Hopa 28

1 He rua hoki to te hiriwa e puta mai ai, he wahi ano to te koura e whakarewaina ai.

Sølvet har jo sit Leje, som renses, sit Sted,

2 He mea tango mai te rino no roto i te whenua; no te kamaka te parahi, he mea whakarewa.

Jern hentes op af Jorden, og Sten smeltes om til Kobber.

3 E whakatakotoria ana e te tangata he mutunga mai mo te pouri, e rapua ana e ia ki te tino tutukitanga atu nga kohatu o te pouri, o te atarangi o te mate.

Paa Mørket gør man en Ende og ransager indtil de dybeste Kroge Mørkets og Mulmets Sten;

4 E pakaruhia mai ana e ia he rua i ko ake o nga nohoanga tangata; kua wareware ratou i te waewae e haere ana; he tawhiti i te tangata to ratou tarenga, e piu atu ana, e piu ana mai.

man bryder en Skakt under Foden, og glemte, foruden Fodfæste, hænger de svævende fjernt fra Mennesker.

5 Ko te whenua, e puta mai ana he taro i roto i a ia: a e hurihia ake ana a raro iho ano he ahi.

Af Jorden fremvokser Brød, imedens dens Indre omvæltes som af Ild;

6 Hei wahi mo nga hapira ona kohatu, he puehu koura ano tona.

i Stenen der sidder Safiren, og der er Guldstøv i den.

7 He ara tena kahore i mohiotia e te manu, kiano i kitea e te kanohi o te whatura.

Stien derhen er Rovfuglen ukendt, Falkens Øje udspejder den ikke;

8 Kahore nga kirehe whakahi kia takahi i taua ara kahore hoki a reira kia haerea e te raiona tutu.

den trædes ikke af stolte Vilddyr, Løven skrider ej frem ad den.

9 E pa atu ana tona ringa ki te kiripaka; hurihia ake e ia nga take o nga maunga.

Paa Flinten lægger man Haand og omvælter Bjerge fra Roden;

10 E tapahia ana e ia he awa i roto i nga kamaka, a e kite ana tona kanohi i nga mea utu nui katoa.

i Klipperne hugger man Gange, alskens Klenodier skuer Øjet;

11 E herea ana e ia nga awa kei maturuturu; e whakaputa mai ana hoki i nga mea ngaro ki te marama.

man tilstopper Strømmenes Kilder og bringer det skjulte for Lyset.

12 E kitea ia ki hea te whakaaro nui? kei hea hoki te wahi o te mohio?

Men Visdommen — hvor mon den findes, og hvor er Indsigtens Sted?

13 E kore te tangata e mohio ki tona utu, e kore ano taua hanga e kitea ki te whenua o te ora.

Mennesket kender ikke dens Vej, den findes ej i de levendes Land;

14 E ki ake ana te rire, Kahore i ahau; e ki mai ana hoki te moana, Kahore i ahau.

Dybet siger: »I mig er den ikke!« Havet: »Ej heller hos mig!«

15 E kore e hokona ki te koura, e kore ano hoki e taea te pauna te hiriwa hei utu mona.

Man faar den ej for det fineste Guld, for Sølv kan den ikke købes,

16 E kore e taea te whakarite ki te koura o Opira, ki te onika utu nui, ki te hapira.

den opvejes ikke med Ofirguld, med kostelig Sjoham eller Safir;

17 E kore e rite te koura, te kohatu piata ki a ia: e kore e hokona ki nga oko koura parakore.

Guld og Glar kan ej maale sig med den, den faas ej i Bytte for gyldne Kar,

18 E kore e whakahuatia te kaoa, nga peara ranei; hira ake hoki te utu o te whakaaro nui i to te rupi.

Krystal og Koraller ikke at nævne. At eje Visdom er mere end Perler,

19 E kore te topaha o Etiopia e rite ki a ia, e kore e tau te koura parakore hei utu.

Ætiopiens Topas kan ej maale sig med den, den opvejes ej med det rene Guld.

20 Ka haere mai ra i hea te whakaaro nui? Kei hea te wahi o te matau?

Men Visdommen — hvor mon den kommer fra, og hvor er Indsigtens Sted?

21 He mea huna atu na hoki i nga kanohi o nga mea ora katoa, ngaro rawa i nga manu o te rangi.

Den er dulgt for alt levendes Øje og skjult for Himmelens Fugle;

22 E ki ake ana te whakangaromanga raua ko te mate, i hakiri o maua taringa ki tona rongo.

Afgrund og Død maa sige: »Vi hørte kun tale derom.«

23 E mohio ana te Atua ki tona ara, kua kite ano ia i tona wahi.

Gud er kendt med dens Vej, han ved, hvor den har sit Sted;

24 E titiro ana hoki ia ki nga pito o te whenua, e kite ana ia i nga mea i raro i te rangi, a puta noa;

thi han skuer til Jordens Ender, alt under Himmelen ser han.

25 E mea ana i te whakataimaha mo te hau; ae, e mehua ana ia i nga wai ki te mehua.

Dengang han fastsatte Vindens Vægt og maalte Vandet med Maal,

26 I a ia e whakatakoto ana i te tikanga mo te ua, i te huarahi mo te uira o te whatitiri,

da han satte en Lov for Regnen, afmærked Tordenskyen dens Vej,

27 Ka kitea e ia i reira, a whakapuakina mai ana; i whakaukia e ia, a ata rapua ana e ia.

da skued og mønstred han den, han stilled den op og ransaged den.

28 A ka mea ia ki te tangata, Na, ko te wehi ki te Ariki, ko te whakaaro nui tena; a ko te mawehe atu i te kino, koia te matauranga.

Men til Mennesket sagde han: »Se, HERRENS Frygt, det er Visdom, at sky det onde er Indsigt.«