< Hopa 29 >

1 A i korero tonu a Hopa i tana pepeha, i mea,
Job, poursuivant l’exposé de son thème, dit:
2 Aue, me i rite ki nga marama o mua, ki nga ra i tiaki ai te Atua i ahau!
Ah! Que ne suis-je tel que j’étais aux temps passés, aux jours où Dieu me protégeait;
3 I tiaho mai ai tana rama ki toku matenga, a na tana whakamarama i haere ai ahau i te pouri:
où son flambeau brillait sur ma tête, et où sa lumière me guidait dans les ténèbres;
4 Me i pera ano me ahau i nga ra o toku taiohitanga, i te mea nei kei runga to te Atua whakaaro puku i toku teneti;
tel que j’étais aux jours de mon automne, alors que l’amitié de Dieu s’étendait sur ma demeure;
5 I te mea e noho ana ano te Kaha Rawa i ahau, a kei tetahi taha oku aku tamariki, kei tetahi taha;
que le Tout-Puissant était encore avec moi et que j’étais entouré de mes jeunes gens;
6 I horoia ai oku takahanga ki te pata, a rere mai ana nga awa hinu ki ahau i roto i te kohatu!
quand je baignais mes pieds dans la crème, et que le rocher ruisselait pour moi de flots d’huile!
7 I toku haerenga atu ki te kuwaha ki te pa, a whakapai ana i te nohoanga moku i te waharoa,
Quand je me dirigeais vers la Porte, au seuil de la cité, et fixais mon siège sur la place publique,
8 Ka kite nga taitamariki i ahau, a piri ana ratou: whakatika ana nga koroheke, tu ana ki runga;
les jeunes, en me voyant, se cachaient; les vieillards se levaient et se tenaient debout.
9 Mutu pu te korero a nga tino tangata, kua kopania te ringa ki o ratou mangai;
Les grands retenaient leurs paroles et posaient la main sur la bouche.
10 Ngaro ana te reo o nga rangatira, piri ana o ratou arero ki o ratou ngao.
La voix des seigneurs expirait sur leurs lèvres, et leur langue se collait à leur palais;
11 No te rongonga hoki o te taringa i ahau manaaki ana i ahau; te kitenga o te kanohi i ahau, whakaae mai ana ki aku mahi:
car l’oreille qui m’entendait me proclamait heureux, et l’œil qui me voyait rendait témoignage pour moi.
12 No te mea naku i whakaora te rawakore i a ia e karanga ana, te pani me te tangata hoki kahore nei ona kaiawhina.
C’Est que je sauvais le pauvre, criant au secours, et l’orphelin sans soutien.
13 I tau ki runga ki ahau te manaaki a te tangata e tata ana ki te whakangaromanga; harakoa ana i ahau te ngakau o te pouaru.
La bénédiction du désespéré allait à moi, et je mettais de la joie au cœur de la veuve.
14 I kakahuria e ahau te tika, a ko tera toku kakahu: e rite ana taku whakarite whakawa he koroka, he karauna.
Je me revêtais d’équité comme d’une parure, mon esprit de justice était mon manteau et mon turban.
15 He kanohi ahau ki te matapo, he waewae ki te kopa.
J’Étais les yeux de l’aveugle, j’étais les pieds du boiteux.
16 He matua ahau ki nga rawakore: a i ata rapua e ahau te tikanga o te totohe a te tangata kihai nei ahau i mohio.
J’Étais un père pour les malheureux; la cause de l’inconnu, je l’étudiais à fond.
17 Wawahia ana e ahau nga kauae o te tangata kino, a takiritia mai ana e ahau tana mea pahua i roto i ona niho.
Je brisais la mâchoire du malfaiteur, et j’arrachais la proie d’entre ses dents.
18 Katahi ahau ka mea, Tera ahau e mate i roto i toku ohanga; ka whakanuia oku ra kia rite ki te onepu te maha:
Et je disais: "Je finirai avec mon nid; comme le phénix je vivrai de longs jours.
19 Ko toku pakiaka tautoro tonu ki nga wai, a i te po tau ana te tomairangi ki runga ki toku peka:
Ma racine sera en contact avec l’eau, la rosée se posera, la nuit, sur mon branchage.
20 Ko toku kororia hou tonu i roto i ahau, a hoki ake ana te kaha o taku kopere i toku ringa.
Ma gloire se renouvellera sans cesse, et mon arc se rajeunira dans ma main."
21 I whakarongo mai nga tangata ki ahau, i tatari, whakarongo puku ana ratou i ahau e whakatakoto whakaaro ana.
Ils m’écoutaient, pleins d’attente; ils faisaient silence pour entendre mon avis.
22 I muri i aku kupu kore ake ratou i korero ano; maturuturu iho ana aku kupu ki runga ki a ratou.
Quand j’avais fini de parler, ils ne répliquaient pas, et mes discours s’épandaient sur eux.
23 I taria mai ahau e ratou ano ko te ua; hamama mai ana o ratou mangai ano e tatari ana ki te ua o muri.
Ils m’attendaient comme la pluie; ils ouvraient la bouche comme pour l’ondée printanière.
24 Ka kata ahau ki a ratou, kihai i whakaponohia e ratou; kihai hoki ratou i whakataka i te marama o toku mata.
Je leur souriais et ils n’osaient y croire; jamais ils n’éteignaient le rayonnement de ma face.
25 Naku to ratou ara i whiriwhiri, a noho ana ahau hei rangatira, noho ana hoki ahau ano he kingi i roto i te ope; i rite ahau ki te kaiwhakamarie o te hunga e tangi ana.
Volontiers j’allais vers eux, m’asseyant à leur tête, et j’étais comme un roi dans son armée, comme quelqu’un: qui console des affligés.

< Hopa 29 >