ഇയ്യോബ് 29
Job again took up his parable, and said,
2 ൨ “അയ്യോ പണ്ടത്തെ മാസങ്ങളിലെപ്പോലെ ദൈവം എന്നെ പരിപാലിച്ച നാളുകളിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
"Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;
3 ൩ അന്ന് അവിടുത്തെ ദീപം എന്റെ തലയ്ക്കുമീതെ പ്രകാശിച്ചു; അവിടുത്തെ വെളിച്ചത്താൽ ഞാൻ ഇരുട്ടിൽകൂടി നടന്നു.
when his lamp shone on my head, and by his light I walked through darkness,
as I was in the ripeness of my days, when the friendship of God was in my tent,
5 ൫ എന്റെ മക്കൾ എന്റെ ചുറ്റും ഇരിക്കുകയും ചെയ്ത എന്റെ ശുഭകാലത്തിലെപ്പോലെ ഞാൻ ആയെങ്കിൽ കൊള്ളാമായിരുന്നു.
when Shaddai was yet with me, and my children were around me,
when my steps were washed with butter, and the rock poured out streams of oil for me,
7 ൭ ഞാൻ പുറപ്പെട്ട് പട്ടണത്തിലേക്കുള്ള പടിവാതില്ക്കൽ ചെന്നു. വിശാലസ്ഥലത്ത് എന്റെ ഇരിപ്പിടം വയ്ക്കുമ്പോൾ
when I went forth to the city gate, when I prepared my seat in the street.
The young men saw me and hid themselves. The aged rose up and stood.
The princes refrained from talking, and laid their hand on their mouth.
The voice of the nobles was hushed, and their tongue stuck to the roof of their mouth.
For when the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it commended me:
Because I delivered the poor who cried, and the fatherless also, who had none to help him,
13 ൧൩ നശിക്കുമാറായവന്റെ അനുഗ്രഹം എന്റെ മേൽ വന്നു; വിധവയുടെ ഹൃദയത്തെ ഞാൻ സന്തോഷംകൊണ്ട് ആലപിക്കുമാറാക്കി.
the blessing of him who was ready to perish came on me, and I caused the widow's heart to sing for joy.
14 ൧൪ ഞാൻ നീതിയെ ധരിച്ചു; അത് എന്റെ ഉടുപ്പായിരുന്നു; എന്റെ ന്യായം ഉത്തരീയവും തലപ്പാവും പോലെയായിരുന്നു.
I put on righteousness, and it clothed me. My justice was as a robe and a diadem.
I was eyes to the blind, and feet to the lame.
I was a father to the needy. The cause of him who I did not know, I searched out.
I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.
Then I said, 'I shall die in my own house, I shall number my days as the sand.
My root is spread out to the waters. The dew lies all night on my branch.
20 ൨൦ എന്റെ മഹത്വം എന്നിൽ പച്ചയായിരിക്കുന്നു; എന്റെ വില്ല് എന്റെ കയ്യിൽ പുതിയതായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
My glory is fresh in me. My bow is renewed in my hand.'
"Men listened to me, waited, and kept silence for my counsel.
After my words they did not speak again. My speech fell on them.
They waited for me as for the rain. Their mouths drank as with the spring rain.
24 ൨൪ അവർ പ്രതീക്ഷിക്കാതിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിതൂകി; എന്റെ മുഖപ്രസാദം അവർ തള്ളിക്കളയുകയുമില്ല.
I smiled on them when they had no confidence. They did not reject the light of my face.
25 ൨൫ ഞാൻ അവരുടെ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്ത് തലവനായി ഇരിക്കും; സൈന്യസമേതനായ രാജാവിനെപ്പോലെയും ദുഃഖിതന്മാരെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നവനെപ്പോലെയും ഞാൻ വസിക്കും.
I chose out their way, and sat as chief. I lived as a king in the army, as one who comforts the mourners.
