Hopa 22
1 Ano ra ko Eripata Temani; i mea ia,
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 E whai pai ano ranei te Atua i te tangata? He pono e whai pai te tangata i a ia ano ki te mea he ngakau mohio tona.
«Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.
3 He oranga ngakau ranei ki te Kaha Rawa tou tika? Hei taonga ranei ki a ia, ki te meinga e koe ou ara kia tino tika?
Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?
4 He wehi ranei nou i a ia i whakahe ai ia i a koe, i whakawa ai i a koe?
Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?
5 He teka ianei he nui tou he? Kahore hoki he pito whakamutunga o ou kino.
Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?
6 I tangohia noatia hoki e koe nga mea a tou teina hei taunaha, huia ana e koe nga kakahu o te hunga e noho tahanga ana.
Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;
7 Kihai i whakainumia e koe ki te wai te hunga ngenge; kaiponuhia ana e koe he taro ki te hunga e matekai ana.
den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.
8 Ko te tangata marohirohi, i a ia te whenua; ko te tangata honore, noho ana ia i reira.
Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.
9 Ko nga pouaru, unga rawakoretia atu ana e koe, whatiwhatiia ana nga ringa o nga pani.
Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.
10 Na reira karapotia putia ana koe e nga mahanga, raruraru ana koe i te wehi pa whakarere;
Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.
11 I te pouri ranei, e kore ai koe e kite; a nui atu te wai e taupoki na i a koe.
Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?
12 He teka ianei kei te wahi tiketike o te rangi te Atua? Tirohia atu ano hoki a runga o nga whetu, to ratou teitei!
Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!
13 A e mea na koe, He aha ta te Atua e mohio ai? E puta mai ranei tana whakawa i roto i te kapua pouri?
Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?
14 Ko tona wahi ngaro ko nga kapua matotoru, te kite ia; kei te taiawhio ano ia i nga rangi.
For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»
15 Ka mau tonu ranei koe ki te ara o mua, i haerea ra e nga tangata kikino?
Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?
16 I kapohia atu nei i te mea kahore ano i rite o ratou ra; tahoroa ana to ratou turanga ano he awa:
Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -
17 I mea nei ki te Atua, Mawehe atu i a matou; a, He aha e taea e te Kaha Rawa mo matou?
som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?
18 Heoi i whakakiia e ia o ratou whare ki nga mea papai: ko te whakaaro ia o te hunga kino e matara atu ana i ahau.
Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!
19 E kite ana te hunga tika, a koa ana: kataina iho ratou e te hunga harakore:
Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:
20 Me te ki, He pono kua haukotia te hunga i tahuri mai ki a tatou, pau ake i te ahi te toenga o ratou.
«Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»
21 Waiho ia hei hoa mou, katahi koe ka ata noho; ma reira ka tae mai ai te pai ki a koe.
Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.
22 Tahuri mai ra ki te ture a tona mangai, rongoatia hoki ana kupu ki roto ki tou ngakau.
Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!
23 Ki te hoki koe ki te Kaha Rawa, tera koe e hanga; ki te nekehia atu e koe te kino kia mamao i ou teneti.
Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.
24 A ka whakapuranga koe i tau taonga ki te puehu, te koura o Opira ki waenga i nga kohatu o nga awa;
Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.
25 A ko te Kaha Rawa hei taonga mou, hei hiriwa utu nui ki a koe.
Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.
26 Ko reira hoki koe ahuareka ai ki te Kaha Rawa, a ka ara ake tou mata ki te Atua.
Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.
27 Ka inoi ano koe ki a ia, a ka whakarongo mai ia ki a koe; ka whakamana ano e koe au kupu taurangi.
Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.
28 Ka whakatakotoria hoki e koe he tikanga, a ka whakapumautia ki a koe; ka whiti ano te marama ki runga ki ou ara.
Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.
29 Ki te maka koe e ratou ki raro, ka ki koe, Tenei ano he whakaarahanga ake; ka whakaorangia ano e ia te ngakau whakaiti.
Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.
30 Ka whakaorangia e ia te tangata ahakoa ehara i te harakore: ae ra, ka whakaorangia ia e te ma o ou ringa.
Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»
