Korohe 4
1 E nga rangatira, hoatu ki nga pononga te mea e tika ana, te mea e rite ana; e mohio ana hoki koutou he Rangatira to koutou kei te rangi.
De herrar, gjer imot dykkar tenarar det som rett og rimelegt er, då de veit at de og hev ein Herre i himmelen!
2 Kia u ki te inoi, kia mataara tonu ki taua mea i runga i te whakawhetai;
Ver trottige i bøni, so de vaker i henne med takksegjing!
3 Me te inoi ano mo matou, kia whakapuaretia e te Atua he kuwaha korero ki a matou, hei korerotanga i te mea ngaro a te Karaiti i hereherea ai ahau.
Og bed for oss med, at Gud må opna oss ei dør for ordet til å forkynna Kristi løyndom, den som eg og er i lekkjor for,
4 Kia whakakitea atu ai e ahau, kia rite ai taku korero ki te mea i tika.
so eg kann openberra honom so som eg bør tala.
5 Hei runga i te whakaaro mohio to koutou whakahaere ki te hunga o waho. Hokona te taima.
Ferdast visleg med deim som er utanfor, so de kjøper den laglege tid!
6 Hei runga i te aroha noa ta koutou korero i nga wa katoa, he mea kinaki ki te tote, kia matau ai koutou ki te tikanga mo te whakahoki kupu atu ki tenei tangata, ki tenei tangata.
Dykkar tale vere alltid tekkjeleg, krydda med salt, so de veit korleis de skal svara kvar og ein.
7 Ma Tikiku e whakaatu aku mea katoa ki a koutou; he teina aroha ia, he minita pono, he hoa pononga i roto i te Ariki.
Kor det gjeng meg, det skal Tykikus kunngjera dykk alt saman, han min kjære bror og true medhjelpar og medtenar i Herren,
8 Ko te tino putake tenei i tonoa atu ai ia e ahau ki a koutou, kia matau ai koutou ki to matou ahua, a kia whakamarietia ai o koutou ngakau;
som eg sender til dykk just for dette, at de skal få vita korleis det er med oss, og han skal trøysta dykkar hjarto,
9 Raua ko Onehimu, he teina pono, e arohaina ana, a no koutou hoki ia. Ma raua e whakaatu ki a koutou nga mahi katoa o konei.
saman med Onesimus, den trune og kjære bror, som er ifrå dykk. Korleis det er her, det skal dei kunngjera dykk alt saman.
10 He oha tenei ki a koutou na Aritaku, na toku hoa herehere, raua ko Maka iramutu o Panapa; kua tae atu na hoki nga tikanga mona ki a koutou; ki te tae atu ia ki a koutou, manaakitia;
Aristarkus, min medfange, helsar dykk, og Markus, Barnabas’ systkinbarn, som de fekk påbod um - når han kjem til dykk, so tak imot honom! -
11 Me Ihu ano hoki, tetahi ingoa ona ko Hutuha; no te kotinga ratou. Ko enei anake oku hoa mahi ki te rangatiratanga o te Atua, he oranga ngakau ano ratou ki ahau.
og Jesus som og er kalla Justus; desse er av dei umskorne dei einaste medarbeidarar for Guds rike som hev vorte meg til hugge.
12 Tenei te oha atu nei ki a koutou a Epapara; no koutou ia, he pononga na te Karaiti. He tohe tonu tana ki te inoi mo koutou, kia tu koutou, he hunga tino tika, pumau tonu ki nga mea katoa i pai ai te Atua.
Epafras helsar dykk, han som er ifrå dykk, ein Kristi Jesu tenar som alltid strider for dykk i sine bøner, at de må standa fullkomne og fullvisse i all Guds vilje;
13 Ko ahau hoki tona pono mo tana mahi nui mo koutou, mo te hunga hoki i Raorikia, a mo te hunga i Hierapori.
for eg gjev honom det vitnemål, at han hev mykje stræv for dykk og deim i Laodikea og deim i Hierapolis.
14 Tenei te oha atu nei ki a koutou a Ruka, te rata aroha, raua ko Rimaha.
Lukas helsar dykk, den kjære lækjaren, og Demas.
15 Oha atu ki nga teina i Raorikia, ki a Naimapa hoki, ki te hahi ano hoki i to ratou whare.
Helsa brørne i Laodikea, og Nymfas og kyrkjelyden i hans hus!
16 A ka korerotia tenei pukapuka ki a koutou, meinga kia korerotia ano hoki i roto i te hahi o nga Raorikia; korerotia ano hoki e koutou tera i tuhia mai i Raorikia.
Og når dette brevet er lese hjå dykk, so syt for at det og vert lese i kyrkjelyden hjå laodikearane, og at de fær lesa brevet frå Laodikea!
17 Mea atu hoki ki a Arakipu, Kia mahara ki te mahi minita kua riro na i a koe i roto i te Ariki, kia ata mahia marietia.
Og seg til Arkippus: «Tak vare på den tenesta som du hev motteke i Herren, so du fullfører henne!»
18 Ko te aha aku, a Paora, na toku ringaringa ake. Kia mahara ki oku mekameka. Kia tau te aroha noa ki a koutou. Amine.
Helsing med mi, Paulus’, hand: Kom i hug mine lekkjor! Nåden vere med dykk!
