< Salamo 89 >

1 Ho saboeko nainai’e ty fiferenaiña’ Iehovà, hampahafohineko am-bava ze hene tariratse mifandimbe ty figahiña’o.
Ein salme til lærdom av ezrahiten Etan. Um Herrens miskunns verk vil eg æveleg syngja frå ætt til ætt vil eg med min munn forkynna hans truskap.
2 Fa hoe iraho: mioreñe nainai’e ty fiferenaiñañe, najado’o andindiñe ao ty figahiña’o.
For eg segjer: Æveleg vert miskunn uppbygd, i himmelen gjer du din truskap fast.
3 Nanoeko fañina amy jinobokoy, nifanta amy Davide mpitorokoy:
«Eg hev gjort ei pakt med min utvalde, eg hev svore for David, tenaren min:
4 Hajadoko pak’añ’afeafe’e o tarira’oo, naho hatroako amo hene tariratseo ty fiambesam-panjakà’o. Selà
«Æveleg vil eg grunnfesta ditt avkjøme, og eg vil byggja din kongsstol frå ætt til ætt.»» (Sela)
5 Ho rengè’ o likerañeo o halatsà’oo ry Iehovà, naho ty figahiña’o am-pivori’ o noro’oo.
Og himmelen prisar di undergjerning, Herre, og din truskap fær pris i samlingi av dei heilage.
6 Fa ia an-dikerañe ao ty mañirinkiriñe am’ Iehovà? Ia amo ana’ o manjofakeo ty hambakambañe am’ Iehovà?
For kven i dei høge skyer likjest Herren? Kven er lik Herren millom gudesøner?
7 I Andrianañahare añeveña’ ty fivori’ o noro’eo; hene ilatsa’ o miariseho’ azeo.
Ein Gud som er ovskræmeleg i løynderådet til dei heilage, og til rædsla for alle som er ikring honom.
8 Ry Iehovà Andrianañahare’ i Màroy, ia ty mañirinkiriñe azo? Ry Ià maozatseo, ohoñe’ty figahiña’o.
Herre, allhers drott, kven er sterk som du, Herre? Og din truskap er kringum deg.
9 Fehe’o ty fitroña’ o riakeo, ie mitroatse o alo’eo le ampipendreñe’o.
Du råder yver havsens ovmod; når bylgjorne i det reiser seg, stiller du deim.
10 Dinemodemo’o ty Rahabe manahake o vinonoo; binaibaim-pitàn-kaozara’o o rafelahi’oo.
Du hev slege Rahab sund som ein ihelslegen, med din sterke arm hev du spreidt dine fiendar.
11 Azo o likerañeo, Azo ka ty tane toy; ty voatse toy naho ty halifora’e. Ihe ro nañoreñe iareo.
Himmelen er din, og jordi er di; jordriket og alt som er i det, hev du grunnlagt.
12 Ty avaratse naho ty atimo, songa nitsenè’o; rebehe’ i Tabore naho i Kermone ty tahina’o.
Nord og sud hev du skapt; Tabor og Hermon fegnast i ditt namn.
13 Maozatse ty sira’o, fatratse ty fità’o, mionjoñe ty fitàn-kavana’o.
Du hev ein arm med velde; sterk er di hand, høg er di høgre hand.
14 Ty havañonañe naho ty hatò ro fioreñam-piambesa’o; iatrefa’ ty fiferenaiñañe naho ty havantañañe.
Rettferd og rett er grunnvoll for din kongsstol; miskunn og truskap gjeng fyre di åsyn.
15 Haha t’ondaty mahafohiñe i fipoñafam-peoy, Hañavelo ami’ty fireandrean- dahara’o iereo, ry Iehovà;
Sælt er det folk som kjenner til glederop; i ljoset frå ditt andlit skal dei ferdast.
16 I tahina’oy ty hitreña’ iareo lomoñandro, ie onjoñe’ ty havantaña’o.
I ditt namn fegnast dei all dagen, og ved di rettferd vert dei upphøgde.
17 Ihe ro enge’ ty haozara’iareo, mañonjoñe ty tsifa’ay ty fañosiha’o.
For du er prydnaden i deira styrke, og ved din godhug lyfter du upp vårt horn.
18 A i Iehovà ty fikalan-defo’ay, a i Masi’ Israeley ty Mpanjaka’ay
For Herren høyrer vår skjold til, og vår konge til Israels Heilage.
19 Teo ty nitsarae’o añ’aroñaroñe amo noro’oo, ty hoe: fa nìmbaeko i fanalolahiy; fa nonjoneko ty jinoboñe am’ ondatio,
Den gong tala du i ei syn til dine trugne og sagde: «Eg hev lagt hjelp i handi på ein veldug, eg hev upphøgt ein ungdom av folket.
20 nitreako t’i Davide mpitoroko; i norizako amy soliko miavakeiy.
Eg hev funne David, tenaren min, med min heilage olje hev eg salva honom.
21 Ho gañe ama’e ty tañako, hampaozatse aze ka ty sirako
Mi hand skal alltid vera med honom, og min arm skal styrkja honom.
22 Tsy hamañahy aze o rafelahio, tsy hampilovilovy aze i anan-karatiañey.
Fienden skal ikkje trengja honom, og den urettferdige skal ikkje kua honom.
23 Ho demoheko añatrefa’e o rafelahi’eo, vaho ho zevoñeko o malaiñ’azeo.
Men eg vil krasa hans motstandarar for hans åsyn, og slå deim som hatar honom.
24 Ho ama’e ty figahiñako naho ty fiferenaiñako, ty añarako ro fañonjonañe ty tsifa’e.
Og min truskap og mi miskunn skal vera med honom, og i mitt namn skal hans horn verta upplyft.
25 Hasampeko amy riakey ka ty fità’e, naho ty fitàn-kavana’e amo sakao.
Eg vil leggja hans hand på havet og hans høgre hand på elvarne.
26 Ho kanjie’e ami’ty hoe: Ihe ro Raeko, Andrianañahareko, vaho ty lamilamim-pandrombahañe ahiko.
Han skal ropa til meg: «Du er min far, min Gud og mitt frelse-fjell!»
27 Hanoeko tañoloñoloñako re ho talèm-panjaka’ ty tane toy.
Og eg vil setja honom til den fyrstefødde, til den høgste av kongarne på jordi.
28 Hambenako ami’ty fiferenaiñako nainai’e, le hijadoñe ama’e ty fañinako.
Mi miskunn imot honom vil eg æveleg halda ved lag, og mi pakt skal standa fast for honom.
29 Haoreko tsy ho modo nainai’e o tarira’eo, ho mira amo andron-dikerañeo ty fiambesa’e.
Og eg vil halda uppe hans avkjøme til æveleg tid, og hans kongsstol so lenge himmelen varer.
30 Aa naho zehare’ o ana’eo i Entakoy naho tsy mañavelo amo fepèkoo,
Dersom hans born forlet mi lov og ikkje vandrar etter mine domar,
31 naho lilare’ iareo o fañèkoo, vaho tsy mitañ’ o fandiliakoo,
dersom dei bryt mine bodord og ikkje held mine fyresegner,
32 Le ho tiliheko an-kobaiñe ty fiolà’ iareo, naho am-pòfoke o tahi’ iereoo.
då vil eg heimsøkja deira misgjerd med ris og deira skuld med plågor.
33 Fe tsy hasintako ama’e ty fiferenaiñako, vaho tsy hivalik’ ami’ty figahiñako.
Men mi miskunn vil eg ikkje taka frå honom, og ikkje vil eg svika i min truskap.
34 Tsy ho tivaeko i fañinakoy, ndra hañova ze naakan-tsoñiko.
Eg vil ikkje brjota mi pakt og ikkje brigda ordi frå mine lippor.
35 Teo ty nifantàko ami’ty hamasiñako, —zaho tsy handañitse amy Davide—
Eitt hev eg svore ved min heilagdom, sanneleg, for David vil eg ikkje ljuga.
36 Tsy ho modo nainai’e i tiri’ey, vaho manahake i masoandro aolokoy i fiambesa’ey;
Hans avkjøme skal vera til æveleg tid, og hans kongsstol som soli for mi åsyn.
37 hioreñe nainai’e re manahake i volañey, vaho higahiñe manahake i valolombelon-dikerañey. Selà
Som månen skal han standa æveleg, og vitnet i skyi er trufast.» (Sela)
38 Fe sinoi’o añe iraho, nifarieñe, niviñera’o i noriza’oy.
Og du hev støytt burt og forsmått, du hev vorte harm på den du hev salva.
39 Novohe’o ty fañina’o amy mpitoro’oy; nitivae’o an-debok’ao ty sabakan-enge’e.
Du hev rist av deg pakti med din tenar, du hev skjemt hans kruna og kasta henne på jordi.
40 Fonga tinorotosi’o o kijoli’eo narotsa’o iaby o rova’eo.
Du hev brote ned alle murarne hans, du hev gjort hans festningar til grusdungar.
41 Ikopaha’ ze hene miary eo; Andrabioña’ o mifankarine ama’eo.
Alle som fer fram på vegen, plundrar honom, han hev vorte til spott for grannarne sine.
42 Naonjo’o ty tañan-kavana’ o malaiñe azeo; nampirebehe’o o rafelahi’e iabio;
Du hev upphøgt den høgre hand til hans motstandarar, du hev gjort alle hans fiendar glade.
43 Mbore nafote’o i lelam-pibara’ey le tsy ampijohañe’o an-kotakotak’ ao.
Du hev og late og hans sverdsegg vika, og hev ikkje halde honom uppe i striden.
44 Najihe’o ty enge’e, naho navokovoko’o an-tane eo i fiambesa’ey.
Du hev gjort ende på hans glans og kasta hans kongsstol til jordi.
45 Nitomore’o o andron-katora’eo, kinolopo’o hasalaran-dre. Selà
Du hev korta av hans ungdoms dagar, du hev lagt skam yver honom. (Sela)
46 Pak’ombia ry Iehovà? Hietake nainai’e v’iheo? Sikala ombia ty hiforoforoa’ ty fifombo’o hoe afo?
Kor lenge, Herre, vil du løyna deg æveleg? Kor lenge skal din harm brenna som eld?
47 Tiahio ty habori’ o androkoo, akore ty hakoahañe nitsenè’o ze kila ana’ ondaty!
Kom då i hug kor stutt mitt liv er, og kor forgjengelege du hev skapt alle menneskjeborn.
48 Ia t’indaty veloñe tsy ho liàn-kavilasy, ho haha’e ami’ty haozara’ i kiboriy hao ty fiai’e? Selà (Sheol h7585)
Kven fær vel liva og ikkje sjå dauden? Kven friar si sjæl frå helheims vald? (Sela) (Sheol h7585)
49 Aia o fiferenaiña’o haehaeo, ry Talè, ze nifantà’o amy Davide ami’ty figahiña’o?
Herre, kvar er dine nådegjerningar frå fordoms tid, som du med eid lova David i din truskap?
50 Tiahio ry Talè, ty fañivañivañe i mpitoro’oy, ie otroñeko añ’arañako ondaty maroo,
Herre, kom i hug den skam som ligg yver dine tenarar, at eg må bera i fanget alle dei mange folk,
51 ie kinizakiza’ o rafelahi’oo, ry Iehovà, ie ninjè’ iareo o lia’ i noriza’oio;
at dine fiendar spottar, Herre, at dei spottar hans fotspor som du hev salva.
52 Andriañeñe nainai’e t’Iehovà. Ie izay, naho Amena.
Lova vere Herren æveleg! Amen, amen!

< Salamo 89 >