സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 106
1 ൧ യഹോവയെ സ്തുതിക്കുവിൻ; യഹോവയ്ക്കു സ്തോത്രം ചെയ്യുവിൻ; ദൈവം നല്ലവനല്ലയോ; അവിടുത്തെ ദയ എന്നേക്കും ഉള്ളത്.
Praise the Lord! Thank the Lord, for he is good! His trustworthy love lasts forever.
Who can give an account of all the wonderful things the Lord has done? Who can give him all the praise he is due?
Happy are those who treat people fairly, who always do what is right.
4 ൪ യഹോവേ, അവിടുന്ന് തിരഞ്ഞെടുത്തവരുടെ നന്മ ഞാൻ കാണേണ്ടതിനും അങ്ങയുടെ ജനത്തിന്റെ സന്തോഷത്തിൽ സന്തോഷിക്കേണ്ടതിനും അങ്ങയുടെ അവകാശത്തോടുകൂടി പുകഴേണ്ടതിനും
Please remember me when you are generous to your people; think of me when you come to save.
Let me see your chosen people prosperous; let me be happy together with your nation; let me share in being proud of you with those who belong to you.
6 ൬ ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ പൂര്‍വ്വ പിതാക്കന്മാരെപ്പോലെ പാപംചെയ്തു; ഞങ്ങൾ അകൃത്യവും ദുഷ്ടതയും പ്രവർത്തിച്ചു.
We have sinned just like our forefathers. We have done wrong. We are guilty.
7 ൭ ഞങ്ങളുടെ പൂര്‍വ്വ പിതാക്കന്മാർ ഈജിപ്റ്റിൽവെച്ച് അങ്ങയുടെ അത്ഭുതങ്ങളെ ഗ്രഹിക്കാതെയും അങ്ങയുടെ മഹാദയയെ ഓർമ്മിക്കാതെയും കടല്ക്കരയിൽ, ചെങ്കടല്ക്കരയിൽവച്ചു തന്നെ, മത്സരിച്ചു.
They didn't pay attention to the wonderful things you did. They didn't keep in mind how much you loved them, but chose to rebel at the sea, the Red Sea.
Even so he saved them because of the kind of person he is, and to show his power
9 ൯ ദൈവം ചെങ്കടലിനെ ശാസിച്ചു, അത് ഉണങ്ങിപ്പോയി; കർത്താവ് അവരെ മരുഭൂമിയിൽക്കൂടി എന്നപോലെ ആഴിയിൽക്കൂടി നടത്തി.
He gave his order to the Red Sea, and it dried up. He led his people across the seabed as if it were a desert.
10 ൧൦ പകയ്ക്കുന്നവരുടെ കൈയിൽനിന്ന് അവിടുന്ന് അവരെ രക്ഷിച്ചു; ശത്രുവിന്റെ കൈയിൽനിന്ന് അവരെ വീണ്ടെടുത്തു.
He rescued them from those who hated them; he saved them from their enemies' power.
The water drowned their enemies—none of them survived,
Then his people trusted in what he promised, and sang his praises.
13 ൧൩ എങ്കിലും അവർ വേഗത്തിൽ കർത്താവിന്റെ പ്രവൃത്തികളെ മറന്നു; ദൈവത്തിന്റെ ആലോചനയ്ക്കായി കാത്തിരുന്നതുമില്ല.
But they quickly forgot what he had done for them, and they didn't listen to his advice.
They were filled with desperate cravings in the wilderness; they provoked God in the desert.
He gave them what they wanted, but sent them a plague as well.
In the camp the people became jealous of Moses, and of Aaron, the Lord's holy priest.
The earth split open and swallowed up Dathan; it buried Abiram and his followers.
Fire broke out among them—a flame that burned them up.
At Mount Sinai they made a calf, they bowed down before a metal idol.
They replaced their God of glory with a bull that eats grass!
They forgot God, their Savior, who had done marvelous things in Egypt;
performing miracles in the land of Ham, doing amazing things at the Red Sea.
23 ൨൩ ആകയാൽ അവരെ നശിപ്പിക്കുമെന്ന് ദൈവം അരുളിച്ചെയ്തു; അവിടുത്തെ വൃതനായ മോശെ കോപത്തെ ശമിപ്പിക്കുവാൻ അവിടുത്തെ സന്നിധിയിൽ പിളർപ്പിൽ നിന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ദൈവം അവരെ നശിപ്പിച്ചുകളയുമായിരുന്നു.
So he said he was going to destroy them But Moses, his chosen leader, placed himself between the Lord and the people to persuade the Lord not to destroy them in his anger.
Later the people refused to enter the Promised Land; they didn't trust him to do as he'd promised.
They complained in their tents about the Lord, and refused to obey what he told them.
26 ൨൬ അതുകൊണ്ട് ദൈവം അവരെ മരുഭൂമിയിൽ വീഴിക്കുമെന്നും അവരുടെ സന്തതിയെ ജനതകളുടെ ഇടയിൽ നശിപ്പിക്കുമെന്നും
So he raised his hand to give them a serious warning that he would bring them down in the wilderness,
that he would disperse their descendants among the heathen nations, scattering them among countries far away.
They gave their allegiance to Baal Peor, and ate food sacrificed to the dead.
They provoked the Lord by what they did, making him angry, so a plague broke out among them.
But Phinehas took a stand for the Lord and intervened, and the plague was stopped in its tracks.
He has been considered as a man who lived right from that time on and for all generations.
They also angered him at the waters of Meribah where things went badly for Moses because of them.
They upset him so much that he spoke without thinking in the heat of the moment.
They did not destroy the heathen peoples as the Lord had told them to do,
but instead they joined in with them and adopted their way of life.
They worshiped their pagan idols which became a trap for them.
The even sacrificed their sons and daughters to these demons.
38 ൩൮ അവർ കുറ്റമില്ലാത്ത രക്തം, പുത്രീപുത്രന്മാരുടെ രക്തം തന്നെ, ചൊരിഞ്ഞു; അവരെ അവർ കനാന്യവിഗ്രഹങ്ങൾക്ക് ബലികഴിച്ചു, ദേശം രക്തപാതകംകൊണ്ട് അശുദ്ധമായിത്തീർന്നു.
They shed the blood of innocent children, their sons and daughters, sacrificing them to the idols of Canaan. By doing so they defiled the land with blood.
The also defiled themselves by what they did: their actions were spiritual adultery.
So the Lord was angry with his people—he loathed those who belonged to him.
He handed them over to the heathen nations. These people who hated them now became their rulers.
Their enemies dominated and subdued them with their power.
43 ൪൩ പലപ്പോഴും കർത്താവ് അവരെ വിടുവിച്ചു; എങ്കിലും അവർ അവരുടെ ആലോചനയാൽ കർത്താവിനെ പ്രകോപിപ്പിച്ചു; അവരുടെ അകൃത്യം നിമിത്തം അധോഗതി പ്രാപിച്ചു.
The Lord repeatedly rescued them, but they continued with their rebellious ideas, until they were finally destroyed by their own sins.
Despite all this, the Lord was moved by their suffering; he heard their sad cries.
He remembered the agreement he had made with them, and he held back because of his great kindness and love.
He made the people who captured them treat them with mercy.
47 ൪൭ ഞങ്ങളുടെ ദൈവമായ യഹോവേ, ഞങ്ങളെ രക്ഷിക്കണമേ; അവിടുത്തെ വിശുദ്ധനാമത്തിന് സ്തോത്രം ചെയ്യുവാനും അവിടുത്തെ സ്തുതിയിൽ പ്രശംസിക്കുവാനും ജനതകളുടെ ഇടയിൽനിന്ന് ഞങ്ങളെ ശേഖരിക്കണമേ.
Save us, Lord, our God! Bring us back together from among the nations, so we can thank you and declare how magnificent and holy you are.
48 ൪൮ യിസ്രായേലിന്റെ ദൈവമായ യഹോവ എന്നും എന്നേക്കും വാഴ്ത്തപ്പെടുമാറാകട്ടെ; ജനമെല്ലാം ആമേൻ എന്നു പറയട്ടെ. യഹോവയെ സ്തുതിക്കുവിൻ.
How wonderful is the Lord, the God of Israel, who lives forever and ever! Let all the people say “Amen”! Praise the Lord!
