ഇയ്യോബ് 30
1 ൧ ഇപ്പോൾ എന്നിലും പ്രായം കുറഞ്ഞവർ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു; അവരുടെ അപ്പന്മാരെ എന്റെ ആട്ടിൻ കൂട്ടത്തിന്റെ നായ്ക്കളോടുകൂടി ആക്കുവാൻ പോലും ഞാൻ നിരസിക്കുമായിരുന്നു.
But now they that are younger than I hold me in derision, Whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
Of what use to me would be even the strength of their hands, To whom old age is lost?
3 ൩ ബുദ്ധിമുട്ടും വിശപ്പുംകൊണ്ട് അവർ മെലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ശൂന്യദേശത്തിന്റെയും നിർജ്ജനദേശത്തിന്റെയും ഇരുട്ടിൽ അവർ വരണ്ടനിലം കാർന്നു തിന്നുന്നു.
By want and hunger they are famished; They gnaw the dry desert, The darkness of desolate wastes.
They gather purslain among the bushes, And the root of the broom is their bread.
They are driven from the society of men; There is a cry after them as after a thief.
They dwell in gloomy valleys, In caves of the earth and in rocks.
They bray among the bushes; Under the brambles are they stretched out.
An impious and low-born race, They are beaten out of the land.
And now I am become their song; Yea, I am their by-word!
They abhor me, they stand aloof from me; They forbear not to spit before my face.
11 ൧൧ ദൈവം തന്റെ കയർ അഴിച്ച് എന്നെ ക്ലേശിപ്പിച്ചതുകൊണ്ട് അവർ എന്റെ മുമ്പിൽ കടിഞ്ഞാൺ അയച്ചുവിട്ടിരിക്കുന്നു.
Yea, they let loose the reins, and humble me; They cast off the bridle before me.
12 ൧൨ വലത്തുഭാഗത്ത് നീചന്മാർ എഴുന്നേറ്റ് എന്നെ തുരത്തുന്നു അവർ നാശമാർഗ്ഗങ്ങളെ എന്റെ നേരെ നിരത്തുന്നു.
On my right hand riseth up the brood; They thrust away my feet; They cast up against me their destructive ways.
13 ൧൩ അവർ എന്റെ പാതയെ നശിപ്പിക്കുന്നു; അവർ തന്നെ തുണയറ്റവർ ആയിരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ അപായത്തിനായി ശ്രമിക്കുന്നു.
They break up my path; They hasten my fall, —They who have no helper!
14 ൧൪ വിസ്താരമുള്ള വിടവിൽകൂടി എന്നപോലെ അവർ ആക്രമിച്ചുവരുന്നു; ഇടിഞ്ഞുവീണതിന്റെ നടുവിൽക്കൂടി അവർ എന്റെ മേൽ ഉരുണ്ടുകയറുന്നു.
They come upon me as through a wide breach; Through the ruins they rush in upon me.
15 ൧൫ ഭീകരതകൾ എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; കാറ്റുപോലെ എന്റെ മഹത്വത്തെ പാറ്റിക്കളയുന്നു; എന്റെ ഐശ്വര്യവും മേഘംപോലെ കടന്നുപോകുന്നു.
Terrors are turned against me; They pursue my prosperity like the wind, And my welfare passeth away like a cloud.
And now my soul poureth itself out upon me; Days of affliction have taken hold of me.
By night my bones are pierced; they are torn from me, And my gnawers take no rest.
18 ൧൮ ദൈവത്തിന്റെ ഉഗ്രബലത്താൽ എന്റെ വസ്ത്രം വിരൂപമായിരിക്കുന്നു; അങ്കിയുടെ കഴുത്തുപോലെ എന്നോട് പറ്റിയിരിക്കുന്നു.
Through the violence of my disease is my garment changed; It bindeth me about like the collar of my tunic.
He hath cast me into the mire, And I am become like dust and ashes.
20 ൨൦ ഞാൻ ദൈവത്തോട് നിലവിളിക്കുന്നു; അവിടുന്ന് ഉത്തരം അരുളുന്നില്ല; ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു നില്ക്കുന്നു; അവിടുന്ന് എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്നതേയുള്ളു.
I call upon Thee, but thou dost not hear me; I stand up before thee, but thou regardest me not.
21 ൨൧ അവിടുന്ന് എന്റെ നേരെ ക്രൂരനായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു; അവിടുത്തെ കയ്യുടെ ശക്തിയാൽ അവിടുന്ന് എന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നു.
Thou art become cruel to me; With thy strong hand dost thou lie in wait for me.
22 ൨൨ അവിടുന്ന് എന്നെ കാറ്റിൻ പുറത്ത് കയറ്റി ഓടിക്കുന്നു; കൊടുങ്കാറ്റിൽ അവിടുന്ന് എന്നെ ലയിപ്പിച്ചുകളയുന്നു.
Thou liftest me up, and causest me to ride upon the wind; Thou meltest me away in the storm.
23 ൨൩ മരണത്തിലേക്കും സകലജീവികളും ചെന്നുചേരുന്ന വീട്ടിലേക്കും അവിടുന്ന് എന്നെ കൊണ്ടുപോകുമെന്ന് ഞാൻ അറിയുന്നു.
I know that thou wilt bring me to death, To the place of assembly for all the living.
When He stretcheth out his hand, prayer availeth nothing; When He bringeth destruction, vain is the cry for help.
Did not I weep for him that was in trouble? Was not my soul grieved for the poor?
26 ൨൬ ഞാൻ നന്മയ്ക്ക് നോക്കിയിരുന്നപ്പോൾ തിന്മ വന്നു. വെളിച്ചത്തിനായി കാത്തിരുന്നപ്പോൾ ഇരുട്ട് വന്നു.
But when I looked for good, then evil came; When I looked for light, then came darkness.
My bowels boil, and have no rest; Days of anguish have come upon me.
28 ൨൮ ഞാൻ കറുത്തവനായി നടക്കുന്നു; വെയിൽ കൊണ്ടല്ലതാനും; ഞാൻ സഭയിൽ എഴുന്നേറ്റ് സഹായത്തിനായി നിലവിളിക്കുന്നു.
I am black, but not by the sun; I stand up, and utter my cries in the congregation.
I am become a brother to jackals, And a companion to ostriches.
My skin is black, and falleth from me, And my bones burn with heat.
My harp also is turned to mourning, And my pipe to notes of grief.
