< Salamo 49 >
1 Janjiño zao, ry kilakila ondatio; manokilaña ravembia, ze hene mpimone’ ty tane toy;
Para el músico principal. Un salmo de los hijos de Coré. Oíd esto, todos los pueblos. Escuchad, todos los habitantes del mundo,
2 Ty ambane naho ty ambone, ty mpañaleale miharo ami’ty rarake.
tanto de baja como de alta, ricos y pobres juntos.
3 Hivolan-kihitse ty vavako, vaho ho ereñeren-troko ty hilala.
Mi boca dirá palabras de sabiduría. Mi corazón pronunciará la comprensión.
4 Hatokilako mb’am- pandrazañan-drehake ty sofiko. ho ventareko an-dokanga ty tafatòñoko,
Inclinaré mi oído a un proverbio. Resolveré mi acertijo en el arpa.
5 Ino ty hahahembañ’ ahiko an-tsan-kankàñe, ie miarikoboñe ahy ty hatsivokara’ o mpañonjo-tomitse amakoo,
¿Por qué he de temer en los días de maldad? cuando me rodea la iniquidad en los talones?
6 o mpiato amo fanaña’eoo, vaho mirengevok’ ami’ty habei’ o vara’eo?
Los que confían en su riqueza, y se jactan de la multitud de sus riquezas...
7 Leo ondaty raike, ndra manao akore, tsy hahavoavily ty ain-dongo’e, ndra hibanabana jebañe aman’Añahare ho aze—
ninguno de ellos puede redimir a su hermano, ni dar a Dios un rescate por él.
8 Loho sarotse ty vilin’ ai’e, tsy mete tsy hadoke kitro katroke:
Porque la redención de su vida es costosa, ningún pago es suficiente,
9 —t’ie ho veloñe nainai’e, tsy hahaoniñ’ i koboñey,
para que viva eternamente, para que no vea la corrupción.
10 ie oni’e te mihomake o mahihitseo; songa mikenkañe ty minè naho i dagola, vaho apo’e amo ila’eo ty vara’e.
Porque ve que los sabios mueren; así mismo el necio y el insensato perecen, y dejar su riqueza a otros.
11 Ty fitsakorean-tro’ iareo t’ie tsy ho modo o akiba’eo, naho ty fimoneña’ iareo mb’an-tariratse iaby kitro añ’afe’e, ie atao’e amy añara’ey i tane’ey.
Su pensamiento interior es que sus casas serán eternas, y sus moradas para todas las generaciones. Dan su nombre a sus tierras.
12 Toe tsy mahatan-ty asi’e ondatio; le manahake o bibio t’ie mate.
Pero el hombre, a pesar de sus riquezas, no perdura. Es como los animales que perecen.
13 Izay ty fombà’ o sèretseo, naho o mandimbe iareoo, ze miantoke ty enta’ iareoo. Selà
Este es el destino de los insensatos, y de los que aprueban sus dichos. (Selah)
14 Hoe añondry iereo tinendry ho mb’an-kibory ao, ho mpiara’iareo ty havilasy; ho fehe’ o vañoñeo te maraindray; ho a’ i tsikeokeokey ty vinta’ iareo hihomak’ ao, tsy hanaña’ iareo akiba ka. (Sheol )
Están designados como un rebaño para el Seol. La muerte será su pastor. Los rectos se enseñorearán de ellos por la mañana. Su belleza se descompondrá en el Seol, lejos de su mansión. (Sheol )
15 Fe ho jebañen’ Añahare ami’ty haozara’ o kiborio ty fiaiko, le ho rambese’e. Selà (Sheol )
Pero Dios redimirá mi alma del poder del Seol, porque él me recibirá. (Selah) (Sheol )
16 Ko hemban-drehe naho mihamaro ty vara’ ondaty, naho mitombo ty enge’ i anjomba’ey;
No tengas miedo cuando un hombre se hace rico, cuando la gloria de su casa se incremente;
17 F’ie mihomake, tsy eo ty hendese’e. tsy hañorik’ aze higodañe ao ty enge’e.
porque cuando muera no se llevará nada. Su gloria no descenderá tras él.
18 Eka! nitata’e ty fiai’e te niveloñe: Nitsiririeñe t’ie niraorao.
Aunque mientras vivió bendijo su alma — y los hombres te alaban cuando te va bien...
19 Homb’am-pimoneñan-droae’e ao re; tsy ho isa’e ka ty hazavàñe.
irá a la generación de sus padres. Nunca verán la luz.
20 T’indaty iasiañe, mete tsy maharendreke t’ie, manahake o bibio, hihomake.
Un hombre que tiene riquezas sin entendimiento, es como los animales que perecen.