< Hopa 17 >

1 Kua pau toku manawa, moti rawa oku ra, kua rite te urupa moku.
Mi alma se agota, mis días se extinguen. El sepulcro está preparado para mí.
2 He pono he hunga tawai enei kei ahau, a kei roto tonu toku kanohi i a ratou whakakarangitanga.
No hay conmigo sino burladores, y mis ojos se fijan en su provocación.
3 Tena ra, homai he punga ko koe tonu hei whakakapi turanga moku; ko wai hei papaki ringa ki ahau?
Te ruego, deposita una fianza ante Ti mismo. ¿Quién quiere ser mi garante?
4 Kua huna hoki e koe to ratou ngakau kei mohio; na reira e kore koe e whakaneke ake i a ratou.
Porque cerraste su corazón al entendimiento. Por tanto, no los exaltarás.
5 Ko te tangata e whaki ana i ona hoa, he mea mo te utu, ko nga kanohi tonu o ana tamariki e hemo.
Al que traiciona a sus amigos por recompensa, les desfallecerán los ojos a sus hijos.
6 Kua meinga hoki ahau e ia hei hahani ma nga iwi; a kua waiho marakerake ahau hei whakaetietinga.
Pero Él me convirtió en un refrán de la gente. Soy uno a quien los hombres escupen.
7 Kua atarua toku kanohi i te tangi, rite tonu ki te atarangi oku wahi katoa.
Mis ojos se oscurecieron por la angustia, y todos mis miembros son como una sombra.
8 Ka miharo te hunga tika ki tenei, a ka whakaoho te tangata harakore i a ia ano hei whakahe i te atuakore.
Los rectos se asombran de esto, y el inocente se levanta contra el impío.
9 Otiia ka mau te tangata tika ki tona ara, a ko te tangata ringa ma ka neke haere ake te kaha.
Sin embargo, el justo se aferra a su camino, y el limpio de manos aumentará sus fuerzas.
10 Ko koutou katoa ia tahuri, anga mai nei, e kore hoki tetahi tangata mahara e kitea e ahau i roto i a koutou.
Pero ahora, vuelvan todos ustedes y vengan acá. Pero entre ustedes no hallaré algún sabio.
11 Kua pahemo oku ra, motumotuhia ake oku whakaaro i whakatakoto ai, tae noa ki nga whakaaro o toku ngakau.
Mis días pasaron. Mis planes se deshicieron, aun los anhelos de mi corazón
12 Ko te po kua meinga e ratou hei ao; ko te marama, e ki ana ratou, e tata tonu ana ki te pouri.
que solían cambiar la noche en día. La luz está después de la oscuridad.
13 Ki te titiro ahau i te reinga hei whare moku; mehemea kua wharikitia e ahau toku moenga ki te pouri; (Sheol h7585)
Si espero, yo sé que el Seol es mi habitación. En la tenebrosidad tengo extendida mi cama. (Sheol h7585)
14 Mehemea kua karanga ahau ki te pirau, ko koe toku papa; ki te iro ranei, ko koe toku whaea, toku tuahine!
A la descomposición digo: ¡Padre mío! Y al gusano: ¡Madre mía, hermana mía!
15 Kei hea ra he tumanakohanga atu moku? A ko taku e tumanako atu ai ko wai e kite?
¿Dónde está entonces mi esperanza? ¿Quién verá mi bien?
16 Ka riro ki raro ki nga taha o te reinga, ina whai okiokinga i roto i te puehu. (Sheol h7585)
Descenderá conmigo al Seol y juntos bajaremos al polvo. (Sheol h7585)

< Hopa 17 >