< Salamo 77 >

1
Clamei ao Senhor com a minha voz: a Deus levantei a minha voz, e ele inclinou para mim os ouvidos.
2 Amy andro nahampohek’ ahiy t’ie nipay i Talè; an-taña nahity, tsy nigebañe te haleñe; nifoneñe tsy hohòeñe ty foko.
No dia da minha angústia busquei ao Senhor: a minha mão se estendeu de noite, e não cessava; a minha alma recusava ser consolada.
3 Ie mahatiahy iraho, ry Andrianañahare le mitretretretre, ie tsakorèko, le mitoirañe ty troko. Selà
Lembrava-me de Deus, e me perturbei: queixava-me, e o meu espírito desfalecia (Selah)
4 Tana’o tsy hikòpoke o holi-masokoo; embetse iraho tsy mahafivolañe.
Sustentaste os meus olhos acordados: estou tão perturbado que não posso falar.
5 Nereñereko o andro taoloo, o taoñe haehaeo,
Considerava os dias da antiguidade, os anos dos tempos antigos.
6 Tiahiko o nititihako an-kaleñeo; mifañaoñe ami’ty troko iraho, le hoe ty fitsakorean-troko:
De noite chamei à lembrança o meu cântico: meditei em meu coração, e o meu espírito esquadrinhou.
7 Haitoa’ i Talè zafe-anake hao? le lia’e tsy hisohe’e hao?
Rejeitará o Senhor para sempre e não tornará a ser favorável?
8 Fa modo kitro añ’afe’e hao ty fiferenaiña’e? Fa nilesa kitro-katroke hao i nampitamae’ey?
Cessou para sempre a sua benignidade? acabou-se já a promessa de geração em geração?
9 Nihaliñon’Añahare hao ty fatariha’e? nagabe’e an-kaviñerañe ao hao i fitretreza’ey? Selà
Esqueceu-se Deus de ter misericórdia? ou encerrou ele as suas misericórdias na sua ira? (Selah)
10 Le hoe raho: Zao ty halemeako: Ie ataoko ho mete miova ty fitàn-kavana’ i Andindimoneñey.
E eu disse: A minha enfermidade é esta: mas eu me lembrei dos anos da dextra do altíssimo.
11 Ho tiahiko ty fitoloña’ Ià, hahatsikaitse o raha tsitantane nanoe’o haehaeo.
Eu me lembrarei das obras do Senhor: certamente que eu me lembrarei das tuas maravilhas da antiguidade.
12 Ho hene tsakorèko o fitoloña’oo, hereñerèko o tolon-draha’oo.
Meditarei também em todas as tuas obras, e falarei dos teus feitos.
13 Ry Andrianañahare, masiñe ty lala’o; ia ty ndrahare ra’elahy hañirinkiriñe aman’ Añahare?
O teu caminho, ó Deus, está no santuário. Quem é Deus tão grande como o nosso Deus?
14 Ihe ro Andrianañahare mitolon-kalatsàñe! fa naboa’o am’ ondatio ty haozara’o.
Tu és o Deus que fazes maravilhas: tu fizeste notória a tua força entre os povos.
15 Nijebañem-pità’o ondati’oo, o tarira’ Iakobe naho Iosefeo. Selà
Com o teu braço remiste o teu povo, os filhos de Jacob e de José (Selah)
16 Nahatrea Azo o ranoo, ry Andrianañahare, ie nahatrea azo i ranoy le nivalitaboake! nitabohazake i lalekey.
As águas te viram, ó Deus, as águas te viram, e tremeram; os abismos também se abalaram.
17 Nampikojojoake orañe o rahoñeo; nigorogodoiñe i likerañey, nimb’etia mb’atia ka o ana-pale’oo.
As nuvens lançaram água, os céus deram um som; as tuas flechas correram de uma para outra parte.
18 Tam-po’ i tangololahiy ty fivola’ i ampi’oy; nampireandreañe’ i helatsey ty voatse toy! nihondrahondra naho niozoñozoñe ty tane toy.
A voz do teu trovão estava no céu; os relâmpagos alumiaram o mundo; a terra se abalou e tremeu.
19 Nitoañe’ i lala’oy i riakey, i rano jabajabay ty nilalan-tsile’o; vaho tsy nioniñe o liam-pandia’oo.
O teu caminho é no mar, e as tuas veredas nas grandes águas, e os teus passos não são conhecidos.
20 Narahe’o hoe lia-raike ondati’oo, am-pità’ i Mosè naho i Aharone.
Guiaste o teu povo, como a um rebanho, pela mão de Moisés e de Aarão.

< Salamo 77 >