Hopa 11
1 Ano ra ko Topara Naamati; i mea ia,
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 Kaua ranei hei whakautua te tini o nga kupu? A e whakatikaia ranei te tangata ngutu hohoro?
«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
3 Ma au kupu whakapehapeha ranei e nohopuku ai nga tangata? A, ina tawai koe, kaua ranei he tangata e mea i a koe kia whakama?
Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
4 E mea ana hoki koe, He tino tika taku whakaako, a he ma ahau ki ou kanohi.
Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
5 Aue, me i korero te Atua, me i puaki mai ona ngutu ki te whakahe i a koe!
Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
6 Me i whakaaturia mai e ia ki a koe nga mea ngaro o te matauranga, te huhua o nga ara o tana mahi! Na kia matau koe, he iti iho i ou he ta te Atua e tango nei i a koe.
og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
7 Ina whakatakina e koe, e kitea ranei e koe te Atua? E tino kitea rawatia ranei e koe te Kaha Rawa?
Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
8 Kei te rangi te tiketike; ka pehea koe? Hohonu iho i te reinga; ko te aha e mohiotia e koe? (Sheol h7585)
Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)
9 Ko tona takoto, roa atu i te whenua, whanui atu i te moana.
Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
10 Ki te mea ka haukotia e ia, ka herehera ranei, ka whakawakia ranei, ma wai ia e arai?
Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
11 E mohio ana hoki ia ki nga tangata teka noa; a e kite ana ia i te he, ahakoa e kore e whakaaroa e ia.
Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
12 Otiia ko te mea whakaarokore nei, ko te tangata kahore rawa ona hinengaro, ae ra, to te tangata rite i tona whanautanga kei te kuao kaihe mohoao.
Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
13 Ki te whakatikaia e koe tou ngakau, a ka wherahia ou ringa ki a ia;
Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
14 Ki te mea he he kei tou ringa, whakamataratia atu, kaua hoki te kino e noho ki ou tapenakara;
og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
15 He pono ko reira ara ai tou mata, te ai he ira; ae, ka u hoki koe, te ai he wehi:
då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
16 Tera hoki koe e wareware ki tou mauiui; a e maharatia e koe ano ko nga wai kua rere atu.
då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
17 A ko tou ora tera e marama ke atu i to te poutumarotanga o ate ra; a ahakoa e pouri ano, ka rite ki te ata.
Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
18 Ka tatu ou whakaaro, no te mea ka whai tumanakohanga atu; ae, ka rapu koe i tetahi taha ou, i tetahi taha, a ka takoto marire koe.
då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
19 E takoto iho ano koe, te ai he kaiwhakawehi; he tokomaha ano hoki e whai kia paingia e koe.
Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
20 Ka poko ia nga kanohi o te hunga kino, kore ake he rerenga mo ratou; ko ta ratou e tumanako atu ai ko te hemonga.
Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
