Salamo 122

1 Nandia-taroba iraho, te nanoa’ iereo ty hoe: Antao hiheo mb’añ’anjomba’ Iehovà.

Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

2 Fa mijohañe amo lalam-bei’oo ty fandia’ay, ry Ierosalaime!

Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

3 Hehe t’Ierosalaime, rova niranjieñe soa-fifamatotse.

Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

4 Ie ty ionjona’ o rofòkoo, o rofòko’ Ià-o, ty amy nitaroñañe am’ Israeley, hañandriaña’iareo ty tahina’ Iehovà.

Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

5 Ao ty nampitroarañe fiambesam-pizakàñe, o fiambesa’ i tarira’ i Davideio.

Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

6 Mihalalia fañanintsiñe am’Ierosalaime: hiraorao o mikoko Azoo.

Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

7 Fañanintsiñe ty ho an-kijoli’o ao, naho fierañerañañe amo anjomba’o mitiotiotseo.

Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

8 O longokoo naho o rañekoo, le hataoko ty hoe: Fañanintsiñe ama’o.

Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

9 I anjomba’ Iehovà Andrianañaharentikañey, ho paiako ty hampibodobodo azo.

Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.