Hopa 27
1 Na i korero tonu ano a Hopa i tana pepeha; i mea,
Job heldt fram med talen sin og sagde:
2 E ora ana te Atua, nana nei i whakakahore toku tika; te Kaha Rawa, nana nei i whakakawa toku wairua;
«So sant Gud liver, som meg sveik, og Allvalds som meg volde sorg
3 Kei te toitu tonu hoki toku ora i roto i ahau, a kei roto i oku pongaponga te wairua o te Atua;
- for endå eg min ande dreg; i nosi mi er guddomspust -:
4 He pono, e kore oku ngutu e korero kino, e kore te hianga e puaki i toku arero.
Urett ligg ei på mine lippor; mi tunga talar ikkje svik.
5 Aue kia whakatikaia ta koutou e ahau! E kore e whakarerea e ahau toku ngakau tapatahi, a mate noa.
D’er langt frå meg å gje’ dykk rett, mi uskyld held eg fast til dauden.
6 Ka mau taku pupuri ki toku tika, e kore e tukua atu e ahau: e kore toku ngakau e whakahe ki ahau i ahau ano e ora nei.
Mi rettferd held eg fast uskjepla, eg ingen dag treng skjemmast ved.
7 Ko toku hoariri, kia rite ia ki te tangata kino; ko te tangata e whakatika mai ana ki ahau, kia rite ia ki te tangata hara.
Min fiend’ skal seg syna gudlaus, min motstandar som urettferdig.
8 He aha oti ta te whakaponokore e tumanako ai, ahakoa whiwhi ia i te rawa, ki te mea ka tangohia atu tona wairua e te Atua?
Kva von hev en gudlaus att, når Gud vil sjæli or han draga?
9 E rongo ranei te Atua ki tana tangi ina pa te he ki a ia?
Vil Gud vel høyra skriket hans, når trengsla bryt innyver honom?
10 E ahuareka ranei ia ki te Kaha Rawa, e karanga ranei ki te Atua i nga wa katoa?
Kann han i Allvald vel seg gleda? Kann han kvar tid påkalla Gud?
11 Ka whakaakona koutou e ahau ki te ringa o te Atua; e kore e huna e ahau nga mea e takoto mai nei i te Kaha Rawa.
Eg um Guds hand vil læra dykk; kva Allvald vil, det dyl eg ikkje.
12 Nana, kua kite koutou katoa; a na te aha koutou i wairangi rawa ai?
Sjå dette hev det alle set; kvi talar de då tome ord?
13 Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te mea e whakarerea iho ma nga kaitukino, ko ta te Kaha Rawa e riro i a ratou.
Den lut fær gudlause av Gud, den arven valdsmann fær av Allvald.
14 Ki te mea ka tokomaha ana tamariki, hei mea ma te hoari; e kore ano hoki ona uri e makona i te taro.
Til sverdet veks hans søner upp; hans avkom mettast ei med brød;
15 Ko ona morehu ka tanumia ki te mate; e kore ano hoki ana pouaru e tangi.
dei siste legst i grav ved pest, og enkjorne held ingi klaga.
16 Ahakoa amene ia i te hiriwa ano he puehu, a pae tonu te kakahu mona ano he paru;
Og um han dyngjer sylv som dust og samlar klæde liksom leir:
17 E pae ano i a ia, otiia ka kakahuria e te tangata tika, ka wehewehea hoki te hiriwa e te harakore.
Den rettvise tek klædi på; skuldlause skifter sylvet hans.
18 Ka rite tana hanga i tona whare ki ta te purehurehu; tona rite kei te whare tihokahoka e hanga ana e te kaitiaki.
Han byggjer huset sitt som molen, likt hytta vaktmannen set upp.
19 Ka takoto ia, he tangata taonga, otiia e kore e kohia ki te urupa; ko te tirohanga ake a ona kanohi, na kua kahore noa iho ia.
Rik legg han seg - men aldri meir; han opnar augo - og er burte.
20 Rite tonu ki te wai nga whakawehi e mau ai ia; tahaetia ana ia e te paroro i te po.
Som vatsflaum rædsla honom tek, ved natt riv stormen honom burt.
21 Ka kahakina atu ia e te marangai, a riro ana ia; ka aia atu ano ia i tona wahi.
Han driv av stad for austanvind, som blæs han frå hans heimstad burt.
22 Ka aki mai hoki te Atua ki a ia, e kore ano ia e tohungia; mea noa ia kia rere mai i roto i tona ringa.
Han utan miskunn på han skyt; frå handi hans han røma må.
23 Ka papaki te tangata i o ratou ringa ki a ia, a ka whakahi, ka a atu i a ia i tona wahi.
Med hender klappar dei åt han og pip han frå hans heimstad burt.
