Salamo 25

1 Ihe, ry Iehovà! ro añonjonako fiaiñe.

Av David. Herre, til deg lyfter eg mi sjæl.

2 O ry Andrianañahareko, ihe ro fiatoako, ko anga’o ho salaren-draho; ko apo’o ho giohe’ o rafelahikoo.

Min Gud, til deg hev eg sett mi lit; lat meg ikkje verta til skammar; lat ikkje mine fiendar gilda seg yver meg!

3 Eka ndra ia ia mitamà azo tsy hiolitsolitse; fe hilolidolitse o mamañahy tsy aman-dengo’eo.

Ja, ingen av deim som ventar på deg, skal verta til skammar; men dei skal verta til skammar, som utan årsak bryt si tru.

4 Ampahafohino ahy o lala’oo, ry Iehovà, anaro ahy o oloñolo’oo.

Herre, lat meg kjenna dine vegar, lær meg dine stigar!

5 Iaolò ami’ty hatò’o, le anaro; Ihe Andrianañaharem- Pandrombahañe ahy; Ihe ro fitamàko lomoñandro.

Leid meg fram i di sanning og lær meg! for du er Gud, min frelsar, på deg ventar eg all dagen.

6 Tiahio ry Iehovà ty fiferenaiña’o naho ty hafatram-pikokokoa’o, ie fa toe haehae.

Herre, kom i hug di miskunn og din nåde! for dei er frå æveleg tid.

7 Ko tiahie’o o ­hakeom-paha-torakoo naho o fiolàkoo, fe tiahio ankalèn’arofo’o, ami’ty hatrentra’o, ry Iehovà,

Kom ikkje i hug min ungdoms synder og mine misgjerningar; kom meg i hug etter di miskunn for din godhug skuld, Herre!

8 Soa naho vantañ’arofo t’Iehovà, izay ty anoroa’e o manan-tahiñeo i lalañey.

Herren er god og rettvis; difor lærer han syndarar vegen.

9 Iaoloa’e ami’ty hatò o mpirèkeo, vaho anare’e amo sata’eo ty tretram-po.

Han leider dei audmjuke i det som rett er, og lærer dei audmjuke sin veg.

10 Songa fiferenaiñañe naho figahiñañe o lala’ Iehovào, amo mpiambeñe i fañina’ey naho o taro’eo.

Alle Herrens stigar er nåde og sanning mot deim som held hans pakt og hans vitnemål.

11 Amy tahina’oy, ry Iehovà, apoho o hakeokoo, fa bey.

For ditt namn skuld, Herre, forlat meg mi skuld, for ho er stor!

12 Ia ty’ ndaty mañeveñe am’Iehovà? ho toroa’e ty lalan-tsoa ho joboñe’e.

Kven er den mann som ottast Herren? Honom lærer han den veg han skal velja.

13 Hiaiñ’añ’oleñañe ty fiai’e; handova i taney o tarira’eo

Hans sjæl skal stødt bu i sæla, og hans avkjøme skal erva landet.

14 Avere’ Iehovà o mañeveñe ama’eo; le ampahafohine’e iareo i fañina’ey.

Herren hev samlag med deim som ottast honom, og si pakt vil han kunngjera deim.

15 Mitolike mb’am’ Iehovà nainai’e o masokoo, amy te Ie ro mañakats’ o tombokoo ami’ty harato.

Mine augo er stendigt vende til Herren, for han dreg mine føter ut or garnet.

16 Mitoliha amako le iferenaiño, fa mijorìñe naho misotry.

Vend deg til meg og ver meg nådig! for eg er einsleg og arm.

17 Miebotse ty haemberan-troko, afaho amo hasosorakoo.

Min hjarteverk hev dei gjort stor; før meg ut or mine trengslor!

18 Vazohò ty hasotriako naho ty falovoloiako; vaho apoho o hakeokoo.

Sjå min armodsdom og mi møda, og forlat meg alle mine synder!

19 Vazoho o rafelahikoo, te maro; heje’ iareo am-palai-mena iraho.

Sjå mine fiendar, at dei er mange! og dei hatar meg med rettarlaust hat.

20 Ambeno o fiaikoo, hahao, le ko ado’o ho salareñe, amy te Ihe ro fipalirako.

Vara mi sjæl og frels meg! Lat meg ikkje verta til skammar! for eg flyr til deg.

21 Hañaro ahy o havañonañeo naho o havantañañeo; fa mitamà Azo iraho.

Lat uskyld og trurøkna verja meg, for eg ventar på deg.

22 Jebaño t’Israele, ry Andrianañahare amo haembera’e iabio

Å Gud, løys Israel ut or alle sine trengslor!