Hopa 30
1 Inaianei ia e kataina mai ana ahau e te hunga tamariki rawa i ahau, e te hunga kihai nei ahau i whakaae kia uru o ratou matua ki roto ki nga kuri o taku kahui.
nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei
2 Ae ra, hei aha maku te kaha o o ratou ringa? He hanga pirau nei hoki to ratou koroheketanga.
quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa putabantur indigni
3 Tupuhi ana ratou i te rawakore, i te hemokai; e ngau ana ratou i te oneone pakapaka, i roto i te pouritanga o te tuhea, o te ururua.
egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine squalentes calamitate et miseria
4 E whawhaki ana ratou i nga marou i roto o nga rakau ririki; a ko nga pakiaka hunipa hei kai ma ratou.
et mandebant herbas et arborum cortices et radix iuniperorum erat cibus eorum
5 He mea pei atu ratou i roto i nga tangata; e karangarangatia ana ratou ano he tahae.
qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent ad ea cum clamore currebant
6 Me noho rawa atu ratou i nga kapiti o nga awaawa, i nga waro o te whenua, i nga kamaka.
in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel super glaream
7 Tangi a kaihe ana ratou i roto i nga rakau ririki; huihuia ana ratou ki raro i nga ongaonga.
qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus delicias conputabant
8 He tamariki ratou na nga kuware, ae ra, he tamariki na te hunga ingoakore; he hunga i patua atu i runga i te whenua.
filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non parentes
9 Inaianei ia kua waiho ahau hei waiata ma ratou, ae, hei whakatauki ma ratou.
nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis proverbium
10 E whakarihariha mai ana ratou ki ahau, e neke rawa atu ana i ahau, a kahore e kaiponuhia e ratou te huware ki toku mata.
abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur
11 Kua oti hoki tana aho te wewete e ia, a e whakatupuria kinotia ana ahau e ia, a kua tukua e ratou te paraire i toku aroaro.
faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit in os meum
12 I te taha ki matau ka ara te marea; taia ana e ratou oku waewae, a akina ana nga ara o a ratou whakangaromanga ki ahau.
ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis
13 E taka kino ana ratou i toku ara, e whakatupu ana i te he moku, a kahore he hoa mahi mo ratou.
dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium
14 Rite tonu ki te wai nui e pakaru mai ana to ratou haerenga mai: i taua whakangaromanga nei, huri mai ana ratou ki runga ki ahau:
quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad meas miserias devoluti sunt
15 Kua tahuri mai nga whakawehi ki ahau, e aru ana ratou i toku whakaaro rangatira ano he hau; ko te whakahauora moku, pahemo ke ana ano he kapua.
redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium meum et velut nubes pertransiit salus mea
16 Na inaianei kua maringi toku wairua i roto i ahau: mau pu ahau i nga ra o te tangi.
nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident me dies adflictionis
17 I te po e werohia ana oku wheua i roto i ahau; kahore hoki he okiokinga o nga mamae e ngau nei i ahau.
nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non dormiunt
18 He kaha nui no toku mate i ahua ke ai toku kakahu; e awhi nei i ahau, e penei ana me te whiri o toku koti.
in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi capitio tunicae sic cinxerunt me
19 Kua maka ahau e ia ki te paru, kua rite ahau ki te puehu, ki te pungarehu.
conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri
20 E tangi ana ahau ki a koe, heoi kahore koe e whakao mai ki ahau; e tu ana, heoi ka titiro kau mai koe ki ahau.
clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me
21 Kua huri ke, kua kino tau mahi ki ahau: ko te kaha o tou ringa kei te tukino i ahau.
mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi
22 Kua hapainga ake ahau e koe ki te hau, a meinga ana tera e koe hei hoiho moku; a whakamotitia iho ahau e koe i roto i te tupuhi.
elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me valide
23 E mohio ana hoki ahau tera ahau e kawea e koe ki te mate, ki te whare hoki i whakaritea mo te hunga ora katoa.
scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni viventi
24 E kore ano ia tona ringa e totoro iho ki te urupa; ahakoa hei mate mona ka mea ia ki te karanga, he whakaaro ki enei mea.
verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam et si corruerint ipse salvabis
25 Kihai ianei ahau i tangi ki te tangata he mate nei tona? kihai ranei toku wairua i pouri ki te rawakore?
flebam quondam super eum qui adflictus erat et conpatiebatur anima mea pauperi
26 I ahau i tatari ai ki te pai, heoi kua tae mai te kino; tumanako atu ana ahau ki te marama, heoi kua tae mai te pouri.
expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem et eruperunt tenebrae
27 Ko oku whekau, me te mea e koropupu ana, te ata takoto; haukotia mai ana ahau e nga ra o te tangi.
interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt me dies adflictionis
28 E haereere pouri ana ahau, kahore he ra; ko taku whakatikanga ake i roto i te whakaminenga, ka karanga awhina.
maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi
29 Hei teina ahau ki nga tarakona, hei hoa mo nga ruru.
frater fui draconum et socius strutionum
30 Ko toku kiri mangu tonu, e ngahoro ana i ahau, kaia ana oku wheua i te wera.
cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae caumate
31 No reira i tahuri ke ai taku hapa ki te tangi, me taku okana ki te reo o te hunga e uhunga ana.
versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem flentium
