ഇയ്യോബ് 19
Then Job answered and said,
How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?
3 ൩ ഇപ്പോൾ പത്ത് പ്രാവശ്യം നിങ്ങൾ എന്നെ നിന്ദിച്ചിരിക്കുന്നു; എന്നോട് ദ്രോഹം ചെയ്യുവാൻ നിങ്ങൾക്ക് ലജ്ജയില്ല.
These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me.
And be it indeed that I have erred, my error remaineth with myself.
5 ൫ നിങ്ങൾ സാക്ഷാൽ എനിക്ക് വിരോധമായി വലിപ്പം ഭാവിച്ച് എന്റെ അപമാനത്തെക്കുറിച്ച് എന്നെ ആക്ഷേപിക്കുന്നു എങ്കിൽ
If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:
Know now that God hath overthrown me, and hath surrounded me with his net.
7 ൭ അയ്യോ, ബലാല്ക്കാരം എന്ന് ഞാൻ നിലവിളിക്കുന്നു; കേൾക്കുവാനാരുമില്ല; രക്ഷക്കായി ഞാൻ മുറയിടുന്നു; ന്യായം കിട്ടുന്നതുമില്ല.
Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.
8 ൮ എനിക്ക് കടന്നുപോകുവാനാവാത്തവിധം യഹോവ എന്റെ വഴി കെട്ടിയടച്ചു, എന്റെ പാതകൾ ഇരുട്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു.
He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
10 ൧൦ അവിടുന്ന് എന്നെ ചുറ്റും ക്ഷയിപ്പിച്ചു; എന്റെ കഥകഴിഞ്ഞു; ഒരു വൃക്ഷത്തെപ്പോലെ എന്റെ പ്രത്യാശ പറിച്ചുകളഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
He hath destroyed me on every side, and I am gone: and my hope hath he removed like a tree.
He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me to him as one of his enemies.
12 ൧൨ അവിടുത്തെ പടക്കൂട്ടങ്ങൾ ഒന്നിച്ചുവരുന്നു; അവർ എന്റെ നേരെ അവരുടെ വഴി നിരത്തുന്നു; എന്റെ കൂടാരത്തിനു ചുറ്റും പാളയമിറങ്ങുന്നു.
His troops come together, and raise up their way against me, and encamp around my tent.
He hath put my brethren far from me, and my acquaintance are verily estranged from me.
My kinsmen have failed, and my familiar friends have forgotten me.
15 ൧൫ എന്റെ വീട്ടിൽ വസിക്കുന്നവരും എന്റെ ദാസികളും എന്നെ അന്യനായി എണ്ണുന്നു; ഞാൻ അവർക്ക് പരദേശിയായി തോന്നുന്നു.
They that dwell in my house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
16 ൧൬ ഞാൻ എന്റെ ദാസനെ വിളിച്ചു; അവൻ വിളി കേൾക്കുന്നില്ല. എന്റെ വായ്കൊണ്ട് ഞാൻ അവനോട് യാചിക്കേണ്ടിവരുന്നു.
I called my servant, and he gave me no answer; I entreated him with my mouth.
17 ൧൭ എന്റെ ശ്വാസം എന്റെ ഭാര്യയ്ക്ക് അസഹ്യവും എന്റെ യാചന എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പുകൾക്ക് അറപ്പും ആയിരിക്കുന്നു.
My breath is strange to my wife, though I make supplication to the children of my own body.
Yea, young children despised me; I arose, and they spoke against me.
19 ൧൯ എന്റെ പ്രാണസ്നേഹിതന്മാർ എല്ലാവരും എന്നെ വെറുക്കുന്നു; എനിക്ക് പ്രിയരായവർ വിരോധികളായിത്തീർന്നു.
All my close friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
20 ൨൦ എന്റെ അസ്ഥി ത്വക്കിനോടും മാംസത്തോടും പറ്റിയിരിക്കുന്നു; പല്ലിന്റെ മോണയോടെ മാത്രം ഞാൻ അവശേഷിച്ചിരിക്കുന്നു.
My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I have escaped with the skin of my teeth.
Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
O that my words were now written! O that they were printed in a book!
That they were engraved with an iron pen in lead in the rock for ever!
25 ൨൫ എന്നെ വീണ്ടെടുക്കുന്നവൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നും അവിടുന്ന് ഒടുവിൽ പൊടിമേൽ നില്‍ക്കുമെന്നും ഞാൻ അറിയുന്നു.
For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth:
And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:
27 ൨൭ ഞാൻ തന്നെ അവിടുത്തെ കാണും; അന്യനല്ല, എന്റെ സ്വന്തകണ്ണ് അവിടുത്തെ കാണും; എന്റെ ഹൃദയം എന്റെ ഉള്ളിൽ ക്ഷയിച്ചിരിക്കുന്നു.
Whom I shall see for myself, and my eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.
But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
29 ൨൯ വാളിനെ പേടിക്കുവിൻ; ക്രോധം വാളിന്റെ ശിക്ഷയ്ക്ക് കാരണം; ഒരു ന്യായവിധി ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊള്ളുവിൻ”.
Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.
