Salamo 48
1 Jabahinake t’Iehovà, vaho rengeñe mb’añ’abo; an-drovan’ Añaharen-tikañe, i vohi’e miavakey.
En sang, en salme; av Korahs barn. Stor er Herren og høilovet i vår Guds stad, på hans hellige berg.
2 Fanjàka an-toe’e eo, ty hafalea’ ty tane toy, ty vohi’ i Tsiône añ’ila’e avaratse ey, ty rova’ i Mpanjaka hinakinakey.
Fagert hever det sig, en glede for all jorden er Sions berg, det ytterste Norden, den store konges stad.
3 I Andrianañahare an-kijoli’ey, ty nampandrèndreke t’ie ro fipalirañe.
Gud er i dens borger, han er blitt kjent som et fast vern.
4 Hehe, nifanontoñe o mpanjakao, nitrao-pionjoñe mb’etoañe,
For se, kongene samlet sig, de drog frem tilsammen.
5 Nioni’ iereo; le nilatsa; nangetraketrake, vaho nitriban-day.
De så, da blev de forferdet; de blev slått med redsel, flyktet i hast.
6 Namihiñe iareo ty fihondrahondra, ninivonivotse hoe ampela mitsongo.
Beven grep dem der, angst som hos en fødende kvinne.
7 I tiok’ atiñanañey ty ampivaletrahe’o o lakam-bein-Tarsiseo.
Ved østenvind knuste du Tarsis-skib.
8 Hambañe amy jinanjin-tikañey ty nionin-tika an-drova’ Iehovà’ i Màroy, an-drovan’ Añaharentikañe ao; ee t’ie hajadon’ Añahare tsy ho modo nainai’ey. Selà
Likesom vi hadde hørt, så har vi nu sett det i Herrens, hærskarenes Guds stad, i vår Guds stad; Gud gjør den fast til evig tid. (Sela)
9 Nitsakorea’ay ty fiferenaiña’o ry Andrianañahare añivo’ i anjomba’o miavakey.
Vi grunder, Gud, på din miskunnhet midt i ditt tempel.
10 Manahake i tahina’oy ry Andrianañahare, ty fandrengeañe Azo, pak’ añ’olo’ ty tane toy; lifo-kavantañañe ty fità’o havana.
Som ditt navn, Gud, så er din pris inntil jordens ender; din høire hånd er full av rettferdighet.
11 Ampifaleo i vohitse Tsiôney, ampirebeho o anak’ ampela’ Iehodào ty amo fizakà’oo.
Sions berg gleder sig, Judas døtre fryder sig for dine dommers skyld.
12 Mañariaria amy Tsiône, ikariokarioho, volilio o fitilik-abo’eo,
Gå omkring Sion og vandre rundt om det, tell dets tårn!
13 Hehe o kijoli’eo, rangao o fitalakesañ’abo’eo; hahatalilia’o i tariratse mandimbey.
Gi akt på dets voller, vandre gjennem dets borger, forat I kan fortelle derom til den kommende slekt.
14 Izay t’i Andrianañahare, Andrianañaharen-tikañey, nainai’e donia. Ie ty hiaolo antikañe pak’an-kavilasy.
For denne Gud er vår Gud evindelig og alltid; han skal føre oss ut over døden.
