Salamo 122

1 Nandia-taroba iraho, te nanoa’ iereo ty hoe: Antao hiheo mb’añ’anjomba’ Iehovà.

Ein song til høgtidsferderne; av David. Glad vart eg då dei sagde til meg: «Me vil ganga til Herrens hus.»

2 Fa mijohañe amo lalam-bei’oo ty fandia’ay, ry Ierosalaime!

Våre føter fekk standa i dine portar, Jerusalem.

3 Hehe t’Ierosalaime, rova niranjieñe soa-fifamatotse.

Jerusalem, du velbygde by, ein by som heng vel i hop.

4 Ie ty ionjona’ o rofòkoo, o rofòko’ Ià-o, ty amy nitaroñañe am’ Israeley, hañandriaña’iareo ty tahina’ Iehovà.

Der ætterne fer upp, Herrens ætter, etter Israels lov, til å prisa Herrens namn.

5 Ao ty nampitroarañe fiambesam-pizakàñe, o fiambesa’ i tarira’ i Davideio.

For der er stolar sette til domstolar for Davids hus.

6 Mihalalia fañanintsiñe am’Ierosalaime: hiraorao o mikoko Azoo.

Bed um fred for Jerusalem! det gange deim vel som elskar deg!

7 Fañanintsiñe ty ho an-kijoli’o ao, naho fierañerañañe amo anjomba’o mitiotiotseo.

Fred vere innanfor dine murar og ro i dine salar!

8 O longokoo naho o rañekoo, le hataoko ty hoe: Fañanintsiñe ama’o.

For mine brør og vener skuld vil eg segja: «Fred vere i deg!»

9 I anjomba’ Iehovà Andrianañaharentikañey, ho paiako ty hampibodobodo azo.

For Herrens, vår Guds, hus skuld vil eg søkja det som er godt for deg.