nga ara o te tangata ona kanohi, e kitea ana e ia ona hikoinga katoa.

Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;

22 Kahore he pouri, kahore he atarangi o te mate e piri ai nga kaimahi i te kino.

det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.

23 E kore hoki e nui atu i te tika te mea e whakawaha e ia ki te tangata, e haere ai ia ki te aroaro o te Atua ki te whakawa.

Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.

24 Ka wawahia e ia nga tangata nunui, te mohiotia nga ara, a whakaturia ake etahi atu i muri i a ratou.

Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.

25 Na e mohio ana ia ki a ratou mahi; a hurihia ake ratou e ia i te po, a mongamonga noa ratou.

Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.

26 He hunga kino ratou, pakia iho e ia i te tirohanga a te tangata;

Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,

27 Mo ratou i tahuri ke i te whai i a ia, kihai hoki i whakaaro ki tetahi o ona ara:

dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -

28 Na ratou hoki i puta ai te tangi a te rawakore ki a ia, a rongo ana ia ki te tangi a te hunga e tukinotia ana.

so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.

29 Ki te meinga e ia kia ata noho, ko wai hei whakararuraru? A ki te huna e ia tona kanohi, ko wai e kite i a ia? ahakoa i meatia ki te iwi, ki te tangata ranei, rite tonu.

Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,

30 Kore ake te whakaponokore e whai kingitanga, kore ake te iwi e mahangatia.

so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.

31 Kua mea atu ranei ki te Atua, Kua pehia ahau e te whiu, e kore ahau e mahi i te he a muri nei?

For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.

32 Ko te mea kihai i kitea e ahau mau e whakaatu mai ki ahau; ki te mea i mahi ahau i te he, ka mutu taku.

Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»

33 Kia rite ranei tana utu ki tau e mea ai, i whakakahoretia ai e koe? Mau te whiriwhiri, kahore maku: na mau e korero mai tau i mohio ai.

Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.

34 Ka korero mai nga tangata ngakau mahara ki ahau, ae ra, nga tangata whakaaro nui e whakarongo ana ki ahau:

Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:

35 Kahore he matauranga o Hopa i a ia i korero ra, kahore hoki he mahara i roto i ana kupu.

«Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»

36 He pai me i whakamatauria a Hopa a te mutunga ra ano, mo ana kupu i whakahokia mai nei e ia, he mea i rite ki a nga tangata kikino.

Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!

37 E tapiritia ana hoki e ia te tutu ki runga ki tona hara, kei te pakipaki ia i ona ringa i waenganui i a tatou, a whakanuia ana e ia ana kupu kite Atua.

For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»