Hopa 28
1 He rua hoki to te hiriwa e puta mai ai, he wahi ano to te koura e whakarewaina ai.
Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,
2 He mea tango mai te rino no roto i te whenua; no te kamaka te parahi, he mea whakarewa.
og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;
3 E whakatakotoria ana e te tangata he mutunga mai mo te pouri, e rapua ana e ia ki te tino tutukitanga atu nga kohatu o te pouri, o te atarangi o te mate.
På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.
4 E pakaruhia mai ana e ia he rua i ko ake o nga nohoanga tangata; kua wareware ratou i te waewae e haere ana; he tawhiti i te tangata to ratou tarenga, e piu atu ana, e piu ana mai.
Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.
5 Ko te whenua, e puta mai ana he taro i roto i a ia: a e hurihia ake ana a raro iho ano he ahi.
På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.
6 Hei wahi mo nga hapira ona kohatu, he puehu koura ano tona.
Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,
7 He ara tena kahore i mohiotia e te manu, kiano i kitea e te kanohi o te whatura.
Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.
8 Kahore nga kirehe whakahi kia takahi i taua ara kahore hoki a reira kia haerea e te raiona tutu.
Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.
9 E pa atu ana tona ringa ki te kiripaka; hurihia ake e ia nga take o nga maunga.
På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.
10 E tapahia ana e ia he awa i roto i nga kamaka, a e kite ana tona kanohi i nga mea utu nui katoa.
I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.
11 E herea ana e ia nga awa kei maturuturu; e whakaputa mai ana hoki i nga mea ngaro ki te marama.
Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.
12 E kitea ia ki hea te whakaaro nui? kei hea hoki te wahi o te mohio?
Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?
13 E kore te tangata e mohio ki tona utu, e kore ano taua hanga e kitea ki te whenua o te ora.
Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;
14 E ki ake ana te rire, Kahore i ahau; e ki mai ana hoki te moana, Kahore i ahau.
Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»
15 E kore e hokona ki te koura, e kore ano hoki e taea te pauna te hiriwa hei utu mona.
Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,
16 E kore e taea te whakarite ki te koura o Opira, ki te onika utu nui, ki te hapira.
og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.
17 E kore e rite te koura, te kohatu piata ki a ia: e kore e hokona ki nga oko koura parakore.
Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.
18 E kore e whakahuatia te kaoa, nga peara ranei; hira ake hoki te utu o te whakaaro nui i to te rupi.
Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.
19 E kore te topaha o Etiopia e rite ki a ia, e kore e tau te koura parakore hei utu.
Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.
20 Ka haere mai ra i hea te whakaaro nui? Kei hea te wahi o te matau?
Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?
21 He mea huna atu na hoki i nga kanohi o nga mea ora katoa, ngaro rawa i nga manu o te rangi.
Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.
22 E ki ake ana te whakangaromanga raua ko te mate, i hakiri o maua taringa ki tona rongo.
Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»
23 E mohio ana te Atua ki tona ara, kua kite ano ia i tona wahi.
Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.
24 E titiro ana hoki ia ki nga pito o te whenua, e kite ana ia i nga mea i raro i te rangi, a puta noa;
Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.
25 E mea ana i te whakataimaha mo te hau; ae, e mehua ana ia i nga wai ki te mehua.
Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,
26 I a ia e whakatakoto ana i te tikanga mo te ua, i te huarahi mo te uira o te whatitiri,
då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,
27 Ka kitea e ia i reira, a whakapuakina mai ana; i whakaukia e ia, a ata rapua ana e ia.
då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.
28 A ka mea ia ki te tangata, Na, ko te wehi ki te Ariki, ko te whakaaro nui tena; a ko te mawehe atu i te kino, koia te matauranga.
Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»
