സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 78
1 ൧ ആസാഫിന്റെ ഒരു ധ്യാനം. എന്റെ ജനമേ, എന്റെ ഉപദേശം ശ്രദ്ധിക്കുവിൻ; എന്റെ വായിലെ മൊഴികൾക്ക് നിങ്ങളുടെ ചെവി ചായിക്കുവിൻ.
A maskil of Asaph. My people, attend to my teaching: bend your ears to the words of my mouth,
as I open my mouth in a poem on the riddling story of the past.
What we have heard and known, and what our ancestors have told us,
4 ൪ നാം നമ്മുടെ മക്കളോട് അവയെ മറച്ചുവയ്ക്കാതെ വരുവാനുള്ള തലമുറയോട് യഹോവയുടെ സ്തുതിയും ബലവും കർത്താവ് ചെയ്ത അത്ഭുതപ്രവൃത്തികളും വിവരിച്ചുപറയും.
we will not hide from their children. We will tell to the next generation the praises and might of the Lord, and the wonders that he has done.
5 ൫ ദൈവം യാക്കോബിൽ ഒരു സാക്ഷ്യം സ്ഥാപിച്ചു; യിസ്രായേലിൽ ഒരു ന്യായപ്രമാണം നിയമിച്ചു; അവയെ അവരുടെ മക്കളെ അറിയിക്കുവാൻ നമ്മുടെ പിതാക്കന്മാരോട് കല്പിച്ചു.
He set up a testimony in Jacob, a law he appointed in Israel, which he commanded our ancestors to make known to their children,
6 ൬ വരുവാനുള്ള തലമുറ, ജനിക്കുവാനിരിക്കുന്ന മക്കൾതന്നെ, അവയെ ഗ്രഹിക്കുകയും എഴുന്നേറ്റ് തങ്ങളുടെ മക്കളോട് അറിയിക്കുകയും ചെയ്യും.
that the next generation should know it, that the children yet to be born should arise and tell their children;
7 ൭ അവർ അവരുടെ ആശ്രയം ദൈവത്തിൽ വയ്ക്കുകയും അവിടുത്തെ പ്രവൃത്തികളെ മറന്നുകളയാതെ അവിടുത്തെ കല്പനകൾ പ്രമാണിച്ചു നടക്കുകയും
that in God they might put their confidence, and not forget God’s works; but that they might keep his commandments,
8 ൮ അവരുടെ പിതാക്കന്മാരെപോലെ ശാഠ്യവും മത്സരവും ഉള്ള തലമുറയായി ഹൃദയത്തെ സ്ഥിരമാക്കാതെ, ദൈവത്തോട് അവിശ്വസ്തമനസ്സുള്ള ഒരു തലമുറയായി തീരാതിരിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതിന് തന്നെ.
and not be like their ancestors, a generation defiant and stubborn, a generation with heart unsteady, and spirit unfaithful towards God.
Ephraimites, armed bowmen, turned back in the day of battle.
They did not keep God’s covenant, they refused to walk in his law.
They forgot what he had done, and the wonders he had shown them.
12 ൧൨ കർത്താവ് ഈജിപ്റ്റ് ദേശത്ത്, സോവാൻ വയലിൽവച്ച് അവരുടെ പൂര്വ്വ പിതാക്കന്മാരുടെ കൺമുമ്പിൽ, അത്ഭുതം പ്രവർത്തിച്ചു.
He did wonders before their ancestors in the country of Zoan in Egypt.
13 ൧൩ ദൈവം സമുദ്രത്തെ വിഭാഗിച്ച്, അതിൽകൂടി അവരെ കടത്തി; കർത്താവ് വെള്ളത്തെ ചിറപോലെ നില്ക്കുമാറാക്കി.
Through the sea which he split he brought them, making waters stand up like a heap;
he led them by day with a cloud, all the night with a light of fire.
From the rocks which he split in the wilderness, he gave them to drink as of ocean’s abundance.
He brought streams out of the rock, and made water run down like rivers.
Yet they still went on sinning against him, they defied the Most High in the desert.
They willfully challenged God, demanding the food that they longed for.
“Is God able,” such was their challenge, “to spread in the desert a table?
20 ൨൦ ദൈവം പാറയെ അടിച്ചു, വെള്ളം പുറപ്പെട്ടു, തോടുകളും കവിഞ്ഞൊഴുകി, സത്യം; “എന്നാൽ അപ്പംകൂടി തരുവാൻ ദൈവത്തിന് കഴിയുമോ? തന്റെ ജനത്തിന് ദൈവം മാംസം വരുത്തി കൊടുക്കുമോ?” എന്ന് പറഞ്ഞു.
From the rock that he struck there gushed water, and torrents that overflowed; but can he also give bread, or provide his people with meat?”
21 ൨൧ ആകയാൽ യഹോവ അത് കേട്ട് കോപിച്ചു; യാക്കോബിന്റെ നേരെ തീ ജ്വലിച്ചു; യിസ്രായേലിന്റെ നേരെ കോപവും പൊങ്ങി.
When the Lord heard this, he was furious, and fire was kindled on Jacob, anger flared up against Israel.
For they put no trust in God, no confidence in his help.
So he summoned the clouds above; and, opening the doors of heaven,
he rained manna upon them for food, and grain of heaven he gave them.
Everyone ate the bread of angels; he sent them food to the full.
He launched the east wind in the heavens, and guided the south by his power.
He rained meat upon them like dust, winged bird like the sand of the sea.
In the midst of their camp he dropped it, all around their tents.
They ate and were more than filled; he had brought them the thing they desired.
But the thing they desired became loathsome: while their food was still in their mouths,
31 ൩൧ ദൈവത്തിന്റെ കോപം അവരുടെ മേൽ വന്നു; അവരുടെ അതിശക്തന്മാരിൽ ചിലരെ കൊന്നു യിസ്രായേലിലെ യൗവനക്കാരെ സംഹരിച്ചു.
the wrath of God rose against them. He slew the stoutest among them, and laid low the young men of Israel.
Yet for all this they sinned yet more, and refused to believe in his wonders.
So he ended their days in a breath, and their years in sudden dismay.
When he slew them, then they sought after him, they turned and sought God with diligence.
They remembered that God was their rock, and the Most High God their redeemer.
But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.
37 ൩൭ അവരുടെ ഹൃദയം ദൈവത്തിൽ സ്ഥിരമായിരുന്നില്ല; കർത്താവിന്റെ നിയമത്തോട് അവർ വിശ്വസ്തത കാണിച്ചതുമില്ല.
Their heart was not steady with him, they were faithless to his covenant.
38 ൩൮ എങ്കിലും ദൈവം കരുണയുള്ളവനാകുകകൊണ്ട് അവരെ നശിപ്പിക്കാതെ അവരുടെ അകൃത്യം ക്ഷമിച്ചു; തന്റെ ക്രോധം മുഴുവനും ജ്വലിപ്പിക്കാതെ തന്റെ കോപം പലപ്പോഴും അടക്കിക്കളഞ്ഞു.
But he is full of pity: he pardons sin and destroys not. Often he turns his anger away, without stirring his wrath at all.
So he remembered that they were but flesh, breath that passes and does not return.
40 ൪൦ മരുഭൂമിയിൽ അവർ എത്ര തവണ ദൈവത്തോട് മത്സരിച്ചു! ശൂന്യദേശത്ത് എത്ര പ്രാവശ്യം ദൈവത്തെ ദുഃഖിപ്പിച്ചു!
But how often they rebelled in the desert, and caused him grief in the wilderness,
tempting God again and again, provoking the Holy One of Israel.
They did not remember his strength, nor the day he redeemed from the foe,
how he set his signs in Egypt, in the country of Zoan his wonders.
He turned their canals into blood, their streams undrinkable.
45 ൪൫ ദൈവം അവരുടെ ഇടയിൽ ഈച്ചയെ അയച്ചു; അവ അവരെ അരിച്ചുകളഞ്ഞു: തവളയെയും അയച്ചു അവ അവർക്ക് നാശം ചെയ്തു.
He sent forth flies, which devoured them; frogs, too, which destroyed them.
Their crops he gave to the caterpillar, and the fruits of their toil to the locust.
47 ൪൭ ദൈവം അവരുടെ മുന്തിരിവള്ളികളെ കന്മഴകൊണ്ടും അവരുടെ കാട്ടത്തിവൃക്ഷങ്ങളെ ആലിപ്പഴം കൊണ്ടും നശിപ്പിച്ചു.
He slew their vines with hail, and their sycamore trees with frost.
He delivered their cattle to the hail, and their flocks to bolts of fire.
49 ൪൯ ദൈവം അവരുടെ ഇടയിൽ തന്റെ കോപാഗ്നിയും ക്രോധവും രോഷവും കഷ്ടവും അയച്ചു; അനർത്ഥദൂതന്മാരുടെ ഒരു ഗണത്തെ തന്നെ.
He let loose his hot anger among them, fury and wrath and distress, a band of destroying angels.
50 ൫൦ ദൈവം തന്റെ കോപത്തിന് ഒരു പാത ഒരുക്കി, അവരുടെ പ്രാണനെ മരണത്തിൽനിന്നു വിടുവിക്കാതെ അവരുടെ ജീവനെ മഹാവ്യാധിക്ക് ഏല്പിച്ചുകളഞ്ഞു.
He cleared a path for his anger, did not spare them from death, but gave them over to pestilence.
51 ൫൧ ദൈവം ഈജിപ്റ്റിലെ എല്ലാ കടിഞ്ഞൂലിനെയും ഹാമിന്റെ കൂടാരങ്ങളിലുള്ളവരുടെ വീര്യത്തിന്റെ ആദ്യഫലത്തെയും സംഹരിച്ചു.
He struck down all the firstborn in Egypt, the first fruits of their strength in the tents of Ham.
52 ൫൨ എന്നാൽ തന്റെ ജനത്തെ ദൈവം ആടുകളെപ്പോലെ പുറപ്പെടുവിച്ചു; മരുഭൂമിയിൽ ആട്ടിൻകൂട്ടത്തെപ്പോലെ അവരെ നടത്തി.
He led forth his people like sheep, he was guide to his flock in the desert.
Securely he led them, and free from fear, while their foes were drowned in the sea.
54 ൫൪ ദൈവം അവരെ തന്റെ വിശുദ്ധദേശത്തിലേക്കും തന്റെ വലങ്കൈ സമ്പാദിച്ച ഈ പർവ്വതത്തിലേക്കും കൊണ്ടുവന്നു.
To his holy realm he brought them, to the mountain his right hand had purchased.
55 ൫൫ അവരുടെ മുമ്പിൽനിന്നു ദൈവം ജനതകളെ നീക്കിക്കളഞ്ഞു; ചരടുകൊണ്ട് അളന്ന് അവർക്ക് അവകാശം പകുത്തുകൊടുത്തു; യിസ്രായേലിന്റെ ഗോത്രങ്ങളെ അവരവരുടെ കൂടാരങ്ങളിൽ താമസിപ്പിച്ചു.
He drove out the nations before them, and allotted their land for possession, and their tents for Israel to live in.
56 ൫൬ എങ്കിലും അവർ അത്യുന്നതനായ ദൈവത്തെ പരീക്ഷിച്ച് മത്സരിച്ചു; അവിടുത്തെ സാക്ഷ്യങ്ങൾ പ്രമാണിച്ചതുമില്ല.
Yet they tempted and angered the Most High God, they did not observe his decrees.
57 ൫൭ അവർ അവരുടെ പൂര്വ്വ പിതാക്കന്മാരെപ്പോലെ പിന്തിരിഞ്ഞ് ദ്രോഹം ചെയ്തു; വഞ്ചനയുള്ള വില്ലുപോലെ അവർ മാറിക്കളഞ്ഞു.
They drew back, false like their ancestors; they failed like a treacherous bow.
58 ൫൮ അവർ അവരുടെ പൂജാഗിരികളെക്കൊണ്ട് ദൈവത്തെ കോപിപ്പിച്ചു; വിഗ്രഹങ്ങളെക്കൊണ്ട് കർത്താവിന് തീക്ഷ്ണത ജനിപ്പിച്ചു.
Their shrines stirred him to anger, their idols moved him to jealousy.
When God heard of this, he was furious, and he spurned Israel utterly.
He abandoned his home in Shiloh, the tent he had pitched among people.
61 ൬൧ തന്റെ ബലത്തെ പ്രവാസത്തിലും തന്റെ നിയമ പെട്ടകത്തെ ശത്രുവിന്റെ കയ്യിലും ഏല്പിച്ചുകൊടുക്കുകയും മാനഹീനനാക്കുകയും ചെയ്തു.
He gave his strength up to captivity, his glory to the hands of the foe.
He gave his people to the sword, he was furious with his own.
Fire devoured their young men, and their maidens had no marriage-song.
Their priests fell by the sword, and their widows could not weep.
65 ൬൫ അപ്പോൾ കർത്താവ് ഉറക്കത്തിൽനിന്ന് ഉണർന്നുവരുന്നവനെപ്പോലെയും വീഞ്ഞു കുടിച്ച് അട്ടഹസിക്കുന്ന വീരനെപ്പോലെയും ഉണർന്നു.
Then the Lord awoke as from sleep, like a warrior flushed with wine;
and he beat back his foes, putting them to perpetual scorn.
He disowned the tent of Joseph, he rejected the tribe of Ephraim;
but he chose the tribe of Judah, Mount Zion, which he loves.
69 ൬൯ താൻ സദാകാലത്തേക്കും സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ഭൂമിയെപ്പോലെയും സ്വർഗ്ഗോന്നതികളെപ്പോലെയും ദൈവം തന്റെ വിശുദ്ധമന്ദിരത്തെ പണിതു.
And he built like the heights his sanctuary, like the earth which he founded forever.
And he chose David his servant, taking him from the sheepfolds.
71 ൭൧ തന്റെ ജനമായ യാക്കോബിനെയും തന്റെ അവകാശമായ യിസ്രായേലിനെയും മേയിക്കേണ്ടതിന് യഹോവ അവനെ തള്ളയാടുകളെ നോക്കുന്ന വേലയിൽനിന്നു കൊണ്ടുവന്നു.
From the mother-ewes he brought him, to be shepherd to Jacob his people, and to Israel his inheritance.
With upright heart did he shepherd them, and with skilful hands did he guide them.
