< മത്തായി 5 >

1 യേശു പുരുഷാരത്തെ കണ്ടപ്പോൾ മലയിൽ കയറി; അവിടെ അവൻ ഇരുന്നശേഷം ശിഷ്യന്മാർ അടുക്കൽ വന്നു.
അനന്തരം സ ജനനിവഹം നിരീക്ഷ്യ ഭൂധരോപരി വ്രജിത്വാ സമുപവിവേശ|
2 അവൻ തിരുവായ്മൊഴിഞ്ഞു അവരെ ഉപദേശിച്ചുതുടങ്ങിയത്:
തദാനീം ശിഷ്യേഷു തസ്യ സമീപമാഗതേഷു തേന തേഭ്യ ഏഷാ കഥാ കഥ്യാഞ്ചക്രേ|
3 ആത്മാവിൽ ദരിദ്രരായവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ; സ്വർഗ്ഗരാജ്യം അവർക്കുള്ളത്.
അഭിമാനഹീനാ ജനാ ധന്യാഃ, യതസ്തേ സ്വർഗീയരാജ്യമ് അധികരിഷ്യന്തി|
4 ദുഃഖിക്കുന്നവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ; അവർക്ക് ആശ്വാസം ലഭിക്കും.
ഖിദ്യമാനാ മനുജാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ സാന്ത്വനാം പ്രാപ്സന്തി|
5 സൌമ്യതയുള്ളവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ; അവർ ഭൂമിയെ അവകാശമാക്കും.
നമ്രാ മാനവാശ്ച ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ മേദിനീമ് അധികരിഷ്യന്തി|
6 നീതിക്കുവേണ്ടി വിശന്നു ദാഹിക്കുന്നവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ; അവർ സംതൃപ്തർ ആകും.
ധർമ്മായ ബുഭുക്ഷിതാഃ തൃഷാർത്താശ്ച മനുജാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ പരിതർപ്സ്യന്തി|
7 കരുണയുള്ളവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ; അവർക്ക് കരുണ ലഭിക്കും.
കൃപാലവോ മാനവാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് തേ കൃപാം പ്രാപ്സ്യന്തി|
8 ഹൃദയനിർമ്മലതയുള്ളവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ; അവർ ദൈവത്തെ കാണും.
നിർമ്മലഹൃദയാ മനുജാശ്ച ധന്യാഃ, യസ്മാത് ത ഈശ്ചരം ദ്രക്ഷ്യന്തി|
9 സമാധാനം ഉണ്ടാക്കുന്നവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ; അവർ ദൈവത്തിന്റെ പുത്രന്മാർ എന്നു വിളിക്കപ്പെടും
മേലയിതാരോ മാനവാ ധന്യാഃ, യസ്മാത് ത ഈശ്ചരസ്യ സന്താനത്വേന വിഖ്യാസ്യന്തി|
10 ൧൦ നീതിനിമിത്തം ഉപദ്രവിക്കപ്പെടുന്നവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ; സ്വർഗ്ഗരാജ്യം അവർക്കുള്ളത്.
ധർമ്മകാരണാത് താഡിതാ മനുജാ ധന്യാ, യസ്മാത് സ്വർഗീയരാജ്യേ തേഷാമധികരോ വിദ്യതേ|
11 ൧൧ എന്റെ നിമിത്തം നിങ്ങളെ അപമാനിക്കുകയും ഉപദ്രവിക്കുകയും നിങ്ങളെക്കൊണ്ട് എല്ലാ തിന്മയും കളവായി പറകയും ചെയ്യുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ഭാഗ്യവാന്മാർ.
യദാ മനുജാ മമ നാമകൃതേ യുഷ്മാൻ നിന്ദന്തി താഡയന്തി മൃഷാ നാനാദുർവ്വാക്യാനി വദന്തി ച, തദാ യുയം ധന്യാഃ|
12 ൧൨ സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിങ്ങളുടെ പ്രതിഫലം മഹത്തരമാകകൊണ്ട് സന്തോഷിച്ചുല്ലസിപ്പിൻ; നിങ്ങൾക്ക് മുമ്പെ ജീവിച്ചിരുന്ന പ്രവാചകന്മാരെയും അവർ അങ്ങനെ തന്നെ ഉപദ്രവിച്ചുവല്ലോ.
തദാ ആനന്ദത, തഥാ ഭൃശം ഹ്ലാദധ്വഞ്ച, യതഃ സ്വർഗേ ഭൂയാംസി ഫലാനി ലപ്സ്യധ്വേ; തേ യുഷ്മാകം പുരാതനാൻ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോഽപി താദൃഗ് അതാഡയൻ|
13 ൧൩ നിങ്ങൾ ഭൂമിയുടെ ഉപ്പാകുന്നു; ഉപ്പ് സ്വാദ് ഇല്ലാതെ പോയാൽ അതിന് എങ്ങനെ സ്വാദ് വരുത്താം? പുറത്തു കളഞ്ഞിട്ട് മനുഷ്യർ ചവിട്ടുവാനല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനും പിന്നെ കൊള്ളുന്നതല്ല.
യുയം മേദിന്യാം ലവണരൂപാഃ, കിന്തു യദി ലവണസ്യ ലവണത്വമ് അപയാതി, തർഹി തത് കേന പ്രകാരേണ സ്വാദുയുക്തം ഭവിഷ്യതി? തത് കസ്യാപി കാര്യ്യസ്യായോഗ്യത്വാത് കേവലം ബഹിഃ പ്രക്ഷേപ്തും നരാണാം പദതലേന ദലയിതുഞ്ച യോഗ്യം ഭവതി|
14 ൧൪ നിങ്ങൾ ലോകത്തിന്റെ വെളിച്ചം ആകുന്നു; മലമേൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന പട്ടണം മറഞ്ഞിരിപ്പാൻ പാടില്ല.
യൂയം ജഗതി ദീപ്തിരൂപാഃ, ഭൂധരോപരി സ്ഥിതം നഗരം ഗുപ്തം ഭവിതും നഹി ശക്ഷ്യതി|
15 ൧൫ വിളക്കു കത്തിച്ച് കൂടയ്ക്ക് കീഴിലല്ല, പ്രത്യുത തണ്ടിന്മേലത്രേ വെയ്ക്കുന്നത്; അപ്പോൾ വിളക്ക് വീട്ടിലുള്ള എല്ലാവർക്കും പ്രകാശം കൊടുക്കുന്നു.
അപരം മനുജാഃ പ്രദീപാൻ പ്രജ്വാല്യ ദ്രോണാധോ ന സ്ഥാപയന്തി, കിന്തു ദീപാധാരോപര്യ്യേവ സ്ഥാപയന്തി, തേന തേ ദീപാ ഗേഹസ്ഥിതാൻ സകലാൻ പ്രകാശയന്തി|
16 ൧൬ അങ്ങനെ തന്നേ മനുഷ്യർ നിങ്ങളുടെ നല്ല പ്രവൃത്തികളെ കണ്ട്, സ്വർഗ്ഗസ്ഥനായ നിങ്ങളുടെ പിതാവിനെ മഹത്വപ്പെടുത്തേണ്ടതിന് നിങ്ങളുടെ വെളിച്ചം അവരുടെ മുമ്പിൽ പ്രകാശിക്കട്ടെ.
യേന മാനവാ യുഷ്മാകം സത്കർമ്മാണി വിലോക്യ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥം പിതരം ധന്യം വദന്തി, തേഷാം സമക്ഷം യുഷ്മാകം ദീപ്തിസ്താദൃക് പ്രകാശതാമ്|
17 ൧൭ ഞാൻ ന്യായപ്രമാണത്തെയോ പ്രവാചകന്മാരെയോ നശിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു വന്നു എന്നു ചിന്തിക്കരുത്; നശിപ്പിക്കുവാനല്ല പൂർത്തിയാക്കുവാനത്രേ ഞാൻ വന്നത്.
അഹം വ്യവസ്ഥാം ഭവിഷ്യദ്വാക്യഞ്ച ലോപ്തുമ് ആഗതവാൻ, ഇത്ഥം മാനുഭവത, തേ ദ്വേ ലോപ്തും നാഗതവാൻ, കിന്തു സഫലേ കർത്തുമ് ആഗതോസ്മി|
18 ൧൮ സത്യമായിട്ട് ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു: ആകാശവും ഭൂമിയും ഒഴിഞ്ഞുപോകുംവരെ സകലവും പൂർത്തിയാകുവോളം ന്യായപ്രമാണത്തിൽനിന്ന് ഒരു വള്ളി എങ്കിലും പുള്ളി എങ്കിലും ഒരുനാളും ഒഴിഞ്ഞുപോകയില്ല.
അപരം യുഷ്മാൻ അഹം തഥ്യം വദാമി യാവത് വ്യോമമേദിന്യോ ർധ്വംസോ ന ഭവിഷ്യതി, താവത് സർവ്വസ്മിൻ സഫലേ ന ജാതേ വ്യവസ്ഥായാ ഏകാ മാത്രാ ബിന്ദുരേകോപി വാ ന ലോപ്സ്യതേ|
19 ൧൯ ആകയാൽ ഈ ഏറ്റവും ചെറിയ കല്പനകളിൽ ഒന്ന് വ്യത്യാസപ്പെടുത്തുകയും മനുഷ്യരെ അങ്ങനെ പഠിപ്പിക്കയും ചെയ്യുന്നവൻ സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തിൽ ഏറ്റവും ചെറിയവൻ എന്നു വിളിക്കപ്പെടും; അവയെ അനുസരിക്കുകയും പഠിപ്പിക്കയും ചെയ്യുന്നവനോ സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തിൽ വലിയവൻ എന്നു വിളിക്കപ്പെടും.
തസ്മാത് യോ ജന ഏതാസാമ് ആജ്ഞാനാമ് അതിക്ഷുദ്രാമ് ഏകാജ്ഞാമപീ ലംഘതേ മനുജാംഞ്ച തഥൈവ ശിക്ഷയതി, സ സ്വർഗീയരാജ്യേ സർവ്വേഭ്യഃ ക്ഷുദ്രത്വേന വിഖ്യാസ്യതേ, കിന്തു യോ ജനസ്താം പാലയതി, തഥൈവ ശിക്ഷയതി ച, സ സ്വർഗീയരാജ്യേ പ്രധാനത്വേന വിഖ്യാസ്യതേ|
20 ൨൦ നിങ്ങളുടെ നീതി ശാസ്ത്രിമാരുടെയും പരീശന്മാരുടെയും നീതിയെ കവിയുന്നില്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ സ്വർഗ്ഗരാജ്യത്തിൽ കടക്കുകയില്ല എന്നു ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറയുന്നു.
അപരം യുഷ്മാൻ അഹം വദാമി, അധ്യാപകഫിരൂശിമാനവാനാം ധർമ്മാനുഷ്ഠാനാത് യുഷ്മാകം ധർമ്മാനുഷ്ഠാനേ നോത്തമേ ജാതേ യൂയമ് ഈശ്വരീയരാജ്യം പ്രവേഷ്ടും ന ശക്ഷ്യഥ|
21 ൨൧ കൊല ചെയ്യരുത് എന്നും ആരെങ്കിലും കൊല ചെയ്താൽ ന്യായവിധിയ്ക്ക് യോഗ്യനാകും എന്നും പൂർവ്വപിതാക്കൻമാരോട് ആ കാലങ്ങളിൽ അരുളിച്ചെയ്തത് നിങ്ങൾ കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ.
അപരഞ്ച ത്വം നരം മാ വധീഃ, യസ്മാത് യോ നരം ഹന്തി, സ വിചാരസഭായാം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി, പൂർവ്വകാലീനജനേഭ്യ ഇതി കഥിതമാസീത്, യുഷ്മാഭിരശ്രാവി|
22 ൨൨ ഞാനോ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്: സഹോദരനോട് കോപിക്കുന്നവൻ എല്ലാം ന്യായവിധിയ്ക്ക് യോഗ്യനാകും; സഹോദരനോട് വിലയില്ലാത്തവൻ എന്നു പറഞ്ഞാലോ ന്യായാധിപസഭയുടെ മുമ്പിൽ നിൽക്കേണ്ടിവരും; മൂഢാ എന്നു പറഞ്ഞാലോ അഗ്നിനരകത്തിന് യോഗ്യനാകും. (Geenna g1067)
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യഃ കശ്ചിത് കാരണം വിനാ നിജഭ്രാത്രേ കുപ്യതി, സ വിചാരസഭായാം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി; യഃ കശ്ചിച്ച സ്വീയസഹജം നിർബ്ബോധം വദതി, സ മഹാസഭായാം ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി; പുനശ്ച ത്വം മൂഢ ഇതി വാക്യം യദി കശ്ചിത് സ്വീയഭ്രാതരം വക്തി, തർഹി നരകാഗ്നൗ സ ദണ്ഡാർഹോ ഭവിഷ്യതി| (Geenna g1067)
23 ൨൩ അതുകൊണ്ട് നിന്റെ വഴിപാട് യാഗപീഠത്തിങ്കൽ കൊണ്ടുവരുമ്പോൾ സഹോദരന് നിനക്ക് എതിരായി വല്ലവിരോധവും ഉണ്ടെന്ന് അവിടെവച്ച് ഓർമ്മവന്നാൽ
അതോ വേദ്യാഃ സമീപം നിജനൈവേദ്യേ സമാനീതേഽപി നിജഭ്രാതരം പ്രതി കസ്മാച്ചിത് കാരണാത് ത്വം യദി ദോഷീ വിദ്യസേ, തദാനീം തവ തസ്യ സ്മൃതി ർജായതേ ച,
24 ൨൪ നിന്റെ വഴിപാട് അവിടെ യാഗപീഠത്തിന്റെ മുമ്പിൽ വെച്ചിട്ട്, ഒന്നാമത് ചെന്ന് സഹോദരനോട് നിരന്നുകൊൾക; പിന്നെ വന്നു നിന്റെ വഴിപാട് കഴിക്ക.
തർഹി തസ്യാ വേദ്യാഃ സമീപേ നിജനൈവൈദ്യം നിധായ തദൈവ ഗത്വാ പൂർവ്വം തേന സാർദ്ധം മില, പശ്ചാത് ആഗത്യ നിജനൈവേദ്യം നിവേദയ|
25 ൨൫ നിന്റെ പ്രതിയോഗിയോടുകൂടെ ന്യായസ്ഥലത്തേക്കുള്ള വഴിയിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ തന്നേ വേഗത്തിൽ അവനോട് ഇണങ്ങിക്കൊൾക; അല്ലാഞ്ഞാൽ പ്രതിയോഗി നിന്നെ ന്യായാധിപനും ന്യായാധിപൻ നിന്നെ കാവൽക്കാരന്റെ പക്കലും ഏല്പിച്ചിട്ട് നീ തടവിലായ്പോകും.
അന്യഞ്ച യാവത് വിവാദിനാ സാർദ്ധം വർത്മനി തിഷ്ഠസി, താവത് തേന സാർദ്ധം മേലനം കുരു; നോ ചേത് വിവാദീ വിചാരയിതുഃ സമീപേ ത്വാം സമർപയതി വിചാരയിതാ ച രക്ഷിണഃ സന്നിധൗ സമർപയതി തദാ ത്വം കാരായാം ബധ്യേഥാഃ|
26 ൨൬ ഒടുവിലത്തെ കാശുപോലും കൊടുത്തുതീരുവോളം നീ അവിടെനിന്ന് പുറത്തു വരികയില്ല എന്നു ഞാൻ സത്യമായിട്ട് നിന്നോട് പറയുന്നു.
തർഹി ത്വാമഹം തഥ്ഥം ബ്രവീമി, ശേഷകപർദകേഽപി ന പരിശോധിതേ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് കദാപി ബഹിരാഗന്തും ന ശക്ഷ്യസി|
27 ൨൭ വ്യഭിചാരം ചെയ്യരുത് എന്നു അരുളിച്ചെയ്തത് നിങ്ങൾ കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ.
അപരം ത്വം മാ വ്യഭിചര, യദേതദ് വചനം പൂർവ്വകാലീനലോകേഭ്യഃ കഥിതമാസീത്, തദ് യൂയം ശ്രുതവന്തഃ;
28 ൨൮ ഞാനോ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്: സ്ത്രീയെ മോഹിക്കേണ്ടതിന് അവളെ നോക്കുന്നവൻ എല്ലാം ഹൃദയംകൊണ്ട് അവളോട് വ്യഭിചാരം ചെയ്തുപോയി.
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യദി കശ്ചിത് കാമതഃ കാഞ്ചന യോഷിതം പശ്യതി, തർഹി സ മനസാ തദൈവ വ്യഭിചരിതവാൻ|
29 ൨൯ എന്നാൽ വലങ്കണ്ണ് നിനക്ക് വീഴ്ച വരുത്തുന്നു എങ്കിൽ അതിനെ ചൂഴ്ന്നെടുത്ത് എറിഞ്ഞുകളക; നിന്റെ ശരീരം മുഴുവനും നരകത്തിൽ വീഴുന്നതിനേക്കാൾ നിന്റെ അവയവങ്ങളിൽ ഒന്ന് നശിക്കുന്നത് നിനക്ക് പ്രയോജനമത്രേ. (Geenna g1067)
തസ്മാത് തവ ദക്ഷിണം നേത്രം യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തന്നേത്രമ് ഉത്പാട്യ ദൂരേ നിക്ഷിപ, യസ്മാത് തവ സർവ്വവപുഷോ നരകേ നിക്ഷേപാത് തവൈകാങ്ഗസ്യ നാശോ വരം| (Geenna g1067)
30 ൩൦ വലങ്കൈ നിനക്ക് വീഴ്ച വരുത്തുന്നു എങ്കിൽ അതിനെ വെട്ടി എറിഞ്ഞുകളക; നിന്റെ ശരീരം മുഴുവനും നരകത്തിൽ പോകുന്നതിനേക്കാൾ അവയവങ്ങളിൽ ഒന്ന് നശിക്കുന്നത് നിനക്ക് പ്രയോജനമത്രേ. (Geenna g1067)
യദ്വാ തവ ദക്ഷിണഃ കരോ യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തം കരം ഛിത്ത്വാ ദൂരേ നിക്ഷിപ, യതഃ സർവ്വവപുഷോ നരകേ നിക്ഷേപാത് ഏകാങ്ഗസ്യ നാശോ വരം| (Geenna g1067)
31 ൩൧ ആരെങ്കിലും ഭാര്യയെ ഉപേക്ഷിച്ചാൽ അവൾക്ക് ഉപേക്ഷണപത്രം കൊടുക്കട്ടെ എന്ന് അരുളിച്ചെയ്തിട്ടുണ്ടല്ലോ.
ഉക്തമാസ്തേ, യദി കശ്ചിൻ നിജജായാം പരിത്യക്ത്തുമ് ഇച്ഛതി, തർഹി സ തസ്യൈ ത്യാഗപത്രം ദദാതു|
32 ൩൨ ഞാനോ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്: വ്യഭിചാരം ഹേതുവായിട്ടല്ലാതെ ഭാര്യയെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നവനെല്ലാം അവളെ വ്യഭിചാരിണിയാക്കുന്നു; ഉപേക്ഷിച്ചവളെ ആരെങ്കിലും വിവാഹം കഴിച്ചാൽ വ്യഭിചാരം ചെയ്യുന്നു.
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വ്യാഹരാമി, വ്യഭിചാരദോഷേ ന ജാതേ യദി കശ്ചിൻ നിജജായാം പരിത്യജതി, തർഹി സ താം വ്യഭിചാരയതി; യശ്ച താം ത്യക്താം സ്ത്രിയം വിവഹതി, സോപി വ്യഭിചരതി|
33 ൩൩ കള്ളസത്യം ചെയ്യരുത് എന്നും സത്യം ചെയ്തതു കർത്താവിന് നിവർത്തിക്കേണം എന്നും പൂർവ്വന്മാരോട് ആ കാലങ്ങളിൽ അരുളിച്ചെയ്തത് നിങ്ങൾ കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ.
പുനശ്ച ത്വം മൃഷാ ശപഥമ് ന കുർവ്വൻ ഈശ്ചരായ നിജശപഥം പാലയ, പൂർവ്വകാലീനലോകേഭ്യോ യൈഷാ കഥാ കഥിതാ, താമപി യൂയം ശ്രുതവന്തഃ|
34 ൩൪ ഞാനോ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്: ഒരിക്കലും സത്യം ചെയ്യരുത്; സ്വർഗ്ഗത്തെക്കൊണ്ട് അരുത്, അത് ദൈവത്തിന്റെ സിംഹാസനം;
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, കമപി ശപഥം മാ കാർഷ്ട, അർഥതഃ സ്വർഗനാമ്നാ ന, യതഃ സ ഈശ്വരസ്യ സിംഹാസനം;
35 ൩൫ ഭൂമിയെക്കൊണ്ട് അരുത്, അത് അവന്റെ പാദപീഠം; യെരൂശലേമിനെക്കൊണ്ട് അരുത്, അത് മഹാരാജാവിന്റെ നഗരം
പൃഥിവ്യാ നാമ്നാപി ന, യതഃ സാ തസ്യ പാദപീഠം; യിരൂശാലമോ നാമ്നാപി ന, യതഃ സാ മഹാരാജസ്യ പുരീ;
36 ൩൬ നിന്റെ തലയെക്കൊണ്ടും സത്യം ചെയ്യരുത്; ഒരു രോമവും വെളുപ്പിപ്പാനോ കറുപ്പിക്കുവാനോ നിനക്ക് കഴിയുകയില്ലല്ലോ.
നിജശിരോനാമ്നാപി ന, യസ്മാത് തസ്യൈകം കചമപി സിതമ് അസിതം വാ കർത്തും ത്വയാ ന ശക്യതേ|
37 ൩൭ നിങ്ങളുടെ വാക്ക് അതെ അതെ, എന്നും ഇല്ല, ഇല്ല എന്നും ആയിരിക്കട്ടെ; ഇതിൽ അധികമായത് ദുഷ്ടനിൽനിന്ന് വരുന്നു.
അപരം യൂയം സംലാപസമയേ കേവലം ഭവതീതി ന ഭവതീതി ച വദത യത ഇതോഽധികം യത് തത് പാപാത്മനോ ജായതേ|
38 ൩൮ കണ്ണിന് പകരം കണ്ണും പല്ലിന് പകരം പല്ലും എന്നു അരുളിച്ചെയ്തത് നിങ്ങൾ കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ.
അപരം ലോചനസ്യ വിനിമയേന ലോചനം ദന്തസ്യ വിനിമയേന ദന്തഃ പൂർവ്വക്തമിദം വചനഞ്ച യുഷ്മാഭിരശ്രൂയത|
39 ൩൯ ഞാനോ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്: ദുഷ്ടനോട് എതിർക്കരുത്; നിന്നെ വലത്തെ കരണത്ത് അടിക്കുന്നവന് മറ്റേ കരണവും തിരിച്ചുകാണിക്ക.
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി യൂയം ഹിംസകം നരം മാ വ്യാഘാതയത| കിന്തു കേനചിത് തവ ദക്ഷിണകപോലേ ചപേടാഘാതേ കൃതേ തം പ്രതി വാമം കപോലഞ്ച വ്യാഘോടയ|
40 ൪൦ നിന്നോട് വ്യവഹരിച്ച് നിന്റെ വസ്ത്രം എടുക്കുവാൻ ഇച്ഛിക്കുന്നവന് നിന്റെമേൽ കുപ്പായവും വിട്ടുകൊടുക്കുക.
അപരം കേനചിത് ത്വയാ സാർധ്ദം വിവാദം കൃത്വാ തവ പരിധേയവസനേ ജിഘൃതിതേ തസ്മായുത്തരീയവസനമപി ദേഹി|
41 ൪൧ ഒരുവൻ നിന്നെ ഒരു മൈൽദൂരം പോകുവാൻ നിർബ്ബന്ധിച്ചാൽ രണ്ടു അവനോടുകൂടെ പോക.
യദി കശ്ചിത് ത്വാം ക്രോശമേകം നയനാർഥം അന്യായതോ ധരതി, തദാ തേന സാർധ്ദം ക്രോശദ്വയം യാഹി|
42 ൪൨ നിന്നോട് യാചിക്കുന്നവനു കൊടുക്ക; വായ്പവാങ്ങുവാൻ ഇച്ഛിക്കുന്നവനെ ഒഴിഞ്ഞുകളയരുത്.
യശ്ച മാനവസ്ത്വാം യാചതേ, തസ്മൈ ദേഹി, യദി കശ്ചിത് തുഭ്യം ധാരയിതുമ് ഇച്ഛതി, തർഹി തം പ്രതി പരാംമുഖോ മാ ഭൂഃ|
43 ൪൩ അയൽക്കാരനെ സ്നേഹിക്ക എന്നും ശത്രുവിനെ പകക്ക എന്നും അരുളിച്ചെയ്തത് നിങ്ങൾ കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ.
നിജസമീപവസിനി പ്രേമ കുരു, കിന്തു ശത്രും പ്രതി ദ്വേഷം കുരു, യദേതത് പുരോക്തം വചനം ഏതദപി യൂയം ശ്രുതവന്തഃ|
44 ൪൪ ഞാനോ നിങ്ങളോടു പറയുന്നത്: നിങ്ങളുടെ ശത്രുക്കളെ സ്നേഹിപ്പിൻ; നിങ്ങളെ ഉപദ്രവിക്കുന്നവർക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുവിൻ;
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യൂയം രിപുവ്വപി പ്രേമ കുരുത, യേ ച യുഷ്മാൻ ശപന്തേ, താന, ആശിഷം വദത, യേ ച യുഷ്മാൻ ഋതീയന്തേ, തേഷാം മങ്ഗലം കുരുത, യേ ച യുഷ്മാൻ നിന്ദന്തി, താഡയന്തി ച, തേഷാം കൃതേ പ്രാർഥയധ്വം|
45 ൪൫ സ്വർഗ്ഗസ്ഥനായ നിങ്ങളുടെ പിതാവിന് പുത്രന്മാരായി തീരേണ്ടതിന് തന്നേ; അവൻ ദുഷ്ടന്മാരുടെമേലും നല്ലവരുടെമേലും തന്റെ സൂര്യനെ ഉദിപ്പിക്കുകയും നീതിമാന്മാരുടെമേലും നീതികെട്ടവരുടെ മേലും മഴ പെയ്യിക്കയും ചെയ്യുന്നുവല്ലോ.
തത്ര യഃ സതാമസതാഞ്ചോപരി പ്രഭാകരമ് ഉദായയതി, തഥാ ധാർമ്മികാനാമധാർമ്മികാനാഞ്ചോപരി നീരം വർഷയതി താദൃശോ യോ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ, യൂയം തസ്യൈവ സന്താനാ ഭവിഷ്യഥ|
46 ൪൬ നിങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നവരെ സ്നേഹിച്ചാൽ നിങ്ങൾക്ക് എന്ത് പ്രതിഫലം? ചുങ്കക്കാരും അങ്ങനെ തന്നെ ചെയ്യുന്നില്ലയോ?
യേ യുഷ്മാസു പ്രേമ കുർവ്വന്തി, യൂയം യദി കേവലം തേവ്വേവ പ്രേമ കുരുഥ, തർഹി യുഷ്മാകം കിം ഫലം ഭവിഷ്യതി? ചണ്ഡാലാ അപി താദൃശം കിം ന കുർവ്വന്തി?
47 ൪൭ സഹോദരന്മാരെ മാത്രം വന്ദനം ചെയ്താൽ നിങ്ങൾ എന്ത് വിശേഷം ചെയ്യുന്നു? ജാതികളും അങ്ങനെ തന്നെ ചെയ്യുന്നില്ലയോ?
അപരം യൂയം യദി കേവലം സ്വീയഭ്രാതൃത്വേന നമത, തർഹി കിം മഹത് കർമ്മ കുരുഥ? ചണ്ഡാലാ അപി താദൃശം കിം ന കുർവ്വന്തി?
48 ൪൮ ആകയാൽ നിങ്ങളുടെ സ്വർഗ്ഗീയപിതാവ് സൽഗുണപൂർണ്ണൻ ആയിരിക്കുന്നതുപോലെ നിങ്ങളും സൽഗുണപൂർണ്ണരായിരിക്കേണം.
തസ്മാത് യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാ യഥാ പൂർണോ ഭവതി, യൂയമപി താദൃശാ ഭവത|

< മത്തായി 5 >