< Rome 14 >

1 chayetnariba hiramsinggi maramda yetnaba toudana thajabada sonba mibu lousinbiyu.
RECIBID al flaco en la fe, [pero] no para contiendas de disputas.
2 Mi kharadi makhoigi thajabana karigumba amahekta chaba yahalli adubu thajabada sonba makhoinadi manamasingtamak chai.
Porque uno cree que se ha de comer de todas cosas: otro que es débil, come legumbres.
3 Khudingmak chaba mahak aduna chadaba mi adubu usittaba touroidabani, aduga khudingmak chadaba mahakna achaba mahakpu wayen touroidabani, maramdi Tengban Mapuna makhoibu yabire.
El que come, no menosprecie al que no come: y el que no come, no juzgue al que come; porque Dios le ha levantado.
4 Atoppa mi amagi manaibu wayen-gadaba nahakpu kanano? Manaising aduna masamakki mabungngogi mangda leppi nattraga tui. Aduga makhoina lepkani maramdi Mapu Ibungona makhoibu lep-hanba ngammi.
¿Tú quién eres que juzgas al siervo ajeno? para su señor está en pie, ó cae: mas se afirmará; que poderoso es el Señor para afirmarle.
5 Mi amana numit amabu atoppa numitsingdagi henna sengna lou-i; aduga atoppa mi kharanadi numit khudingmak chap mannana lou-i. Makhoi khudingna magi magi pukningda chap chana thajaduna lepsanu.
Uno hace diferencia entre día y día; otro juzga [iguales] todos los días. Cada uno esté asegurado en su ánimo.
6 Numit amabu thoidok hendokpa oina khanjariba makhoi adu Mapu Ibungogi maphamda toubani. Sa-nga chariba makhoina Ibungogidamakta chabani, maramdi makhoina Tengban Mapubu thagatchei; aduga chadaba makhoinasu Ibungogidamakta chade, aduga Tengban Mapubu thagatchei.
El que hace caso del día, háce[lo] para el Señor: y el que no hace caso del día, no lo hace para el Señor. El que come, come para el Señor, porque da gracias á Dios; y el que no come, no come para el Señor, y da gracias á Dios.
7 Maramdi eikhoi kana amatana masakhaktagi hingba natte, aduga kana amatana masakhaktagi siba natte.
Porque ninguno de nosotros vive para sí, y ninguno muere para sí.
8 Eikhoina hinglabadi, eikhoina Ibungogidamakta hingbani; eikhoina sirabadi, eikhoina Ibungogidamakta sibani; maram aduna eikhoina hingba oirabasu siba oirabasu eikhoi Ibungogini.
Que si vivimos, para el Señor vivimos; y si morimos, para el Señor morimos. Así que, ó que vivamos, ó que muramos, del Señor somos.
9 Maram asigidamak Christtana asibasing amasung hinglibasing animakki Mapu oinanaba mahakna sisu sibire amasung hingsu hinggatle.
Porque Cristo para esto murió, y resucitó, y volvió á vivir, para ser Señor así de los muertos como de los que viven.
10 Adu oirabadi nahakna nahakki nachin nanaobu karigi wayellibano? Nattraga nahakna makhoibu usittana touriba karigino? Maramdi eikhoi pumnamak Tengbang Mapugi wayel phambeigi mangda lepkani.
Mas tú ¿por qué juzgas á tu hermano? ó tú también, ¿por qué menosprecias á tu hermano? porque todos hemos de estar ante el tribunal de Cristo.
11 Masi Mapugi puyada iduna lei, “MAPU IBUNGO-na hai eina hingbagumna, khuk-u khudingna eigi mangda kun-gani, leiton khudingna eibu Tengban Mapuni haina yajagani.”
Porque escrito está: Vivo yo, dice el Señor, que á mí se doblará toda rodilla, y toda lengua confesará á Dios.
12 Maram aduna eikhoi khudingmakna Tengban Mapugi maphamda magi magi maram pijagani.
De manera que, cada uno de nosotros dará á Dios razón de sí.
13 Maram aduna eikhoina amaga amagagi mathakta wayen tounaragumsi, madugi mahutta ichil inaosinggi lambida khudi thiba yaba nattraga apanba oiba yaba karigumba amata thamdanaba pukning leplasi.
Así que, no juzguemos más los unos de los otros: antes bien juzgad de no poner tropiezo ó escándalo al hermano.
14 Chinjak amatabu laininggi oiba amaangba amata leite haibasi Ibungo Jisugi mapanna eina chap chana khangle; adubu nahakna chinjak kharabu amaangbani haina thajarabadi, madu nahakki oinadi amaangba haibadu oire.
Yo sé, y confío en el Señor Jesús, que de suyo nada hay inmundo: mas á aquel que piensa alguna cosa ser inmunda, para él es inmunda.
15 Nahakna chariba adugi maramna nahakki nachil nanaobu thamoi wahallabadi, nahakna nungsibagi matung inna chattre. Christtana sibikhiba mahak adu nahakna chariba adugi maramna manghanganu.
Empero si por causa de la comida tu hermano es contristado, ya no andas conforme á la caridad. No arruines con tu comida á aquél por el cual Cristo murió.
16 Maram aduna nahakna aphabani haina khangba adubu phattabagumna ngangnahan-ganu.
No sea pues blasfemado vuestro bien:
17 Maramdi Tengban Mapugi Ningthou leibak adudi chaba thakpagi natte, adubu Thawai Asengbana pibiba achumba chatpa, ingthaba amasung haraoba aduni.
Que el reino de Dios no es comida ni bebida, sino justicia y paz y gozo por el Espíritu Santo.
18 Maram asina asumna Christtabu thougal toujaba mahak adu Tengban Mapubu pelhalli amasung misinggi ayaba phangjei.
Porque el que en esto sirve á Cristo, agrada á Dios, y es acepto á los hombres.
19 Maram aduna ingthana amasung amaga amaga semgatnanabada chinggadaba thabak tounaba eikhoina ngambamakhei hotnasi.
Así que, sigamos lo que hace á la paz, y á la edificación de los unos á los otros.
20 Chinjakki maramna Tengban Mapuna toubikhraba adu manghan-ganu. Chinjak pumnamak asengbani, adubu mibu khudi thihan-gadaba chinjak chaba haibasi aranbani.
No destruyas la obra de Dios por causa de la comida. Todas las cosas á la verdad son limpias: mas malo es al hombre que come con escándalo.
21 Nahakki nachin nanaobu khudi thihan-gadaba sa-nga chaba nattraga liduna thamluraba anggur mahi thakpa nattraga karigumba atei amata oirabasu toudabana phei.
Bueno es no comer carne, ni beber vino, ni [nada] en que tu hermano tropiece, ó se ofenda, ó sea debilitado.
22 Maram aduna masigi maramda nahakki thajaba leijaba adu Tengban Mapu amadi nahakki marakta thammu. Mahakna yajaba aduna masabu lalhandaba mahak adu yaiphabani.
¿Tienes tú fe? Tenla para contigo delante de Dios. Bienaventurado el que no se condena á sí mismo con lo que aprueba.
23 Adubu makhoina chariba adu chingnarabadi, makhoina chaba matamda Tengban Mapuna makhoibu lalhalli, maramdi makhoina touriba adu thajabada yumpham oide. Thajabada yumpham oidaba khudingmak papni.
Mas el que hace diferencia, si comiere, es condenado, porque no [comió] por fe: y todo lo que no es de fe, es pecado.

< Rome 14 >