Hopa 11
1 Ano ra ko Topara Naamati; i mea ia,
Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 Kaua ranei hei whakautua te tini o nga kupu? A e whakatikaia ranei te tangata ngutu hohoro?
Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus justificabitur?
3 Ma au kupu whakapehapeha ranei e nohopuku ai nga tangata? A, ina tawai koe, kaua ranei he tangata e mea i a koe kia whakama?
Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 E mea ana hoki koe, He tino tika taku whakaako, a he ma ahau ki ou kanohi.
Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
5 Aue, me i korero te Atua, me i puaki mai ona ngutu ki te whakahe i a koe!
Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
6 Me i whakaaturia mai e ia ki a koe nga mea ngaro o te matauranga, te huhua o nga ara o tana mahi! Na kia matau koe, he iti iho i ou he ta te Atua e tango nei i a koe.
ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua!
7 Ina whakatakina e koe, e kitea ranei e koe te Atua? E tino kitea rawatia ranei e koe te Kaha Rawa?
Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8 Kei te rangi te tiketike; ka pehea koe? Hohonu iho i te reinga; ko te aha e mohiotia e koe? (Sheol h7585)
Excelsior cælo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
9 Ko tona takoto, roa atu i te whenua, whanui atu i te moana.
Longior terra mensura ejus, et latior mari.
10 Ki te mea ka haukotia e ia, ka herehera ranei, ka whakawakia ranei, ma wai ia e arai?
Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
11 E mohio ana hoki ia ki nga tangata teka noa; a e kite ana ia i te he, ahakoa e kore e whakaaroa e ia.
Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem, nonne considerat?
12 Otiia ko te mea whakaarokore nei, ko te tangata kahore rawa ona hinengaro, ae ra, to te tangata rite i tona whanautanga kei te kuao kaihe mohoao.
Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 Ki te whakatikaia e koe tou ngakau, a ka wherahia ou ringa ki a ia;
Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
14 Ki te mea he he kei tou ringa, whakamataratia atu, kaua hoki te kino e noho ki ou tapenakara;
Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
15 He pono ko reira ara ai tou mata, te ai he ira; ae, ka u hoki koe, te ai he wehi:
tunc levare poteris faciem tuam absque macula; et eris stabilis, et non timebis.
16 Tera hoki koe e wareware ki tou mauiui; a e maharatia e koe ano ko nga wai kua rere atu.
Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
17 A ko tou ora tera e marama ke atu i to te poutumarotanga o ate ra; a ahakoa e pouri ano, ka rite ki te ata.
Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Ka tatu ou whakaaro, no te mea ka whai tumanakohanga atu; ae, ka rapu koe i tetahi taha ou, i tetahi taha, a ka takoto marire koe.
Et habebis fiduciam, proposita tibi spe: et defossus securus dormies.
19 E takoto iho ano koe, te ai he kaiwhakawehi; he tokomaha ano hoki e whai kia paingia e koe.
Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Ka poko ia nga kanohi o te hunga kino, kore ake he rerenga mo ratou; ko ta ratou e tumanako atu ai ko te hemonga.
Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animæ.
