< Hopa 20 >

1 Katahi ka whakautua e Topara Naamati; i mea ia,
Entonces Zofar el naamatita respondió y dijo:
2 Na kona oku whakaaro i whakahoki kupu ake ai i roto i ahau; na reira ano ahau i hohoro ai.
“¡Me veo obligado a responder porque estoy muy molesto!
3 Kua rongo ahau i te whakahe moku, e pa ai te whakama ki ahau, a na te wairua o toku ngakau mahara te kupu whakahoki ki ahau.
¡Lo que te oigo decir me ofende, pero sé cómo responderte!
4 Kahore ranei koe i mohio ki tenei i mua noa atu, i te wa ra ano i whakanohoia ai te tangata ki runga ki te whenua;
“¿No sabes que desde la antigüedad, desde que los seres humanos fueron puestos en esta tierra,
5 He poto te wa e whakamanamana ai te tangata kino, a ko te hari o te tangata atuakore he wheriko kau?
el triunfo de los malvados no dura mucho tiempo, y que los que rechazan a Dios sólo son felices por poco tiempo?
6 Ahakoa eke noa tona nui ki nga rangi, a pa atu tona mahunga ki nga kapua;
Aunque sean tan altos que lleguen a los cielos, aunque sus cabezas toquen las nubes,
7 Ka memeha atu ano ia a ake ake, ka pera ano me tona paru: ko te hunga kua kite i a ia, ka mea, Kei hea ia?
se desvanecerán para siempre como sus propios excrementos. Las personas que los conocían
8 Ka rere atu ia ano he moemoea, e kore ano hoki e kitea: ae ka aia atu ia, ano he rekanga kanohi no te po.
se desvanecerán como un sueño, para no ser encontrados nunca, huyendo como una visión de la noche.
9 Ko te kanohi i kite i a ia e kore e kite ano; a heoi ano tirohanga a tona wahi ki a ia.
Los que una vez los vieron no los verán más; sus familias no volverán a poner los ojos en ellos.
10 E whakamanawareka ana tamariki i nga rawakore, ma ona ringa ano e whakahoki ona rawa.
Sus hijos tendrán que pagar a los pobres y tendrán que devolver sus riquezas.
11 E ki ana ona wheua i te tamarikitanga; engari ka takoto tahi me ia i roto i te puehu.
Aunque los malvados tengan cuerpos jóvenes y fuertes, morirán y serán enterrados.
12 Ahakoa reka te kino i roto i tona mangai, ahakoa huna e ia i raro i tona arero;
“Aunque el mal sabe dulce en sus bocas y lo esconden bajo sus lenguas,
13 Ahakoa manawapatia noatia e ia, a kahore e mahue i a ia, heoi pupuri tonu i roto i tona mangai;
no lo dejan ir sino que lo mantienen en sus bocas,
14 Otira ka puta ke tana kai i roto i ona whekau, ko te au o nga ahipi i roto i a ia.
y en sus estómagos se vuelve amargo, volviéndose como veneno de serpiente dentro de ellos.
15 I horomia e ia te taonga, ka ruakina mai ano e ia; ma te Atua e akiri mai i roto i tona kopu.
Se tragan las riquezas y las vuelven a vomitar; Dios las expulsa de sus estómagos.
16 Ka ngotea e ia te huware whakamate o nga ahipi; ka mate ano ia i te arero o te waipera.
Aspiran veneno de serpiente; la mordedura de la víbora los matará.
17 E kore ia e kite i nga awa, i nga wai rere o te honi, o te pata.
No vivirán para disfrutar de los arroyos, de los ríos de leche y miel.
18 Ko tana i uaua ai ka whakahokia e ia, e kore ano e horomia; ko tana utu ka rite ki ona taonga; e kore ano e koa ki reira.
Tendrán que devolver lo que han ganado y no tendrán ningún beneficio; no disfrutarán de ninguna de sus ganancias.
19 Nana hoki i tukino nga rawakore, whakarerea iho; murua ana e ia he whare, a e kore e hanga ano e ia.
Porque han oprimido y han abandonado a los pobres; se han apoderado de casas que no construyeron.
20 I te mea kahore ia i kite i te tatutanga i roto i a ia, e kore ano etahi o nga mea e matea nuitia ana e ia e mau ki a ia.
Porque su codicia nunca fue satisfecha, no queda nada que les guste y que no hayan consumido.
21 Kahore tetahi mea i toe i kore te horomia e ia; no reira e kore tetahi mea pai ona e mau tonu.
Nada escapa a sus voraces apetitos, por lo que su felicidad no dura mucho.
22 I a ia e whiwhi nui nei i te rawa, e rawakore ano ia; ka tae mai ki a ia nga ringa katoa o te hunga kei roto i te mata.
“Incluso cuando los malvados tienen todo lo que desean, se enfrentan a problemas; toda clase de miseria caerá sobre ellos.
23 I a ia ka mea ki te whakaki i tona kopu, ka maka mai e te Atua te kaha o tona riri ki runga ki a ia, a ka ringihia iho ki a ia, i a ia ano e kai ana.
Mientras están ocupados llenando sus estómagos, la hostilidad de Dios arderá contra ellos, y caerá como lluvia sobre ellos.
24 Ka rere atu ia i te patu rino, ka tu ia i te kopere parahi, puta pu.
Mientras huyen para escapar de un arma de hierro, una flecha de bronce los alcanzará.
25 E unuhia ana, kua puta mai i roto i te tinana, ina, puta mai ana te mata wheriko i roto i tona au: kua tau nga wehi ki a ia.
La flecha sale de su vesícula biliar, brillando con sangre. Están absolutamente aterrorizados.
26 Ko te pouri katoa kei te takoto mai mo ana taonga: ka kainga ia e te ahi, kihai i puhia e te tangata; ma reira e pau ai te toenga i roto i tona teneti.
Todo lo que valoran desaparecerá en la oscuridad; el fuego divino los destruirá; todo lo que les queda se convertirá en humo.
27 Ka whakakitea mai tona he e nga rangi ka whakatika mai ano te whenua ki a ia.
Los cielos revelarán lo que han hecho mal; la tierra se levantará contra ellos.
28 Ko nga hua o tona whare ka riro: ka rere, ano he wai, ona mea i te ra e riri ai ia.
Todos sus bienes serán sacados de sus casas; serán arrastrados en el día del juicio de Dios.
29 Ko ta te Atua wahi tenei ma te tangata kino, ko te taonga tupu i kiia e te Atua mona.
Esta es la parte que los impíos reciben de Dios, la herencia que Dios dice que deben tener”.

< Hopa 20 >