ഇയ്യോബ് 3
Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.
Job tok til ords og sagde:
«Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»
4 ൪ ആ ദിവസം ഇരുണ്ടുപോകട്ടെ; മുകളിൽനിന്ന് ദൈവം അതിനെ കടാക്ഷിക്കാതിരിക്കട്ടെ; പ്രകാശം അതിന്മേൽ ശോഭിക്കാതിരിക്കട്ടെ.
Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!
5 ൫ ഇരുളും അന്ധതമസ്സും അതിനെ സ്വാധീനമാക്കട്ടെ; ഒരു മേഘം അതിന്മേൽ ആവരണം ചെയ്യട്ടെ; പകലിനെ ഇരുട്ടാക്കുന്നതൊക്കെയും അതിനെ പേടിപ്പിക്കട്ടെ.
Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma
6 ൬ ആ രാത്രിയെ കൂരിരുൾ പിടിക്കട്ടെ; അത് വർഷത്തിന്റെ ദിവസങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ സന്തോഷിക്കരുത്; മാസങ്ങളുടെ എണ്ണത്തിൽ വരുകയും അരുത്.
og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!
Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;
Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,
9 ൯ അതിന്റെ സന്ധ്യാനക്ഷത്രങ്ങൾ ഇരുണ്ടുപോകട്ടെ; അത് വെളിച്ചത്തിന് കാത്തിരുന്നു കിട്ടാതെ പോകട്ടെ; അത് ഉഷസ്സിന്റെ കണ്ണിമ ഒരിക്കലും കാണരുത്.
Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -
av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.
11 ൧൧ ഞാൻ ഗർഭപാത്രത്തിൽവച്ച് മരിക്കാഞ്ഞതെന്ത്? ഉദരത്തിൽനിന്ന് പുറപ്പെട്ടപ്പോൾ തന്നെ പ്രാണൻ പോകാതിരുന്നതെന്ത്?
Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?
Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?
So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred
hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,
hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;
16 ൧൬ അല്ലെങ്കിൽ, ഗർഭം അലസിപ്പോയിട്ട് കുഴിച്ചിട്ട പിണ്ഡംപോലെയും വെളിച്ചം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത പിള്ളകളെപ്പോലെയും ഞാൻ ഇല്ലാതെ പോകുമായിരുന്നു.
ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.
Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;
og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.
Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.
Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,
21 ൨൧ അവർ മരണത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു, അത് വരുന്നില്ലതാനും; നിധിക്കായി കുഴിക്കുന്നതിലുമധികം അവർ അതിനായി കുഴിക്കുന്നു.
som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,
som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -
til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?
Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.
Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.
Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»
