സദൃശവാക്യങ്ങൾ 8
Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin røst?
Oppe på Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;
ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang råber den:
4 ൪ “പുരുഷന്മാരേ, ഞാൻ നിങ്ങളോട് വിളിച്ചു പറയുന്നു; എന്റെ സ്വരം മനുഷ്യപുത്രന്മാരുടെ അടുക്കലേക്ക് വരുന്നു.
Jeg kalder på eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.
I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Tåber, så få dog Forstand!
Hør, thi jeg fører ædel Tale, åbner mine Læber med retvise Ord;
ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.
Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;
de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt
Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;
thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den
Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og råder over Kundskab og Kløgt.
13 ൧൩ യഹോവാഭക്തി ദോഷത്തെ വെറുക്കുന്നതാകുന്നു; ഡംഭം, അഹങ്കാരം, ദുർമാർഗ്ഗം, വക്രതയുള്ള വായ് എന്നിവ ഞാൻ പകക്കുന്നു.
HERRENs Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.
Jeg ejer Råd og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.
Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;
ved mig kan Fyrster råde og Stormænd dømme Jorden.
17 ൧൭ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവരെ ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നു; എന്നെ ജാഗ്രതയോടെ അന്വേഷിക്കുന്നവർ എന്നെ കണ്ടെത്തും.
Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.
Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.
Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.
20 ൨൦ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവർക്ക് വസ്തുവക അവകാശമാക്കിക്കൊടുക്കുകയും അവരുടെ ഭണ്ഡാരങ്ങളെ നിറയ്ക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതിന്
Jeg vandrer på Retfærds Vej. midt hen ad Rettens Stier
for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forrådshuse.
Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;
jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;
jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;
førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,
26 ൨൬ അവിടുന്ന് ഭൂമിയെയും വയലുകളെയും ഭൂതലത്തിന്റെ പൊടിയുടെ തുകയെയും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ലാത്ത സമയത്ത് തന്നെ.
førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.
27 ൨൭ അവിടുന്ന് ആകാശത്തെ ഉറപ്പിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു; അവിടുന്ന് ആഴത്തിന്റെ ഉപരിഭാഗത്ത് വൃത്തം വരച്ചപ്പോഴും
Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.
Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,
29 ൨൯ വെള്ളം അവിടുത്തെ കല്പനയെ അതിക്രമിക്കാത്തവണ്ണം അവിടുന്ന് സമുദ്രത്തിന് അതിരിട്ടപ്പോഴും ഭൂമിയുടെ അടിസ്ഥാനം ഇട്ടപ്പോഴും
da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,
30 ൩൦ ഞാൻ അവിടുത്തെ അടുക്കൽ ശില്പി ആയിരുന്നു; ഇടവിടാതെ അവിടുത്തെ മുമ്പിൽ വിനോദിച്ചുകൊണ്ട് ദിനംപ്രതി അവിടുത്തെ പ്രമോദമായിരുന്നു.
da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Åsyn leged jeg altid,
31 ൩൧ അവിടുത്തെ ഭൂതലത്തിൽ ഞാൻ വിനോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു; എന്റെ പ്രമോദം മനുഷ്യപുത്രന്മാരോടുകൂടി ആയിരുന്നു.
leged på hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.
Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter på mine Veje!
Hør på Tugt og bliv vise, lad ikke hånt derom!
34 ൩൪ ദിവസംപ്രതി എന്റെ പടിവാതില്ക്കൽ ജാഗരിച്ചും എന്റെ വാതില്ക്കൽ കാത്തുകൊണ്ടും എന്റെ വാക്ക് കേട്ടനുസരിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ ഭാഗ്യവാൻ.
Lykkelig den, der hører på mig, så han daglig våger ved mine Døre og vogter på mine Dørstolper.
Thi den, der ftnder mig; finder Liv og opnår Yndest hos HERREN;
36 ൩൬ എന്നോട് പാപം ചെയ്യുന്നവനോ തനിക്ക് പ്രാണഹാനി വരുത്തുന്നു; എന്നെ ദ്വേഷിക്കുന്നവരൊക്കെയും മരണത്തെ ഇച്ഛിക്കുന്നു”.
men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.
