< Salamo 48 >

1 Jabahinake t’Iehovà, vaho rengeñe mb’añ’abo; an-drovan’ Añaharen-tikañe, i vohi’e miavakey.
Ein song, ein salme; av Korahs born. Stor er Herren og høglova i vår Guds by, på hans heilage fjell.
2 Fanjàka an-toe’e eo, ty hafalea’ ty tane toy, ty vohi’ i Tsiône añ’ila’e avaratse ey, ty rova’ i Mpanjaka hinakinakey.
Fager i si høgd, ein fagnad for all jordi er Sions fjell, utkanten av nordheimen, staden til den store kongen.
3 I Andrianañahare an-kijoli’ey, ty nampandrèndreke t’ie ro fipalirañe.
Gud er i hans hallar kjend som ei fast borg.
4 Hehe, nifanontoñe o mpanjakao, nitrao-pionjoñe mb’etoañe,
For sjå, kongarne kom saman og drog fram i lag.
5 Nioni’ iereo; le nilatsa; nange­traketrake, vaho nitriban-day.
Dei såg - so vart dei forfærde, dei vart vitskræmde, flydde i bråhast.
6 Namihiñe iareo ty fihondrahondra, ninivonivotse hoe ampela mitsongo.
Ein skjelv greip deim der, ei bivring som hjå ei barnsjuk kvinna.
7 I tiok’ atiñanañey ty ampivaletrahe’o o lakam-bein-Tarsiseo.
Med austanvind bryt du sund Tarsis-skip.
8 Hambañe amy jinanjin-tikañey ty nionin-tika an-drova’ Iehovà’ i Màroy, an-drovan’ Añaharentikañe ao; ee t’ie hajadon’ Añahare tsy ho modo nainai’ey. Selà
Liksom me hev høyrt, so hev me no set det i Herren, allhers drotts by, i vår Guds by, Gud gjer honom fast til æveleg tid. (Sela)
9 Nitsakorea’ay ty fiferenaiña’o ry Andrianañahare añivo’ i anjomba’o miavakey.
Me grundar på din nåde, Gud, midt i ditt tempel.
10 Manahake i tahina’oy ry Andrianañahare, ty fandrengeañe Azo, pak’ añ’olo’ ty tane toy; lifo-kavantañañe ty fità’o havana.
Som ditt namn, Gud, so er din pris alt til endarne av jordi; di høgre hand er full av rettferd.
11 Ampifaleo i vohitse Tsiôney, ampirebeho o anak’ ampela’ Iehodào ty amo fizakà’oo.
Sionsfjellet gled seg, Juda døtter fagnar seg yver dine domar.
12 Mañariaria amy Tsiône, ikariokarioho, volilio o fitilik-abo’eo,
Gakk ikring Sion, far rundt um henne, tel hennar tårn!
13 Hehe o kijoli’eo, rangao o fitalakesañ’abo’eo; hahatalilia’o i tariratse mandimbey.
Legg merke til hennar vollar, gakk igjenom hennar hallar, so de kann fortelja um det til den komande ætt.
14 Izay t’i Andrianañahare, Andrianañaharen-tikañey, nainai’e donia. Ie ty hiaolo antikañe pak’an-kavilasy.
For denne Gud er vår Gud æveleg og alltid; han skal føra oss ut yver dauden.

< Salamo 48 >