Hopa 31
1 Kua oti taku kawenata ki oku kanohi; kia whakaaroaro ahau hei aha ki te kotiro?
Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
2 He aha ta te Atua wahi e tuwha mai ai i runga? He aha ta te Kaha Rawa taonga tupu i te wahi tiketike?
Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
3 He teka ianei he whakangaromanga mo te tangata kino? he whiu mo nga kaimahi o te he?
Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
4 He teka ianei e kitea ana e ia oku ara, e taua ana e ia oku hikoinga katoa?
Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
5 Ki te mea i haere ahau i runga i te tekateka noa, a i hohoro toku waewae ki te tinihanga;
Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
6 Kia paunatia ahau i runga i te pauna tika, kia mohio ai te Atua ki toku tapatahi:
- Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
7 Ki te mea i kotiti ke toku hikoinga i te ara, a i whai toku ngakau i oku kanohi; a ki te mea i mau te tongi ki oku ringa;
Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
8 Kati, ko ahau hei whakato, a ma tetahi atu e kai; ae ra, tukua nga hua o taku mara kia hutia atu.
so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
9 Ki te mea i whakawairangitia toku ngakau e te wahine, a i whanga ahau i te tatau o toku hoa;
Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
10 Heoi kia huri paraoa taku wahine ma tetahi atu, kia piko iho ano hoki nga tangata ke ki runga i a ia.
so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
11 He kino rawa hoki tera; ae ra, he he e tika ana kia whiua e nga kaiwhakawa:
For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
12 He ahi hoki tera e kai ana ki te whakangaromanga rawa, poto noa aku hua katoa.
ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
13 Ki te mea i whakahaweatia e ahau te whakawa a taku pononga tane, a taku pononga wahine, i a raua e totohe ana ki ahau;
Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
14 Ka pehea ra ahau ina whakatika te Atua? He aha taku kupu e whakahoki ai ki a ia ina tae mai ia ki te titiro?
- Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
15 He teka ranei na toku kaihanga ia i hanga i roto i te kopu? a nana, na te kotahi, i whai ahua ai maua i roto i te puku?
Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
16 Ki te mea i kaiponuhia e ahau ta nga rawakore i hiahia ai, a meinga ana e ahau nga kanohi o te pouaru kia pau i te minamina;
Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
17 Ki te mea ranei i kainga taku maramara e toku kotahi, a kihai te pani i kai i tetahi wahi;
hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
18 He mea whakatupu ia naku no toku taitamarikitanga ra ano me te mea ko tona papa ahau: ko te pouaru he mea arahi naku no te kopu ra ano o toku whaea;
- nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
19 Ki te mea i kite ahau i tetahi e tata ana ki te mate, he kore no te kakahu, a kahore he uhi mo te rawakore;
Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
20 Ki te mea kihai tona hope i whakapai ki ahau, a kihai ia i mahana i nga huruhuru o taku kahui:
og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
21 Ki te mea i ara toku ringa hei pehi i te pani, i toku kitenga he awina tera moku kei te kuwaha;
hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
22 Na kia marere atu toku pokohiwi i roto i te peke, kia whati te takakau o toku ringa.
Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
23 Ko te whiu hoki a te Atua taku i wehi ai; kihai hoki i taea e ahau te aha i tona nui.
For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
24 Ki te mea i u toku whakaaro ki te koura, a i mea ahau ki te koura parakore, Ko koe taku e whakawhirinaki atu ai;
Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
25 Ki te mea i koa ahau ki te maha o oku rawa, a ki te nui o ta toku ringa i whiwhi ai;
Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
26 Ki te mea i kite ahau i te ra e whiti ana, i te marama ranei e haere ana i tona tiahotanga;
såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
27 A ka kumea pukutia atu toku ngakau, ka kihia toku ringa e toku mangai:
vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
28 Na he kino tenei hei whiunga ma nga kaiwhakawa: he teka hoki naku ki te Atua i runga.
so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
29 Ki te mea i koa ahau ki te whakangaromanga o te tangata i kino ki ahau, i whakaara ake ranei i ahau i te panga o te he ki a ia;
Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
30 Ae, kihai ahau i tuku i toku mangai kia hara, kihai i whai kia kanga tona wairua;
- men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
31 Ki te mea kahore nga tangata o toku teneti i mea, Tena koa te tangata kihai nei i makona i tona kikokiko?
hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
32 Kihai te manene i moe i waho; i whakatuwheratia ano e ahau oku tatau ki te tangata haere;
- Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
33 Ki te mea i pera ahau me Arama, i hipoki i oku he, i huna i toku kino ki roto ki toku uma;
hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
34 I wehi hoki ahau i te huihui nui, i mataku ki te whakahawea a nga hapu, a whakarongo kau ana, kihai hoki i puta ki waho
di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
35 Aue, me i whakarongo mai tetahi ki ahau! Nana, tenei taku tohu, ma te Kaha Rawa e whakahoki mai he kupu ki ahau; me i ahau noa te pukapuka i tuhituhia e toku hoariri!
Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
36 Ina, kua amohia e ahau i runga i toku pokohiwi; kua herea e ahau hei karauna moku.
den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
37 Kua whakaaturia e ahau ki a ia te maha o oku hikoinga; rite tonu ki ta te rangatira taku whakatata atu ki a ia.
eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
38 Ki te tangi taku oneone, he whakahe ki ahau, ki te uru ano ona moa ki te aue,
Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
39 Ki te mea i kainga e ahau ona hua, he mea kihai i utua, a naku ranei ona ariki i mate ai,
åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
40 Na, kia riro pu te witi i te tataramoa, te parei i te taru kino. Heoi ano nga korero a Hopa.
Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.
