വിലാപങ്ങൾ 5
1 ൧ യഹോവേ, ഞങ്ങൾക്ക് എന്ത് ഭവിക്കുന്നു എന്ന് ഓർക്കേണമേ; ഞങ്ങൾക്ക് നേരിട്ടിരിക്കുന്ന നിന്ദ നോക്കേണമേ.
Remember, O Lord, what hath occurred to us, look down, and behold our disgrace.
Our inheritance is turned over to strangers, our houses to aliens.
3 ൩ ഞങ്ങൾ അനാഥന്മാരും അപ്പനില്ലാത്തവരും ആയിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങളുടെ അമ്മമാർ വിധവമാരായ്തീർന്നിരിക്കുന്നു.
Orphans are we become, and [we are] without a father, our mothers are like widows.
4 ൪ ഞങ്ങളുടെ വെള്ളം ഞങ്ങൾ വിലകൊടുത്ത് വാങ്ങി കുടിക്കുന്നു; ഞങ്ങളുടെ വിറക് ഞങ്ങൾ വിലകൊടുത്ത് വാങ്ങുന്നു.
Our water have we drunk for money: our wood cometh to us for a purchase price.
5 ൫ ഞങ്ങളെ പിന്തുടരുന്നവരുടെ കാലുകൾ ഞങ്ങളുടെ കഴുത്തിൽ എത്തിയിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങൾ തളർന്നിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങൾക്ക് വിശ്രാമവുമില്ല.
Up to our necks are we pursued: we are fatigued, and no rest is allowed us.
To Egypt do we stretch out our hand, to Asshur, to be satisfied with bread.
7 ൭ ഞങ്ങളുടെ പൂര്‍വ്വ പിതാക്കന്മാർ പാപംചെയ്ത് ഇല്ലാതെയായിരിക്കുന്നു; അവരുടെ അകൃത്യങ്ങൾ ഞങ്ങൾ ചുമക്കുന്നു.
Our fathers have sinned, and are no more; but we have indeed to bear their iniquities.
Servants rule over us: no one delivereth us out of their hand.
At the peril of our life must we bring home our bread, because of the sword of the wilderness.
Our skin gloweth like an oven, because of the heat of famine.
Women have they ravished in Zion, virgins, in the cities of Judah.
Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honored.
Young men they bore to the mill, and boys stumbled under the wood.
The elders have ceased from the gate, young men, from their singing.
Ceased hath the joy of our heart: our dance is changed into mourning.
Fallen is the crown of our head: woe to us, for we have sinned.
17 ൧൭ ഇതുകൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിന് രോഗം പിടിച്ചിരിക്കുന്നു; ഇതു നിമിത്തം ഞങ്ങളുടെ കണ്ണ് മങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
Because of this is our heart made sick; for these things are our eyes dimmed;
Because of the mount of Zion which is wasted, foxes walk about on it.
O thou, Lord, wilt truly abide for ever, thy throne existeth throughout all generations.
Wherefore wilt thou forget us for ever! wilt thou forsake us for so long a time?
21 ൨൧ യഹോവേ, ഞങ്ങൾ മടങ്ങി വരേണ്ടതിന് ഞങ്ങളെ അങ്ങയിലേയ്ക്ക് മടക്കിവരുത്തേണമേ; ഞങ്ങൾക്ക് പണ്ടത്തെപ്പോലെ ഒരു നല്ലകാലം വരുത്തേണമേ;
Cause us to return, O Lord, unto thee, and we will return: renew our days as of old.
22 ൨൨ അല്ല, അങ്ങ് ഞങ്ങളെ അശേഷം ത്യജിച്ചുകളഞ്ഞിരിക്കുന്നുവോ? ഞങ്ങളോട് അങ്ങ് അതികഠിനമായി കോപിച്ചിരിക്കുന്നുവോ?
For wouldst thou entirely reject us, be wroth with us to the uttermost?
