< Salamo 30 >

1 Honjoneko irehe ry Iehovà, ami’ty nañongaha’o ahy, vaho tsy napo’o hitohàke amako o rafelahikoo.
Ein salme, ein song då huset vart vigt av David. Høgt vil eg lova deg, Herre, for du hev drege meg upp og ikkje late mine fiendar gleda seg yver meg.
2 Ry Iehovà, Andrianañahareko, nitoreovako le jinanga’o;
Herre, min Gud, eg ropa til deg, og du lækte meg.
3 Ry Iehovà, naonjo’o boak’ an-tsikeokeok’ ao ty fiaiko; nahatam-beloñe ahy irehe tsy hizotsoako mb’an-koboñe ao. (Sheol h7585)
Herre, du hev ført meg upp frå helheimen, du hev vakt meg upp til liv frå deim som fer ned i gravi. (Sheol h7585)
4 Sabò t’Iehovà, ry ondaty noro’eo, andriaño i tahina’e masiñey.
Syng lov til Herren, de hans trugne, og prisa hans heilage namn!
5 Amy te aniany avao ty haviñera’e, pak’an-kaveloñe heneke ty fañosiha’e; mete mahaporea’ ty maraindray ty firovetañe, fe ho tendreke maraiñe ty firebehañe.
For ein augneblink varer hans vreide, ei heil levetid hans nåde; um kvelden kjem gråt til gjest, men til morgons vert det gledesong.
6 Le hoe iraho, te niraorao: tsim-bia hasiotse.
Men eg sagde i min tryggleik: «Eg skal ikkje verta rikka i all æva.»
7 Ry Iehovà, ty fañisoha’o ro nampijadoña’o i vohikoy; ie naeta’o ty lahara’o le nimarimarike.
Herre, ved din nåde hadde du grunnfest mitt fjell; du løynde di åsyn, då vart eg forfærd.
8 Ihe ry Iehovà ty nikoihako, naho i Talè ty nihalaliako;
Til deg, Herre, ropa eg, og til Herren bad eg inderleg:
9 Ino ty tombo’e amo liokoo, t’ie higodoñe mb’an-koboñe ao? Hibango Azo hao o debokeo? Ho talilie’e hao ty figahiña’o?
«Kva vinning er det i mitt blod, i at eg fer ned i gravi? Kann mold prisa deg, forkynna din truskap?
10 Janjiño ry Iehovà, le tretrezo iraho, ry Iehovà, vaho imbao!
Herre, høyr og ver meg nådig! Herre, ver min hjelpar!»
11 Nafote’o ho tsinjake o fandalakoo; hinalo’o amako o gonikoo, vaho sinaro’o hafaleañe,
Du vende mi sorg um til dans for meg, du klædde av meg min syrgjebunad og gyrde meg med gleda,
12 Soa te hisabo Azo ty engeko le tsy hitsiñe; Ry Iehovà, Andrianañahareko, handriañeko nainai’e.
so mi æra kann lovsyngja deg og ikkje tagna. Herre, min Gud, eg vil æveleg prisa deg.

< Salamo 30 >