Hopa 30

1 Inaianei ia e kataina mai ana ahau e te hunga tamariki rawa i ahau, e te hunga kihai nei ahau i whakaae kia uru o ratou matua ki roto ki nga kuri o taku kahui.

Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.

2 Ae ra, hei aha maku te kaha o o ratou ringa? He hanga pirau nei hoki to ratou koroheketanga.

Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;

3 Tupuhi ana ratou i te rawakore, i te hemokai; e ngau ana ratou i te oneone pakapaka, i roto i te pouritanga o te tuhea, o te ururua.

Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,

4 E whawhaki ana ratou i nga marou i roto o nga rakau ririki; a ko nga pakiaka hunipa hei kai ma ratou.

og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.

5 He mea pei atu ratou i roto i nga tangata; e karangarangatia ana ratou ano he tahae.

Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.

6 Me noho rawa atu ratou i nga kapiti o nga awaawa, i nga waro o te whenua, i nga kamaka.

Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;

7 Tangi a kaihe ana ratou i roto i nga rakau ririki; huihuia ana ratou ki raro i nga ongaonga.

og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;

8 He tamariki ratou na nga kuware, ae ra, he tamariki na te hunga ingoakore; he hunga i patua atu i runga i te whenua.

ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.

9 Inaianei ia kua waiho ahau hei waiata ma ratou, ae, hei whakatauki ma ratou.

No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.

10 E whakarihariha mai ana ratou ki ahau, e neke rawa atu ana i ahau, a kahore e kaiponuhia e ratou te huware ki toku mata.

Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.

11 Kua oti hoki tana aho te wewete e ia, a e whakatupuria kinotia ana ahau e ia, a kua tukua e ratou te paraire i toku aroaro.

Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.

12 I te taha ki matau ka ara te marea; taia ana e ratou oku waewae, a akina ana nga ara o a ratou whakangaromanga ki ahau.

Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.

13 E taka kino ana ratou i toku ara, e whakatupu ana i te he moku, a kahore he hoa mahi mo ratou.

Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.

14 Rite tonu ki te wai nui e pakaru mai ana to ratou haerenga mai: i taua whakangaromanga nei, huri mai ana ratou ki runga ki ahau:

Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.

15 Kua tahuri mai nga whakawehi ki ahau, e aru ana ratou i toku whakaaro rangatira ano he hau; ko te whakahauora moku, pahemo ke ana ano he kapua.

Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.

16 Na inaianei kua maringi toku wairua i roto i ahau: mau pu ahau i nga ra o te tangi.

No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.

17 I te po e werohia ana oku wheua i roto i ahau; kahore hoki he okiokinga o nga mamae e ngau nei i ahau.

Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.

18 He kaha nui no toku mate i ahua ke ai toku kakahu; e awhi nei i ahau, e penei ana me te whiri o toku koti.

Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.

19 Kua maka ahau e ia ki te paru, kua rite ahau ki te puehu, ki te pungarehu.

Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.

20 E tangi ana ahau ki a koe, heoi kahore koe e whakao mai ki ahau; e tu ana, heoi ka titiro kau mai koe ki ahau.

Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.

21 Kua huri ke, kua kino tau mahi ki ahau: ko te kaha o tou ringa kei te tukino i ahau.

Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.

22 Kua hapainga ake ahau e koe ki te hau, a meinga ana tera e koe hei hoiho moku; a whakamotitia iho ahau e koe i roto i te tupuhi.

Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.

23 E mohio ana hoki ahau tera ahau e kawea e koe ki te mate, ki te whare hoki i whakaritea mo te hunga ora katoa.

Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.

24 E kore ano ia tona ringa e totoro iho ki te urupa; ahakoa hei mate mona ka mea ia ki te karanga, he whakaaro ki enei mea.

Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?

25 Kihai ianei ahau i tangi ki te tangata he mate nei tona? kihai ranei toku wairua i pouri ki te rawakore?

Gret eg’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?

26 I ahau i tatari ai ki te pai, heoi kua tae mai te kino; tumanako atu ana ahau ki te marama, heoi kua tae mai te pouri.

Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.

27 Ko oku whekau, me te mea e koropupu ana, te ata takoto; haukotia mai ana ahau e nga ra o te tangi.

Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.

28 E haereere pouri ana ahau, kahore he ra; ko taku whakatikanga ake i roto i te whakaminenga, ka karanga awhina.

Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.

29 Hei teina ahau ki nga tarakona, hei hoa mo nga ruru.

Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.

30 Ko toku kiri mangu tonu, e ngahoro ana i ahau, kaia ana oku wheua i te wera.

Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.

31 No reira i tahuri ke ai taku hapa ki te tangi, me taku okana ki te reo o te hunga e uhunga ana.

Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.