ഇയ്യോബ് 29
E proseguiu Job em proferir o seu dito, e disse:
2 ൨ “അയ്യോ പണ്ടത്തെ മാസങ്ങളിലെപ്പോലെ ദൈവം എന്നെ പരിപാലിച്ച നാളുകളിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
Ah! quem me dera ser como eu fui nos mezes passados! como nos dias em que Deus me guardava!
3 ൩ അന്ന് അവിടുത്തെ ദീപം എന്റെ തലയ്ക്കുമീതെ പ്രകാശിച്ചു; അവിടുത്തെ വെളിച്ചത്താൽ ഞാൻ ഇരുട്ടിൽകൂടി നടന്നു.
Quando fazia resplandecer a sua candeia sobre a minha cabeça e quando eu pela sua luz caminhava pelas trevas:
Como era nos dias da minha mocidade, quando o segredo de Deus estava sobre a minha tenda:
5 ൫ എന്റെ മക്കൾ എന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കുകയും ചെയ്ത എന്റെ ശുഭകാലത്തിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
Quando o Todo-poderoso ainda estava comigo, e os meus meninos em redor de mim.
Quando lavava os meus passos na manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite:
7 ൭ ഞാൻ പുറപ്പെട്ട് പട്ടണത്തിലേക്കുള്ള പടിവാതില്ക്കൽ ചെന്നു. വിശാലസ്ഥലത്ത് എന്റെ ഇരിപ്പിടം വയ്ക്കുമ്പോൾ
Quando sahia a porta pela cidade, e na praça fazia preparar a minha cadeira:
Os moços me viam, e se escondiam, e até os edosos se levantavam e se punham em pé:
Os principes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua bocca:
A voz dos chefes se escondia: e a sua lingua se pegava ao seu paladar:
Ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bemaventurado: vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;
Porque eu livrava o miseravel, que clamava: como tambem o orfão que não tinha quem o soccoresse.
13 ൧൩ നശിക്കുമാറായവന്റെ അനുഗ്രഹം എന്റെ മേൽ വന്നു; വിധവയുടെ ഹൃദയത്തെ ഞാൻ സന്തോഷംകൊണ്ട് ആലപിക്കുമാറാക്കി.
A benção do que ia perecendo vinha sobre mim, e eu fazia que jubilasse o coração da viuva.
14 ൧൪ ഞാൻ നീതിയെ ധരിച്ചു; അത് എന്റെ ഉടുപ്പായിരുന്നു; എന്റെ ന്യായം ഉത്തരീയവും തലപ്പാവും പോലെയായിരുന്നു.
Vestia-me da justiça: e ella me servia de vestido: como manto e diadema era o meu juizo.
Eu fui o olho do cego, como tambem os pés do coxo:
Aos necessitados era pae, e as causas de que eu não tinha conhecimento inquiria com diligencia;
E quebrava os queixaes do perverso, e dos seus dentes tirava a preza.
E dizia: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia.
A minha raiz se estendia junto ás aguas, e o orvalho fazia assento sobre os meus ramos;
20 ൨൦ എന്റെ മഹത്വം എന്നിൽ പച്ചയായിരിക്കുന്നു; എന്റെ വില്ല് എന്റെ കയ്യിൽ പുതിയതായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
A minha honra se renovava em mim, e o meu arco se reforçava na minha mão.
Ouvindo-me esperavam, e em silencio attendiam ao meu conselho.
Acabada a minha palavra, não replicavam, e minhas razões distillavam sobre elles;
Porque me esperavam, como a chuva; e abriam a sua bocca, como a chuva tardia
24 ൨൪ അവർ പ്രതീക്ഷിക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിതൂകി; എന്റെ മുഖപ്രസാദം അവർ തള്ളിക്കളയുകയുമില്ല.
Se me ria para elles, não o criam, e não faziam abater a luz do meu rosto;
25 ൨൫ ഞാൻ അവരുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്ത് തലവനായി ഇരിക്കും; സൈന്യസമേതനായ രാജാവിനെപ്പോലെയും ദുഃഖിതന്മാരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവനെപ്പോലെയും ഞാൻ വസിക്കും.
Eu escolhia o seu caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as tropas: como aquelle que consola os que pranteiam.
