< Hopa 3 >
1 I muri i tenei ka puaki te mangai o Hopa, a ka kanga e ia tona ra.
Después de esto Job abrió su boca y maldijo su día.
2 Na ka oho a Hopa, ka mea,
Y Job habló:
3 Kia ngaro te ra i whanau ai ahau, te po i korerotia ai, He tamaroa kei roto i te kopu.
Perezca el día cuando nací y la noche cuando se dijo: Un varón fue concebido.
4 Waiho taua ra mo te pouri; kaua e tirohia iho e te Atua i runga; kaua hoki e whitingia e te marama.
Sea aquel día oscuridad. No pregunte ʼElohim desde lo alto por él, ni claridad lo ilumine.
5 Kia poke ia i te pouri, i te atarangi hoki o te mate; kia tauria iho e te kapua; kia whakawehia ano hoki e te whakapouritanga o te ra.
Que la oscuridad y las tinieblas reclamen [ese día] para ellas, repose sobre él una nube, llénelo de terror la calina del día.
6 Na ko taua po, kia mau pu i te pouri kerekere: kei honoa ki nga ra o te tau; kei huihuia atu ina taua nga marama.
Que la oscuridad se apodere de aquella noche. No se cuente entre los días del año ni aparezca en el número de los meses.
7 Nana, kia mokemoke taua po, kaua te reo koa e uru ki roto.
Sea esa noche estéril y los gritos de júbilo no penetren en ella.
8 Kia kanga hoki e te hunga kanga i te ra, e te hunga mohio ki te whakaara rewiatana.
Maldíganla los que maldicen en el día, los que se aprestan a excitar al cocodrilo.
9 Kia pouri nga whetu o tona kakarauritanga; kia tatari ki te marama, a kahore noa iho; kei kite hoki i te takiritanga ata.
Oscurézcanse las estrellas de su alborada. Espere la luz, y no le venga, ni contemple los destellos de la aurora,
10 Mona kihai i tutaki i nga tatau o te kopu o toku whaea, kihai i huna i te mauiui kei kitea e ahau.
porque no cerró las puertas de la matriz donde yo estaba, ni escondió la miseria de mis ojos.
11 He aha ahau te mate ai i te kopu? He aha te hemo ai i toku putanga mai i te kopu?
¿Por qué no morí yo en la matriz o expiré al salir del vientre?
12 He aha i rite wawe ai nga turi moku, me nga u hei ngote maku?
¿Por qué hallé rodillas que me acogieron y pechos que me amamantaron?
13 Me i pena, kua ata takoto ahau, te ai he whakaohooho, moe ana ahau: katahi ahau ka whai okiokinga,
Pues ahora yacería tranquilo, dormiría y tendría descanso
14 I roto i nga kingi, i nga kaiwhakatakoto whakaaro o te whenua i hanga nei i nga wahi mokemoke mo ratou,
con reyes y consejeros de la tierra que reedificaron ruinas para ellos,
15 I roto ranei i nga rangatira whai koura, o ratou nei whare ki tonu i te hiriwa:
o con príncipes que tuvieron oro, que llenaron de plata sus palacios.
16 Kua kahore noa iho ranei, kua pera me te materoto e ngaro nei, me nga kohungahunga kahore nei e kite i te marama.
¡Oh! ¿Por qué no fui escondido como aborto, como los fetos que nunca ven la luz?
17 Mutu ake i reira te whakararuraru a te hunga kino; okioki ana i reira te hunga kua mauiui nga uaua.
Allí dejan de perturbar los perversos. Allí descansan los de agotadas fuerzas.
18 Ata noho ana nga herehere i reira, te rongo i te reo o te kaitukino.
Allí también los cautivos gozan del reposo, sin oír la voz del capataz.
19 Kei reira te iti, te rahi, kahore hoki he rangatira o te pononga.
Allí están el pequeño y el grande, y el esclavo está libre de su amo.
20 He aha te marama i homai ai ki te tangata kei roto nei i te mate? te ora ki te tangata kua kawa te wairua?
¿Por qué se da luz al desdichado, y vida a los de ánimo amargado,
21 E koingo nei ki te mate, heoi kahore noa iho; e keri ana kia taea ia, nui atu i te keri i nga taonga huna.
a los que ansían la muerte y no les llega aunque la busquen más que tesoros escondidos,
22 Hari pu ratou, koa ana, ina kitea te urupa.
a los que se alegran grandemente, y se regocijan cuando hallan la tumba,
23 He aha ano te marama i homai ai ki te tangata kua huna nei tona ara, kua oti nei te tutakitaki mai e te Atua?
al hombre para quien su camino está oculto, y a quien ʼElohim tiene acorralado?
24 Kiano hoki ahau i kai, kua tae mai taku mapu: ano he wai oku hamama e ringihia ana.
Porque en lugar de mi pan viene mi suspiro, y mis gemidos corren como aguas,
25 No te mea kua tae mai ki ahau te mea whakawehi e wehi nei ahau; ko taku e pawera nei kua pa ki ahau.
porque me cayó lo que temía y el terror que tenía me aconteció.
26 Kahore oku humarie, kahore oku ata noho, ehara i te mea e okioki ana; na kua puta te raruraru.
¡No tengo paz, ni tranquilidad, ni reposo, sino me vino turbación!