ഇയ്യോബ് 29
And Job again took up his measure, and said,
2 ൨ “അയ്യോ പണ്ടത്തെ മാസങ്ങളിലെപ്പോലെ ദൈവം എന്നെ പരിപാലിച്ച നാളുകളിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
Oh that it were with me as in the months of old, as in the days, when, GOD, used to watch over me;
3 ൩ അന്ന് അവിടുത്തെ ദീപം എന്റെ തലയ്ക്കുമീതെ പ്രകാശിച്ചു; അവിടുത്തെ വെളിച്ചത്താൽ ഞാൻ ഇരുട്ടിൽകൂടി നടന്നു.
When his lamp shone over my head, by whose light, I could go through darkness;
As I was, in the days of my prime, when, the intimacy of GOD, was over my tent;
5 ൫ എന്റെ മക്കൾ എന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കുകയും ചെയ്ത എന്റെ ശുഭകാലത്തിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
While yet the Almighty was with me, round about me, were my young men;
When my steps were bathed in milk, and, the rock, poured out beside me, rivulets of oil:
7 ൭ ഞാൻ പുറപ്പെട്ട് പട്ടണത്തിലേക്കുള്ള പടിവാതില്ക്കൽ ചെന്നു. വിശാലസ്ഥലത്ത് എന്റെ ഇരിപ്പിടം വയ്ക്കുമ്പോൾ
When I went out to the gate unto the city, in the open place, made ready my seat,
Young men saw me, and hid themselves, and, the aged, arose—they stood;
Rulers, restrained speech, and, a hand, laid they on their mouth;
The voice of nobles, was hushed, and their tongue to their palate, did cleave;
When, the ear, heard, then it pronounced me happy, When, the eye, saw, then it bare me witness;
Because I used to deliver the oppressed who was crying out for aid, the fatherless also, and him that had no helper;
13 ൧൩ നശിക്കുമാറായവന്റെ അനുഗ്രഹം എന്റെ മേൽ വന്നു; വിധവയുടെ ഹൃദയത്തെ ഞാൻ സന്തോഷംകൊണ്ട് ആലപിക്കുമാറാക്കി.
The blessing of him that was ready to perish, upon me was wont to descend, and, the heart of the widow, caused I to sing for joy;
14 ൧൪ ഞാൻ നീതിയെ ധരിച്ചു; അത് എന്റെ ഉടുപ്പായിരുന്നു; എന്റെ ന്യായം ഉത്തരീയവും തലപ്പാവും പോലെയായിരുന്നു.
Righteousness, I put on, and it clothed me, Like a robe and turban, was my, justice;
Eyes, became I to the, blind, and, feet to the lame, was, I!
A father, was, I, to the needy, and, as for the cause which I knew not, I used to search it out;
And I shivered the fangs of the perverse, —and, out of his teeth, I tare the prey.
Then said I, Like a stem, shall I grow old, yea, as the sand, shall I multiply days:
My root, is laid open to the waters, and, the dew, shall lodge for the night in my boughs;
20 ൨൦ എന്റെ മഹത്വം എന്നിൽ പച്ചയായിരിക്കുന്നു; എന്റെ വില്ല് എന്റെ കയ്യിൽ പുതിയതായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
Mine honour, shall be young again with me, and, my bow, in my hand, be renewed.
To me, men hearkened, and waited, and kept silence for my counsel;
After I had spoken, they spake not again, and, upon them, used my speech to drop;
And they waited, as for rain, for me, and, their mouths, they opened wide for the spring-rain;
24 ൨൪ അവർ പ്രതീക്ഷിക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിതൂകി; എന്റെ മുഖപ്രസാദം അവർ തള്ളിക്കളയുകയുമില്ല.
I laughed at them—they lost confidence, and, the light of my countenance, they suffered not to fail;
25 ൨൫ ഞാൻ അവരുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്ത് തലവനായി ഇരിക്കും; സൈന്യസമേതനായ രാജാവിനെപ്പോലെയും ദുഃഖിതന്മാരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവനെപ്പോലെയും ഞാൻ വസിക്കും.
I chose out their way, and sat chief, —and abode, as king, in an army, as one who, to mourners, giveth comfort.
