< Hopa 29 >
1 A i korero tonu a Hopa i tana pepeha, i mea,
E Jó continuou a falar seu discurso, dizendo:
2 Aue, me i rite ki nga marama o mua, ki nga ra i tiaki ai te Atua i ahau!
Ah quem me dera que fosse como nos meses passados! Como nos dias em que Deus me guardava!
3 I tiaho mai ai tana rama ki toku matenga, a na tana whakamarama i haere ai ahau i te pouri:
Quando ele fazia brilhar sua lâmpada sobre minha cabeça, e eu com sua luz caminhava pelas trevas,
4 Me i pera ano me ahau i nga ra o toku taiohitanga, i te mea nei kei runga to te Atua whakaaro puku i toku teneti;
Como era nos dias de minha juventude, quando a amizade de Deus estava sobre minha tenda;
5 I te mea e noho ana ano te Kaha Rawa i ahau, a kei tetahi taha oku aku tamariki, kei tetahi taha;
Quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, meus filhos ao redor de mim;
6 I horoia ai oku takahanga ki te pata, a rere mai ana nga awa hinu ki ahau i roto i te kohatu!
Quando eu lavava meus passos com manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite!
7 I toku haerenga atu ki te kuwaha ki te pa, a whakapai ana i te nohoanga moku i te waharoa,
Quando eu saía para a porta da cidade, [e] na praça preparava minha cadeira,
8 Ka kite nga taitamariki i ahau, a piri ana ratou: whakatika ana nga koroheke, tu ana ki runga;
Os rapazes me viam, e abriam caminho; e os idosos se levantavam, e ficavam em pé;
9 Mutu pu te korero a nga tino tangata, kua kopania te ringa ki o ratou mangai;
Os príncipes se detinham de falar, e punham a mão sobre a sua boca;
10 Ngaro ana te reo o nga rangatira, piri ana o ratou arero ki o ratou ngao.
A voz dos líderes se calava, e suas línguas se apegavam a céu da boca;
11 No te rongonga hoki o te taringa i ahau manaaki ana i ahau; te kitenga o te kanohi i ahau, whakaae mai ana ki aku mahi:
O ouvido que me ouvia me considerava bem-aventurado, e o olho que me via dava bom testemunho de mim.
12 No te mea naku i whakaora te rawakore i a ia e karanga ana, te pani me te tangata hoki kahore nei ona kaiawhina.
Porque eu livrava ao pobre que clamava, e ao órfão que não tinha quem o ajudasse.
13 I tau ki runga ki ahau te manaaki a te tangata e tata ana ki te whakangaromanga; harakoa ana i ahau te ngakau o te pouaru.
A bênção do que estava a ponto de morrer vinha sobre mim; e eu fazia o coração da viúva ter grande alegria.
14 I kakahuria e ahau te tika, a ko tera toku kakahu: e rite ana taku whakarite whakawa he koroka, he karauna.
Vestia-me de justiça, e ela me envolvia; e meu juízo era como um manto e um turbante.
15 He kanohi ahau ki te matapo, he waewae ki te kopa.
Eu era olhos para o cego, e pés para o manco.
16 He matua ahau ki nga rawakore: a i ata rapua e ahau te tikanga o te totohe a te tangata kihai nei ahau i mohio.
Aos necessitados eu era pai; e a causa que eu não sabia, investigava com empenho.
17 Wawahia ana e ahau nga kauae o te tangata kino, a takiritia mai ana e ahau tana mea pahua i roto i ona niho.
E quebrava os queixos do perverso, e de seus dentes tirava a presa.
18 Katahi ahau ka mea, Tera ahau e mate i roto i toku ohanga; ka whakanuia oku ra kia rite ki te onepu te maha:
E eu dizia: Em meu ninho expirarei, e multiplicarei [meus] dias como areia.
19 Ko toku pakiaka tautoro tonu ki nga wai, a i te po tau ana te tomairangi ki runga ki toku peka:
Minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho ficava de noite em meus ramos.
20 Ko toku kororia hou tonu i roto i ahau, a hoki ake ana te kaha o taku kopere i toku ringa.
Minha honra se renovava em mim, e meu arco se revigorava em minha mão.
21 I whakarongo mai nga tangata ki ahau, i tatari, whakarongo puku ana ratou i ahau e whakatakoto whakaaro ana.
Ouviam-me, e esperavam; e se calavam ao meu conselho.
22 I muri i aku kupu kore ake ratou i korero ano; maturuturu iho ana aku kupu ki runga ki a ratou.
Depois de minha palavra nada replicavam, e minhas razões gotejavam sobre eles.
23 I taria mai ahau e ratou ano ko te ua; hamama mai ana o ratou mangai ano e tatari ana ki te ua o muri.
Pois esperavam por mim como pela chuva, e abriam sua boca como para a chuva tardia.
24 Ka kata ahau ki a ratou, kihai i whakaponohia e ratou; kihai hoki ratou i whakataka i te marama o toku mata.
Se eu me ria com eles, não acreditavam; e não desfaziam a luz de meu rosto.
25 Naku to ratou ara i whiriwhiri, a noho ana ahau hei rangatira, noho ana hoki ahau ano he kingi i roto i te ope; i rite ahau ki te kaiwhakamarie o te hunga e tangi ana.
Eu escolhia o caminho para eles, e me sentava à cabeceira; e habitava como rei entre as tropas, como o consolador dos que choram.