ഇയ്യോബ് 9
Så tog Job til Orde og svarede:
"Jeg ved forvist, at således er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
Vilde Gud gå i Rette med ham, kan han ikke svare på et af tusind!
Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
Han flytter Bjerge så let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
ryster Jorden ud af dens Fuger, så dens Grundstøtter bæver;
7 ൭ അവിടുന്ന് സൂര്യനോട് കല്പിക്കുന്നു; അത് ഉദിക്കാതെയിരിക്കുന്നു; അവിടുന്ന് നക്ഷത്രങ്ങളെ പൊതിഞ്ഞ് മുദ്രയിടുന്നു.
han taler til solen, så skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
11 ൧൧ അവിടുന്ന് എന്റെ അരികിൽ കൂടി കടക്കുന്നു; ഞാൻ അവിടുത്തെ കാണുന്നില്ല; അവിടുന്ന് കടന്നുപോകുന്നു; ഞാൻ അവിടുത്തെ അറിയുന്നതുമില്ല.
Går han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
12 ൧൨ അവിടുന്ന് പറിച്ചെടുക്കുന്നു; ആര് അവിടുത്തെ തടുക്കും? ‘നീ എന്ത് ചെയ്യുന്നു’ എന്ന് ആര് ചോദിക്കും?
røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: "Hvad gør du?"
Gud lægger ikke Bånd på sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, må bede min Dommer om Nåde!
16 ൧൬ ഞാൻ വിളിച്ചിട്ട് അവിടുന്ന് ഉത്തരം അരുളിയാലും എന്റെ അപേക്ഷ കേൾക്കും എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുകയില്ല.
Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
17 ൧൭ കൊടുങ്കാറ്റുകൊണ്ട് അവിടുന്ന് എന്നെ തകർക്കുന്നുവല്ലോ; കാരണംകൂടാതെ എന്റെ മുറിവുകൾ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.
han, som river mig bort i Stormen, giver mig - Sår på Sår uden Grund,
ikke lader mig drage Ånde, men lader mig mættes med beskeing.
Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
20 ൨൦ ഞാൻ നീതിമാനായാലും എന്റെ സ്വന്തവായ് എന്നെ കുറ്റം വിധിക്കും; ഞാൻ നിഷ്കളങ്കനായാലും അവിടുന്ന് എനിയ്ക്ക് കുറ്റം ആരോപിക്കും.
Har jeg end Ret, må min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
22 ൨൨ അതെല്ലാം ഒരുപോലെ; അതുകൊണ്ട് ഞാൻ പറയുന്നത്: അവിടുന്ന് നിഷ്കളങ്കനെയും ദുഷ്ടനെയും നശിപ്പിക്കുന്നു.
Lige meget; jeg påstår derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
Når Svøben kommer med Død i et Nu, så spotter han skyldfries Hjertekval;
24 ൨൪ ഭൂമി ദുഷ്ടന്മാരുടെ കയ്യിൽ ഏല്പിച്ചിരിക്കുന്നു; അതിലെ ന്യായാധിപന്മാരുടെ മുഖം അവിടുന്ന് മൂടിക്കളയുന്നു; അത് അവിടുന്നല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ആര്?
Jorden gav han i gudløses Hånd, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og så ikke Lykke,
gled hen som Både af Si, som en Ørn, der slår ned på Bytte.
Dersom jeg siger: "Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad,"
28 ൨൮ ഞാൻ എന്റെ വ്യസനം എല്ലാം ഓർത്ത് ഭയപ്പെടുന്നു; അവിടുന്ന് എന്നെ നിർദ്ദോഷിയായി എണ്ണുകയില്ലെന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നു.
må jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
du dypped mig dog i Pølen, så Klæderne væmmedes ved mig.
32 ൩൨ ഞാൻ അങ്ങയോട് പ്രതിവാദിക്കേണ്ടതിനും ഞങ്ങളൊരുമിച്ച് ന്യായവിസ്താരത്തിന് ചെല്ലേണ്ടതിനും അവിടുന്ന് എന്നെപ്പോലെ മനുഷ്യനല്ലല്ലോ.
Thi du er ikke en Mand som jeg, så jeg kunde svare, så vi kunde gå for Retten sammen;
vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Hånd på os begge!
Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
