< 2 Corinth 7 >

1 Wasak pumnamaksing asi eikhoida pinabirabanina, nungsiraba marupsing, hakchang amadi thawaibu senghandriba khudingmaktagi eikhoina isabu sengdokchasi. Aduga Tengban Mapubu kina hingjabaga loinana asengba adu mapung phahansi.
Amados, por termos tais promessas, limpemo-nos de toda impureza da carne e do espírito, aperfeiçoando a santificação no temor de Deus.
2 Eikhoigidamak nakhoigi thamoida mapham pibiyu. Eikhoina aranba toukhide, eikhoina kanabusu manghannaba toukhide, eikhoina nakhoi kanadagisu khudongchaba loukhide.
Dai lugar a nós [em vossos corações]; contra ninguém agimos mal, a ninguém corrompemos, a ninguém abusamos para nosso proveito.
3 Eina masi nakhoibu lalhannabagidamak haiba natte. Maramdi, eina mamangda haikhibagum nakhoidi eikhoigi thamoida lengdana lei madudi eikhoina hingba oirabasu siba oirabasu nakhoiga loinagani.
Não digo [isto] para [vos] condenar; porque já disse antes que vós estais em nossos corações, para juntamente morrermos e vivermos.
4 Eina nakhoida chaona thajaba lei; eina nakhoida asigumba chaothokchaba asi lei. Eibu nakhoina yamna thougatphikhi. Eikhoigi awa ana khudingmakta eina haraojabana thalli.
Muita confiança eu tenho em vós; eu tenho muito orgulho de vós; eu estou cheio de consolação; excedo sobremaneira de alegria em todas as nossas aflições.
5 Eikhoina Macedonia-da thunglaba matungda phaoba eikhoina potthaba kari amata phangkhide, adubu maikei khudingmakta eikhoida awa-anang leirammi, mapandana yetnaba aduga thamoidana akiba leirammi.
Porque até quando viemos à Macedônia, nenhum repouso teve nossa carne; mas em tudo fomos afligidos: lutas por fora, temores por dentro.
6 Adubu pukning hantharabasingbu thougatpiba Tengban Mapuna Titus-pu thabirakpagi mapanna eikhoibu thougatpire.
Mas Deus, que consola aos abatidos, nos consolou com a vinda de Tito.
7 Eikhoibu thougatpikhiba adu mahakna lakpikhiba adukhaktana natte adubu nakhoina mahakpu kamdouna thougatpikhibage haibagi mahakki paodam adunasuni. Nakhoina eibu kayada ujaningba, nakhoina kayada wajaba, eigidamak kayada thawai yaojaba haibadu mahakna eikhoida tamlammi; aduga maduna houjik eibu amukka henna haraohalle.
E não somente com a vinda dele, mas também com a consolação com que foi consolado quanto a vós, contando-nos vossas saudades, vosso choro e vosso zelo por mim, de maneira que me alegrei ainda mais.
8 Maramdi eigi chithi asina nakhoibu wahallabaphaobada eina ningngamdaba toujade. Aduga eina ningamdaba touramlabasu chithi asina nakhoibu pukning wahan-gadaba adu mikup kharakhaktagini haiba ei khang-i.
Porque, ainda que eu tenha vos entristecido com a carta, não me arrependo, ainda que tenha me causado pesar; porque vejo que aquela carta vos entristeceu, ainda que por pouco tempo.
9 Adumakpu houjik eina haraojei, madu eina nakhoibu pukning wahankhiba adugi maramna natte adubu nakhoigi pukning waba aduna nakhoibu pukning honghankhiba adugi maramnani. Madugi pukning waba adu Tengban Mapuna sijinnabibani aduga asumna eikhoina nakhoida amangba karisu thokhande.
Agora eu me alegro, não porque vós vos entristecestes, mas porque vos entristecestes para o arrependimento. Porque vós vos entristecestes segundo [a vontade de] Deus; de maneira que em nada sofrestes dano por nós.
10 Maramdi Tengban Mapuna sijinnaba pukning waba aduna pukning honghanduna aran-khubham pinabi aduga maduna ningngamdaba thokhande. Adubu taibangpandagi lakpa pukning waba adunadi siba thok-halli.
Pois a tristeza segundo [a vontade de] Deus opera arrependimento para a salvação, de que ninguém se arrepende; mas a tristeza do mundo opera a morte.
11 Tengban Mapuna yabiba pukning waba aduna nakhoida thok-hankhiba adu yeng-u. Maduna nakhoibu kayada thawai yaohalliba, nakhoigi lanjadaba adu utnanaba kayada khourangjariba! Adugumba asaoba, adugumba akiba, adugumba khourangjaba, adugumba thawai-yaojaba, adugumba aranba toubasingbu cheirak pinanaba thourangjaba! Nakhoina hiram pumnamakta nakhoi nasamakpu seng-i haibadu utle.
Porque vede isto mesmo, quanto empenho que vossa tristeza segundo Deus produziu em vós! E também defesa [própria], indignação, temor, saudades, zelo, e desejo de justiça! Em tudo vos mostrastes estar puros quanto a este assunto.
12 Maram aduna, chithi adu eina nakhoida ikhrabasu, aranba toukhiba mi adugi maramgidamak natte, aduga aranba adugi cheitheng phangkhraba adugi maramgidamaksu natte adubu nakhoina eikhoibu kadaiphaoba ningjabage haibadu Tengban Mapugi mangda nakhoi nasana khangjananaba eina madu ikhibani.
Portanto, ainda que tenha escrito para vós, eu não [fiz isso] por causa daquele que fez o dano, nem por causa daquele que sofreu o dano; mas sim para que nosso empenho por vós diante de Deus vos fosse revelado.
13 Masimakna eikhoibu pukning thougatpire. Aduga eikhoibu pukning thougatpipa adugi mathakta, nakhoi pumnakna Titus-ki pukning-wakhalbu potthahanbiba aduda mahakna kayada haraojabage haibadu ujabada eikhoina thoina henna haraojei.
Por isso fomos consolados com vosso consolo; e muito mais nos alegramos com a alegria de Tito, de que seu espírito foi revigorado por todos vós.
14 Eina nakhoigi maramgidamak mangonda chaothokchakhi, aduga nakhoina eibu ikaiba nanghanbidre. Eikhoina matam pumnamakta nakhoida achumba aduda ngang-i, aduga maduga chap mannana eikhoina nakhoigi maramda Titus-ki mangda chaothokchaba adu achumbani haibadusu utle.
Porque se em alguma coisa me orgulhei de vós diante dele, não fiquei envergonhado; mas assim como falamos de vós com verdade, assim também nosso orgulho diante de Tito se confirmou verdadeiro.
15 Aduga nakhoi pumnamakna mahakki wa injaba amasung mahakpu kina amadi tanik-tanikna lousinjaba adu mahakna ningsingba matamda mahakna nakhoibu nungsijaba adu henna hengatli.
E os sentimentos dele por vós estão ainda maiores, por se lembrar da obediência de todos vós, de como o recebestes com temor e tremor.
16 Eina nakhoibu mapungphana thajaba yaba asida eina kayada haraojaba?
Por isso eu me alegro de que em tudo posso confiar em vós.

< 2 Corinth 7 >