Salamo 9

1 Rengeko an-kaliforan-troke irehe r’Iehovà; ho talilieko iaby o halatsa’oo.

Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David. Eg vil lova Herren av alt mitt hjarta, eg vil fortelja um alle dine under.

2 Hifaleako naho hirebehako, ho saboeko i tahina’oy, ry Andindimoneñe.

Eg vil gleda og fagna meg i deg, eg vil lovsyngja ditt namn, du Høgste!

3 Ie mimpoly o rafelahikoo, le mikorovoke vaho mibaibay añ’atrefa’o ey.

av di mine fiendar vik attende, dei snåvar og gjeng til grunnar for ditt andlit.

4 Fa nitohañe’o i naseseko mahitiy, ihe miambesatse am-piambesa’o eo, mizaka an-kavantañañe.

For du hev ført fram min rett og mi sak, du hev sett deg på domstolen som rettferdig domar.

5 Nendaha’o o kilakila ‘ndatio, rinotsa’o o lo-tserekeo; finaopao’o kitro katroke ty añara’ iareo.

Du hev aga heidningarne, øydt ut dei ugudlege, stroke ut deira namn æveleg og alltid.

6 O ry rafelahio, fa nampigadoñeñe an-koak’ao kitro katroke; fa nombota’o o rovao, fa momoke ty fitiahiañe iareo.

Fienden er all lagd i øyde til æveleg tid, byarne hev du støytt ned til grunns, deira minne, det hev døytt ut.

7 Toe am-piambesa’e eo nainai’e t’Iehovà, fa nihentseña’e ho an-jaka i fiambesa’ey;

Men Herren sit som konge til æveleg tid, han hev sett upp sin stol til doms,

8 an-katò ty fizaka’e ty voatse toy, ho zakae’e an-kahiti’e ondatio.

og han dømer jordriket med rettferd, segjer dom yver folkeslag med rettvisa.

9 Kijoly abo te amo forekekeñeo t’Iehovà, fitsolohañe an-tsan-kasotriañe;

Og Herren er ei borg for den nedtyngde, ei borg i dei tider han er i trengd.

10 Hiantok’ azo o mahafohiñe ty tahina’oo, amy te tsy aforintse’o ze mipay Azo, ry Iehovà,

Og dei som kjenner ditt namn, set si lit til deg; for du forlet ikkje deim som søkjer deg, Herre!

11 Misaboa am’ Iehovà ry mpimoneñe e Tsiône ao! tseizo am’ ondatio o fitoloña’eo!

Syng lovsong til Herren som bur på Sion! forkynn millom folki hans store gjerningar!

12 Toe ihaoñe’ i Mpamale Fatey; tsy haliño’e ty fikoiaha’ o mpisotrio.

For han som hemner blod, kjem deim i hug, han gløymer ikkje ropet frå dei arme.

13 Isoho iraho, ry Iehovà! Vazohò ty haoreako am-pità’ o malaiñe ahio; Ihe Mpañonjoñe ahy boak’ an- dalam-bein-kavilasy ao,

Ver meg nådig, Herre! Sjå kva eg må lida av deim som meg hatar, du som lyfter meg upp frå daudens portar,

14 ho talilieko iaby ty enge’o amo lalam-bei’ i anak-ampela’ i Tsiôneio, hirebehako o fandrombaha’oo.

so eg kann forkynna all din pris, i portarne åt Sions dotter fagna meg i di frelsa.

15 Nijoroboñe amy koboñe hinali’iereoy o fifeheañeo; finandri’ ty harato naeta’iareo o fandia’iareoo.

Heidningarne er sokne i den grav som dei grov; deira fot er fanga i det garnet dei løynde.

16 Fa nampandrendre-batañe t’Iehovà fa nametsake zaka: tsepaheñ’ amo satan-taña’eo avao ty lo-tsereke. [mahantseñantseñe, Selà]

Herren hev gjort seg kjend, han hev halde dom; han fangar den ugudlege i det verk hans eigne hender gjorde. (Higgajon, Sela)

17 Himpoly mb’an-tsikeokoek’ ao o tsivokatseo, ze kilakila’ ondaty mandikok’ an’Andrianañahare. (Sheol h7585)

Dei ugudlege skal fara burt til helheimen, alle heidningar som gløymer Gud. (Sheol h7585)

18 Fe tsy ho haliño nainai’e o rarakeo vaho tsy ho modo kitro añ’afe’e ty fisalalà’ o mpisotrio.

For den fatige vert ikkje gløymd for alltid, dei arme folks von ikkje spillt i all æva.

19 Miongaha ry Iehovà, ko anga’o handrekets’ ondatio; Ho zakaeñe am-pivazohoa’o eo o fifeheañeo!

Statt upp, Herre, lat ikkje menneskje få magt, lat heidningarne verta dømde for di åsyn!

20 Apoho am’ iareo ty fangebahebahañe, ry Iehovà ampahafohino o kilakila’ndatio t’ie ondaty avao! Selà

Set rædsla i deim, Herre! Lat heidningarne kjenna at dei er menneskje! (Sela)