Salamo 99

1 Mifehe t’Iehovà, hinevenevetse ondatio; ie miambesatse añivo o kerobeo, miozoñozoñe ty tane toy.

Herren er konge, folki skjelv; han sit på kerubar, jordi ruggar.

2 Jabahinake e Tsiône ao t’Iehovà; andindimone’ ze kila ondaty.

Herren er stor i Sion, og høg er han yver alle folk.

3 Bangoe’ iereo i tahina’o ra’elahy naho mampañeveñey, fa masiñe.

Dei skal prisa ditt namn, det store og skræmelege, heilag er han.

4 Mpikoko hatò ty haozara’ i mpanjakay —fa najado’o ty zaka-mira; fa nihenefe’o ty zaka naho ty havantañañe amy Iakobe ao.

Og i si magt elskar kongen det som rett er; du held rettvisa uppe, du hev gjort rett og rettferd i Jakob.

5 Onjono t’Iehovà Andrianañaharentika; midrakadrakàfa am-pitongoàm- pandia’e eo; masin-dre.

Høglova Herren, vår Gud, og fall ned for hans fotskammel! Heilag er han.

6 Mpiamo mpisoro’eo t’i Mosè naho i Aharone, mpitraok’ amo mpikanjy i tahina’eio t’i Samoele, sindre nitoreo am’ Iehovà vaho nitoiña’e.

Moses og Aron var millom hans prestar, og Samuel millom deim som kalla på hans namn; dei ropa til Herren, og han svara deim.

7 Nitsara’e hirik’amy rahoñe nijoalay; norihe’ iereo o taro’eo naho i fañè natolo’e iareoy.

I ein skystolpe tala han til deim, dei heldt hans vitnemål og den lov han gav deim.

8 Ry Iehovà Andrianañahare’ay, natoi’o iareo, Andrianañahare nañaha ty hakeo’ iareo, fe nililove’e o nanoe’ iareoo.

Herre vår Gud, du svara deim, du var deim ein Gud som tilgav deim, men og ein hemnar yver deira gjerningar.

9 Onjono t’Iehovà Andrianañaharentika vaho mitalahoa amy vohi’e miavakey, amy te masiñe t’Iehovà Andrianañaharentika.

Høglova Herren, vår Gud! Og fall ned for hans heilage fjell! For heilag er Herren, vår Gud.