ഇയ്യോബ് 29
Moreover Job continued his discourse, and said:
2 ൨ “അയ്യോ പണ്ടത്തെ മാസങ്ങളിലെപ്പോലെ ദൈവം എന്നെ പരിപാലിച്ച നാളുകളിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
O that I were as in months past, In the days when God was my guardian;
3 ൩ അന്ന് അവിടുത്തെ ദീപം എന്റെ തലയ്ക്കുമീതെ പ്രകാശിച്ചു; അവിടുത്തെ വെളിച്ചത്താൽ ഞാൻ ഇരുട്ടിൽകൂടി നടന്നു.
When his lamp shined over my head, And when by his light I walked through darkness!
As I was in the autumn of my days, When the friendship of God was over my tent;
5 ൫ എന്റെ മക്കൾ എന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കുകയും ചെയ്ത എന്റെ ശുഭകാലത്തിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
When the Almighty was yet with me, And my children were around me;
When I bathed my steps in milk, And the rock poured me out rivers of oil!
7 ൭ ഞാൻ പുറപ്പെട്ട് പട്ടണത്തിലേക്കുള്ള പടിവാതില്ക്കൽ ചെന്നു. വിശാലസ്ഥലത്ത് എന്റെ ഇരിപ്പിടം വയ്ക്കുമ്പോൾ
When I went forth to the gate by the city, And took my seat in the market-place,
The young men saw me and hid themselves, And the aged arose and stood.
The princes refrained from speaking, And laid their hand upon their mouth.
The nobles held their peace, And their tongue cleaved to the roof of their mouth.
When the ear heard me, then it blessed me; And when the eye saw me, it gave witness to me.
For I delivered the poor, when they cried; And the fatherless, who had none to help him.
13 ൧൩ നശിക്കുമാറായവന്റെ അനുഗ്രഹം എന്റെ മേൽ വന്നു; വിധവയുടെ ഹൃദയത്തെ ഞാൻ സന്തോഷംകൊണ്ട് ആലപിക്കുമാറാക്കി.
The blessing of him that was ready to perish came upon me, And I caused the heart of the widow to sing for joy.
14 ൧൪ ഞാൻ നീതിയെ ധരിച്ചു; അത് എന്റെ ഉടുപ്പായിരുന്നു; എന്റെ ന്യായം ഉത്തരീയവും തലപ്പാവും പോലെയായിരുന്നു.
I clothed myself with righteousness, and it clothed itself with me; And justice was my robe and diadem.
I was eyes to the blind, And feet was I to the lame;
I was a father to the poor, And the cause of him I knew not I searched out;
And I broke the teeth of the wicked, And plucked the spoil from his jaws.
Then said I, “I shall die in my nest; I shall multiply my days as the sand.
My root is spread abroad to the waters, And the dew abideth on my branches.
20 ൨൦ എന്റെ മഹത്വം എന്നിൽ പച്ചയായിരിക്കുന്നു; എന്റെ വില്ല് എന്റെ കയ്യിൽ പുതിയതായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
My glory is fresh with me, And my bow gathereth strength in my hand.”
To me men gave ear, and waited, And kept silence for my counsel.
To my words they made no reply, When my speech dropped down upon them.
Yea, they waited for me as for the rain; They opened their mouths wide as for the latter rain.
24 ൨൪ അവർ പ്രതീക്ഷിക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിതൂകി; എന്റെ മുഖപ്രസാദം അവർ തള്ളിക്കളയുകയുമില്ല.
If I smiled upon them, they believed it not; Nor did they cause the light of my countenance to fall.
25 ൨൫ ഞാൻ അവരുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്ത് തലവനായി ഇരിക്കും; സൈന്യസമേതനായ രാജാവിനെപ്പോലെയും ദുഃഖിതന്മാരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവനെപ്പോലെയും ഞാൻ വസിക്കും.
When I came among them, I sat as chief; I dwelt as a king in the midst of an army, As a comforter among mourners.
