< Hopa 14 >

1 Ko te tangata i whanau i te wahine, he torutoru ona ra; ki tonu ano i te raruraru.
Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.
2 Ano he puawai ia e puta mai ana, e kotia iho ana: rere ana ia, ano he atarangi, kahore hoki he tumautanga.
Som blom det sprett og visnar burt, ja, lik ein skugge burt det fer.
3 E titiro mai ano ranei ou kanohi ki te penei? E mea ranei koe i ahau kia whakawa taua ki a taua?
Men du med honom auga held, og meg du dreg for domen din.
4 Ko wai hei homai i te mea ma i roto i te mea poke? Hore rawa.
Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!
5 Kua rite na hoki nga ra mona: kei a koe te maha o ona marama; takoto rawa i a koe te tikanga mona, a e kore ia e whiti ki tua.
Når dagetalet hans er sett, hans månads-tal sett fast hjå deg, når du for han ei grensa drog som ei han yverskrida kann,
6 Tahuri ke atu te titiro i a ia, kia ai ona pariratanga, kia ata tutuki ai tona ra, kia rite ai ki o te kaimahi.
so snu deg frå, lat han få fred og ha sin dag som leigekaren!
7 Ka ai hoki he whakaaronga ki te rakau i tapahia, tera ano e pariri, e kore ano hoki e mutu te wana o tona pihi.
For treet er det endå von; um det vert det hogge, sprett det att, på renningar det vantar ikkje.
8 Ahakoa kua tawhitotia tona pakiaka a ki te whenua, a kua mate tona tinana i roto i te oneone;
Når røterne i jordi eldest, og stomnen døyr i turre mold,
9 Heoi ma te haunga o te wai ka pihi, ka kokiri ona peka ano ko ta te mea tupu.
ved dåm av vatnet skyt det knupp, fær som ein stikling grøne greiner.
10 Ko te tangata ia, mate iho, marere noa iho; ae, ka hamo te tangata, a kei hea ia?
Men døyr ein mann, då ligg han der; han andast, og kvar er han då?
11 Pera i nga wai e he mai nei i te moana, i te awa e mimiti ana, ka maroke;
Som vatnet renn ut or ein sjø, som elvi minkar, turkast ut,
12 E pera ana ano te tangata, e takoto ana a kahore he whakatikanga ake: kahore he marangatanga ake mo ratou, a kia kore ra ano nga rangi; e kore ano ratou e ara i to ratou moe.
so ligg ein mann, ris ikkje upp; til himmeln kverv, dei vaknar ikkje; ein kann’kje vekkja deim or svevnen.
13 Aue, kia huna noatia oti ahau e koe ki te po, kia waihotia noatia iho ahau e koe kia ngaro ana, kia hoki ra ano tou riri; kia rohea noatia mai e koe tetahi wa moku, a ka mahara mai ai ano ki ahau! (Sheol h7585)
Å, gjev du gøymde meg i helheim, løynde meg, til din vreide gav seg, gav meg ein frest, og so meg hugsa! (Sheol h7585)
14 Ki te mate te tangata, e ora ano ranei ia? Ka tatari ahau i nga ra katoa o toku ngananga, kia tae mai ra ano he whakaputanga moku.
Tru mannen døyr og livnar att? I all min strid eg skulde vona og venta til avløysing kom.
15 Mau e karanga, kia whakao atu ai ahau; kahore hoki e kore ka matenui koe ki te mahi a ou ringa.
Eg skulde svara, når du ropa og lengta mot dine eige verk.
16 Inaianei hoki e taua ana e koe oku hikoinga; he teka ianei e matatau tonu mai ana koe ki toku hara?
Men no du tel kvart stig eg tek og agtar vel på syndi mi;
17 Hiri rawa toku he ki roto ki te putea, tuitui rawa e koe toku kino.
mi synd er læst i pungen inn, og på mi skuld du gøymer vel!
18 He pono ko te maunga e horo ana e memeha noa ake ana, e nekehia ana te toka i tona wahi;
Som fjellet fell og smuldrast burt, og berget frå sin stad vert flutt,
19 E ngau ana te wai i nga kohatu; ma tona puhaketanga e horoi atu te puehu o te whenua; a whakangaromia iho e koe te tumanako a te tangata.
Som vatnet holar steinen ut, og flaumen skolar moldi burt, so tek du ifrå mannen voni
20 Taea ana ia e koe ake tonu atu, a pahure ana ia; puta ke ana i a koe tona mata, a tonoa atu ana ia kia haere.
og tyngjer honom ned for alltid. Han fer av stad; med åsyn rengd du sender honom burt frå deg.
21 Ko te whakahonoretanga o ana tama, kahore e mohiotia e ia; ka hoki iho ratou hei ware, heoi kahore tetahi aha o ratou e maharatia e ia.
Han veit’kje um hans born vert heidra; han merkar ikkje um dei armast;
22 E mamae ano ia te kikokiko o tona tinana, a ka tangi tona wairua i roto i a ia.
Hans eigen kropp hans liding valdar, og sjæli græt for eigi sorg.»

< Hopa 14 >