Hopa 27
1 Na i korero tonu ano a Hopa i tana pepeha; i mea,
Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
2 E ora ana te Atua, nana nei i whakakahore toku tika; te Kaha Rawa, nana nei i whakakawa toku wairua;
Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
3 Kei te toitu tonu hoki toku ora i roto i ahau, a kei roto i oku pongaponga te wairua o te Atua;
Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
4 He pono, e kore oku ngutu e korero kino, e kore te hianga e puaki i toku arero.
non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
5 Aue kia whakatikaia ta koutou e ahau! E kore e whakarerea e ahau toku ngakau tapatahi, a mate noa.
Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
6 Ka mau taku pupuri ki toku tika, e kore e tukua atu e ahau: e kore toku ngakau e whakahe ki ahau i ahau ano e ora nei.
Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7 Ko toku hoariri, kia rite ia ki te tangata kino; ko te tangata e whakatika mai ana ki ahau, kia rite ia ki te tangata hara.
Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.
8 He aha oti ta te whakaponokore e tumanako ai, ahakoa whiwhi ia i te rawa, ki te mea ka tangohia atu tona wairua e te Atua?
Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus?
9 E rongo ranei te Atua ki tana tangi ina pa te he ki a ia?
Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia?
10 E ahuareka ranei ia ki te Kaha Rawa, e karanga ranei ki te Atua i nga wa katoa?
aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
11 Ka whakaakona koutou e ahau ki te ringa o te Atua; e kore e huna e ahau nga mea e takoto mai nei i te Kaha Rawa.
Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
12 Nana, kua kite koutou katoa; a na te aha koutou i wairangi rawa ai?
Ecce vos omnes nostis: et quid sine causa vana loquimini?
13 Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te mea e whakarerea iho ma nga kaitukino, ko ta te Kaha Rawa e riro i a ratou.
Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
14 Ki te mea ka tokomaha ana tamariki, hei mea ma te hoari; e kore ano hoki ona uri e makona i te taro.
Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane:
15 Ko ona morehu ka tanumia ki te mate; e kore ano hoki ana pouaru e tangi.
qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
16 Ahakoa amene ia i te hiriwa ano he puehu, a pae tonu te kakahu mona ano he paru;
Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:
17 E pae ano i a ia, otiia ka kakahuria e te tangata tika, ka wehewehea hoki te hiriwa e te harakore.
præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet.
18 Ka rite tana hanga i tona whare ki ta te purehurehu; tona rite kei te whare tihokahoka e hanga ana e te kaitiaki.
Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
19 Ka takoto ia, he tangata taonga, otiia e kore e kohia ki te urupa; ko te tirohanga ake a ona kanohi, na kua kahore noa iho ia.
Dives, cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
20 Rite tonu ki te wai nga whakawehi e mau ai ia; tahaetia ana ia e te paroro i te po.
Apprehendet eum quasi aqua inopia: nocte opprimet eum tempestas.
21 Ka kahakina atu ia e te marangai, a riro ana ia; ka aia atu ano ia i tona wahi.
Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22 Ka aki mai hoki te Atua ki a ia, e kore ano ia e tohungia; mea noa ia kia rere mai i roto i tona ringa.
Et mittet super eum, et non parcet: de manu ejus fugiens fugiet.
23 Ka papaki te tangata i o ratou ringa ki a ia, a ka whakahi, ka a atu i a ia i tona wahi.
Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.
