Romana 13
1 Soa re te sambe hiambane amo mpifehe ambone’eo t’indaty, amy te tsy eo ty fifeheañe tsy boak’ aman’ Añahare, toe fa norizan’ Añahare o fa eoo.
πασα ψυχη εξουσιαις υπερεχουσαις υποτασσεσθω ου γαρ εστιν εξουσια ει μη απο θεου αι δε ουσαι εξουσιαι υπο του θεου τεταγμεναι εισιν
2 Aa le ze mandietse ami’ty fifeheañe ro mandietse amy nafèn’ Añaharey; vaho mamà-batañe ty mpanjehatse.
ωστε ο αντιτασσομενος τη εξουσια τη του θεου διαταγη ανθεστηκεν οι δε ανθεστηκοτες εαυτοις κριμα ληψονται
3 Tsy hembañe’ o mpifeheo ty mpanao soa, fa ty mpanao raty. Aa tsy ho paia’o hao te tsy ampihembaña’ o mpifelekeo? Anò ty soa, le ho renge’e;
οι γαρ αρχοντες ουκ εισιν φοβος των αγαθων εργων αλλα των κακων θελεις δε μη φοβεισθαι την εξουσιαν το αγαθον ποιει και εξεις επαινον εξ αυτης
4 ie mpitoron’ Añahare ho ami’ty hasoa’o. Fe mihembàña naho manao raty; amy t’ie tsy mitam-pibara tsy an-dengo’e, fa mpitoron’ Añahare, mpamale an-keloke i mpanao raty.
θεου γαρ διακονος εστιν σοι εις το αγαθον εαν δε το κακον ποιης φοβου ου γαρ εικη την μαχαιραν φορει θεου γαρ διακονος εστιν εκδικος εις οργην τω το κακον πρασσοντι
5 Aa le miambanea, tsy te ihaviñerañe avao fa ty amy fitsakorean-trokey ka.
διο αναγκη υποτασσεσθαι ου μονον δια την οργην αλλα και δια την συνειδησιν
6 Izay ty androroña’ areo vili-loha, amy t’ie mpitoron’ Añahare manao o tolon-draha’ iareoo lomoñandro.
δια τουτο γαρ και φορους τελειτε λειτουργοι γαρ θεου εισιν εις αυτο τουτο προσκαρτερουντες
7 Hene avaho ze nisongoeñe: roroñe ami’ty mañeva roroñe; haba ami’ty mpamori-haba, fañeveñañe ami’ty añeveñañe, asiñe ami’ty asiñeñe.
αποδοτε ουν πασιν τας οφειλας τω τον φορον τον φορον τω το τελος το τελος τω τον φοβον τον φοβον τω την τιμην την τιμην
8 Ko misongo ama’ia’ia, naho tsy t’ie mifampikoko, fa mahaheneke Hake ty fifampikokoañe.
μηδενι μηδεν οφειλετε ει μη το αγαπαν αλληλους ο γαρ αγαπων τον ετερον νομον πεπληρωκεν
9 Le ty hoe: Ko mipay vali’ondaty, ko mañè-doza, ko mikizo, ko mihàñe, naho ze fañè ila’e ro agadoñe amy tsara ty hoey: Ikokò ondatio mira ami’ty vata’o.
το γαρ ου μοιχευσεις ου φονευσεις ου κλεψεις ου ψευδομαρτυρησεις ουκ επιθυμησεις και ει τις ετερα εντολη εν τουτω τω λογω ανακεφαλαιουται εν τω αγαπησεις τον πλησιον σου ως εαυτον
10 Tsy mijoy ondaty ty koko; fa mañeneke Hake ty fikokoañe.
η αγαπη τω πλησιον κακον ουκ εργαζεται πληρωμα ουν νομου η αγαπη
11 Ie amy zao; mahafohina ty sa, te tondroke henaneo t’ie ho tsekafeñe ami’ty rotse, fa marine antika henaneo ty fandrombahañe te amy natokisan-tikañey.
και τουτο ειδοτες τον καιρον οτι ωρα ημας ηδη εξ υπνου εγερθηναι νυν γαρ εγγυτερον ημων η σωτηρια η οτε επιστευσαμεν
12 Fa ho modo i haleñey, naho an-titotse ty andro, aa le apon-tikañe o satañ’ ieñeo vaho mañombe ty fikalan-kazavàñe.
η νυξ προεκοψεν η δε ημερα ηγγικεν αποθωμεθα ουν τα εργα του σκοτους και ενδυσωμεθα τα οπλα του φωτος
13 Antao hanao mañeva ty atoandro, tsy mifandrakaraka, tsy mijike, tsy mipay lamba, tsy manao ze mahameñatse, tsy mifandietse vaho tsy mikirañe.
ως εν ημερα ευσχημονως περιπατησωμεν μη κωμοις και μεθαις μη κοιταις και ασελγειαις μη εριδι και ζηλω
14 Fe aombeo i Talè Iesoà Norizañey, le ko añivahañe ty sandriñe hilomolo amo drao’eo.
αλλ ενδυσασθε τον κυριον ιησουν χριστον και της σαρκος προνοιαν μη ποιεισθε εις επιθυμιας
