ഇയ്യോബ് 9
Job respondió:
“¡Sí, todo eso lo sé! Pero, ¿cómo puede alguien tener la razón delante Dios?
Si quisieras discutir con Dios, éste podría hacer mil preguntas que nadie puede responder.
Dios es tan sabio y poderoso que nadie podría desafiarlo y ganarle.
“Dios mueve las montañas de repente; las derriba en su ira.
Él sacude la tierra, haciendo temblar sus cimientos.
7 ൭ അവിടുന്ന് സൂര്യനോട് കല്പിക്കുന്നു; അത് ഉദിക്കാതെയിരിക്കുന്നു; അവിടുന്ന് നക്ഷത്രങ്ങളെ പൊതിഞ്ഞ് മുദ്രയിടുന്നു.
Él es quien puede ordenar que el sol no salga y que las estrellas no brillen.
Sólo él es quien extiende los cielos y camina sobre las olas del mar.
Él hizo las constelaciones de la Osa, de Orión, de las Pléyades y las estrellas del cielo austral.
Él es quien hace cosas increíbles que están más allá de nuestro entendimiento, cosas maravillosas que son incontables.
11 ൧൧ അവിടുന്ന് എന്റെ അരികിൽ കൂടി കടക്കുന്നു; ഞാൻ അവിടുത്തെ കാണുന്നില്ല; അവിടുന്ന് കടന്നുപോകുന്നു; ഞാൻ അവിടുത്തെ അറിയുന്നതുമില്ല.
“Pero cuando pasa junto a mí, no lo veo; cuando camina hacia adelante, es invisible para mí.
12 ൧൨ അവിടുന്ന് പറിച്ചെടുക്കുന്നു; ആര് അവിടുത്തെ തടുക്കും? ‘നീ എന്ത് ചെയ്യുന്നു’ എന്ന് ആര് ചോദിക്കും?
Si él quita, ¿Quién podrá impedírselo? ¿Quién va a preguntarle: ‘Qué haces’?
Dios no refrena su ira, y aplasta a los ayudantes de Rahab.
“Así que, ¡cuánto menos podría responder a Dios, o elegir mis palabras para discutir con él!
Aunque tenga razón, no puedo responderle. Debo implorar la misericordia de mi juez.
16 ൧൬ ഞാൻ വിളിച്ചിട്ട് അവിടുന്ന് ഉത്തരം അരുളിയാലും എന്റെ അപേക്ഷ കേൾക്കും എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുകയില്ല.
Aunque lo llamara para que viniera y él respondiera, no creo que me escuchara.
17 ൧൭ കൊടുങ്കാറ്റുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് എന്നെ തകർക്കുന്നുവല്ലോ; കാരണംകൂടാതെ എന്റെ മുറിവുകൾ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.
“Me golpea con vientos de tormenta; me hiere una y otra vez, sin dar razón.
No me da la oportunidad ni siquiera de recuperar el aliento; en cambio, llena mi vida de amargo sufrimiento.
Si de fuerza se trata, Dios es el más fuerte. Si es cuestión de justicia, entonces ¿quién fijará un tiempo para mi caso?
20 ൨൦ ഞാൻ നീതിമാനായാലും എന്റെ സ്വന്തവായ് എന്നെ കുറ്റം വിധിക്കും; ഞാൻ നിഷ്കളങ്കനായാലും അവിടുന്ന് എനിയ്ക്ക് കുറ്റം ആരോപിക്കും.
Aunque tenga razón, mi propia boca me condenaría; aunque sea inocente, él demostraría que estoy equivocado.
¡Soy inocente! No me importa lo que me pase. ¡Odio mi vida!
22 ൨൨ അതെല്ലാം ഒരുപോലെ; അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പറയുന്നത്: അവിടുന്ന് നിഷ്കളങ്കനെയും ദുഷ്ടനെയും നശിപ്പിക്കുന്നു.
Por eso digo: ‘A Dios le da igual. Él destruye tanto al inocente como al malvado’.
Cuando el desastre golpea de repente, se burla de la desesperación de los inocentes.
24 ൨൪ ഭൂമി ദുഷ്ടന്മാരുടെ കയ്യിൽ ഏല്പിച്ചിരിക്കുന്നു; അതിലെ ന്യായാധിപന്മാരുടെ മുഖം അവിടുന്ന് മൂടിക്കളയുന്നു; അത് അവിടുന്നല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ആര്?
La tierra ha sido entregada al malvado; él ciega los ojos de los jueces; y si no es él, entonces ¿quién?
Los días de mi vida corren como un corredor, pasando a toda prisa sin que yo vea ninguna felicidad.
Pasan como veloces veleros, como el águila que se abalanza sobre su presa.
“Si me dijera a mí mismo: ‘Olvidaré mis quejas; dejaré de llorar y seré feliz’,
28 ൨൮ ഞാൻ എന്റെ വ്യസനം എല്ലാം ഓർത്ത് ഭയപ്പെടുന്നു; അവിടുന്ന് എന്നെ നിർദ്ദോഷിയായി എണ്ണുകയില്ലെന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നു.
seguiría aterrado por todo mi sufrimiento, porque tú, Dios, no dirás que soy inocente.
Ya que estoy condenado, ¿qué sentido tiene discutir?
¡Aunque me lavara con agua pura de la montaña y me limpiara las manos con jabón,
me arrojarías a un pozo de lodo de modo que hasta mis propias ropas me odiarían!
32 ൩൨ ഞാൻ അങ്ങയോട് പ്രതിവാദിക്കേണ്ടതിനും ഞങ്ങളൊരുമിച്ച് ന്യായവിസ്താരത്തിന് ചെല്ലേണ്ടതിനും അവിടുന്ന് എന്നെപ്പോലെ മനുഷ്യനല്ലല്ലോ.
Porque Dios no es un ser mortal como yo, no puedo defenderme ni llevarlo a juicio.
Si hubiera un árbitro ¡que pudiera reunirnos a los dos!
¡Ojalá Dios dejara de golpearme con su vara y de aterrorizarme!
Entonces podría hablar sin tener miedo; pero como lo tengo, no puedo!”
