Apokalypsy 10
1 Nitreako ka ty anjely fanalolahy nizotso boak’ andindìñe ey, nisaron-drahoñe, naho añambone’e eo ty hàvañe, naho nanahake i àndroy ty vinta’e, vaho hoe bodan’ afo o fandia’eo;
Þá sá ég annan voldugan engil stíga niður af himnum. Hann var umlukinn skýi og regnbogi var yfir höfði hans. Andlit hans skein sem sólin og fætur hans voru líkastir eldsúlum.
2 nitintiñe boke-peleke kedekedeke nisokake am-pità’e. Natroa’e ambone’ i riakey ty fandia’e havana, naho an-tane eo ty fandia’e havia,
Hann hélt á lítilli bók í annarri hendi og var hún opin. Hann steig hægri fæti á hafið og þeim vinstri á jörðina,
3 vaho nipazak’ am-piarañanañañe manahake ty fitroñan-diona. Ie nikoike le nivolañe ka ty feon-kotroke fito.
og hrópaði hárri röddu – það var eins og ljónsöskur – og sjö þrumur svöruðu honum.
4 Aa naho nivolañe i àmpiñe fito rey, le ho nanokitse iraho, fe tsinanoko ty fiarañanañañe boak’ andindìñe ey nanao ty hoe: Liteo i vinola’ i àmpiñe fito reiy, le ko sokireñe.
Ég ætlaði að fara að skrifa niður það sem þrumurnar sögðu, en þá var kallað til mín frá himni: „Gerðu þetta ekki. Orð þeirra mega ekki berast út.“
5 Ie amy zay, nañonjom-pitàn-kavana mb’ andindìñe ey i anjely nitreako nijohañe ambone’ i riakey naho an-taney,
Þá lyfti engillinn voldugi, sem stóð á hafinu og jörðinni, hægri hendi til himins,
6 nifanta amy veloñe nainai’e doniay, amy namboatse o likerañeo naho ze am’ iereo ao naho ty tane toy rekets’ o ama’eo naho i riakey vaho ze ama’ey, ty hoe: Tsy ho roñoñe ka ty ora! (aiōn g165)
og sór við þann sem lifir um alla eilífð, hann sem skapaði himin og allt sem þar er, jörðina og allt sem á henni er, hafið og allt sem í því er, og sagði: „Nú er fresturinn á enda! (aiōn g165)
Þegar sjöundi engillinn blæs í lúður sinn, mun leyndardómur Guðs birtast og verða að veruleika, eins og hann boðaði þjónum sínum, spámönnunum, forðum daga.“
8 Le nisaontsy amako indraike i fiarañanañañe tsinanoko boak’ andindìñey, ami’ty hoe: Akia, rambeso i boke-peleke misokak’ am-pità’ i anjely mijohañe an-driake ey naho an-taney.
Röddin frá himni talaði aftur til mín og sagði: „Farðu og taktu opnu bókina úr hendi volduga engilsins, sem stendur á hafinu og jörðinni.“
9 Aa le niheo mb’amy anjeliy mb’eo iraho le nivolañako, hitolora’e i boke kedey. Le hoe re tamako: Intoy, kamao. Hampafaire’e ty fisafoa’o, f’ie ho mamy hoe tantele am-palie’o ao.
Ég gekk til hans og bað hann að afhenda mér bókina. „Já, taktu hana og borðaðu hana, “sagði hann. „Fyrst mun hún bragðast eins og hunang, en þegar þú hefur rennt henni niður finnst þér hún beisk.“
10 Rinambeko am-pità’ i anjeliy i boke kedekedekey vaho nihaneko. Nireiko tave amy t’ie nimamy hoe tantele am-bavako ao, f’ie nateleko le nafaitse ty troko.
Þá tók ég við bókinni úr hendi hans og át hana. Það fór eins og hann hafði sagt, fyrst var hún sæt, en þegar ég hafði rennt henni niður fann ég sáran sviða.
11 Le hoe ty nitsara’e: Tsy mete tsy mitoky indraike irehe añatrefa’ ondatio naho fifeheañe naho fisaontsy vaho mpanjaka maro.
Þá sagði hann við mig: „Þú átt eftir að bera fram marga aðra spádóma um fólk, þjóðir, ættkvíslir og konunga.“
